Chalkis - Χαλκίδα

ENAVI SHIPYARDS - RIO DE JANEIRO BRAZIL

The image is from Google Earth.

Note the posted comment - it is interesting.
'Is this a missile silo?'.

Is it really necessary to see missile silos everywhere?

For the benefit of all parties concerned, this rusty spot is no more than an old fuel storage tank (I have seen it close with my own eyes), used when the smal island (now owned by the yard owner, Mr. REBELLO) was populated.

The story goes that the forefathers of Mr. Rebello (originating from the Amazonas), decided to populate the island, thus they brought native indians to live on it. As it happens so many times this experiment did not work and apart from one family that still lives there, there are no other permanent ihabitants. The storage tank though still remains to be considered suspect.

Ioannispk - son of a pirate 

Σκέψεις στο ποίημα "Όνειρα και εφιάλτες"

Σκέψεις στο ποίημα «Όνειρα και εφιάλτες»

Τα όνειρα και οι ονειροφανταστικές καταστάσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της ύπαρξης μας, αποτελώντας πολλές φορές διέξοδο στα προβλήματα μας.
Η ταύτιση οικείων προσώπων με ονειρικούς ήρωες είναι αναπόφευκτη καθώς και η έκθεσή τους σε ονειρικούς κινδύνους. Η απουσία γεννά πάντα ενοχές αφού στερεί το φυσικό κίνητρο για συμμετοχή και αρωγή στην ανάγκη του οικείου προσώπου / περιβάλλοντος, ενώ η ψυχή λαχταρά να δώσει αυτό που θεωρεί αυτή πιο πολύτιμο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση την άδολη και αγνή ΣΙΩΠΗ που προκύπτει από την προσωπική πληρότητα.
Η απομάκρυνση από οικεία πρόσωπα και χώρους μοιραία προξενεί σύγχυση και οι όποιο στόχοι προκάλεσαν αυτό το ταξίδι μακριά από ότι ο καθένας αποκαλεί σπίτι του (πραγματικό η πνευματικό), κάνει στον αρχικό σκοπό του ταξιδιού όχι πια ξεκάθαρο. Οι προσπάθειες προσέγγισης και για αυτοκάθαρση αλλά και για επίλυση της συναισθηματικά φορτισμένης κατάστασης μάλλον είναι άκαρπες.
Δανείζομαι τους στοίχους το καλού μου φίλου Αντώνη:


Θέλω να σε νιώσω,
να σε αφουγκραστώ,
να σε ακούσω,
να είσαι εδώ.

Οι Ουτοπίες είναι πραγματοποιήσιμες στα όνειρα. Έτσι και η Guaruza, μια άθλια τενεκεδούπολη – φαβέλα στις όχθες κάποιου Βραζιλιάνικου ποταμού σηματοδοτεί τον δρόμο για την Ουτοπία που όμως είναι πέρα από αυτήν και ενδεχομένως άπιαστη.
Ο πόθος της επανασύνδεσης και της επαναφοράς της πραγματικότητας σε φυσιολογικότερες (πιο ψυχικά αποδεκτές) καταστάσεις είναι άσβεστος, αλλά πάλι όντας ονειρικός ίσως και ν παραμένει άπιαστος.
Ο συμβολισμός του Μίνωα που ψάχνει τον Μινώταυρο, το δύσμορφο και καταραμένο παιδί του δεν είναι τίποτα άλλο παρα η απεικόνιση των καταδικαστέων σκέψεων, παραστάσεων που παράγονται από το βιολογικό είναι μας, που ότι και να κάνει κανείς δεν σβήνει και ταλανίζει. Είναι η αιώνια πάλη της αυτοκάθαρσης και της ενοχής για τις ίδιες μας τις σκέψεις / πράξεις που ενώ είναι παιδιά μας ενίοτε καταδικάζονται από προσωπικούς, κοινωνικούς η και θρησκευτικούς θεσμούς.
Η επάνοδος / επιστροφή, εύκολα προσδιορίζετε από το αστρονομικό σημάδι του αστερισμού του κύκνου όταν αυτός βρίσκετε στο Ζενίθ του παρατηρητή. Η επάνοδος παραμένει και αυτή ονειρικά καθαρτική, με την ευχή οι φωνές και σκέψεις που δημιουργούνται (με τα ταξίδια είτε νοητά είτε πραγματικά) να καταλαγιάσουν, να σωπάσουν έστω και προσωρινά και τα όνειρα / εφιάλτες να έχουν γίνει σπονδή στον Θεό του ταξιδιού μέχρι το άλλο ταξίδι.
Αυτοκριτικά τελειώνει το ποίημα, δηλώνοντας ότι παρ’ όλη την αλλοτρίωση που έχουν οδηγήσει οι καταστάσεις, «δυστυχώς η ευτυχώς» – σχεδόν τραγικά παραμένει μέσα στην ύπαρξη μας αρκετή καύσιμη ύλη που τροφοδοτεί τις ονειρικές αυτές καταστάσεις, που ενώ είναι κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά κατακριτέες, παραμένουν οι τελευταίες διέξοδοι για την διατήρηση της πνευματικότητας και της ελευθερίας της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ioannispk – son of a pirate

Superman - The Sequel

Superman – The Sequel

Πρόσφατα διάβασα ότι ακόμα ένας νέος ηθοποιός πρόκειται να ενσαρκώσει τον Κλάρκ Κέντ (alias superman). Ο νέος ήρωας θα αναλάβει ακόμη μία φορά την τύχη του κόσμου στα χέρια του για να μπορέσει το είδος μας να συνεχίσει να παράγει κακό χωρίς τύψεις, αφού η λύση προσφέρεται και μάλιστα σε φθηνό πακέτο.
Δεν μπόρεσα να αποφύγω τον παραλληλισμό με το μοτίβο που χωρίς πνευματικά δικαιώματα προσέφερε ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος και οι άλλοι στο Hollywood. Οι θνητοί με την ύβρη τους, προκαλούν την οργή των Θεών / καταστάσεων, με ΤΡΑΓΙΚΑ για αυτούς αποτελέσματα.
Όμως σχεδόν πάντοτε ο «από μηχανής» Θεός εμφανίζεται και τα πράγματα διορθώνονται, ακολουθώντας όμως τον παγκόσμιο νόμο της θερμοδυναμικής που θέλει το συμπαντικό άθροισμα της τάξης και αταξίας να ισούται με το μηδέν.
Ο σύγχρονος Superman δεν ίπταται ελέω τροχαλιών και σχοινιών, φροντίζει για αυτό η ψηφιακή τεχνολογία , ώστε το «από μηχανής» αποτέλεσμα να είναι το ίδιο και να μπορούν να ‘υβρίζουν’ οι θνητοί. Μόνο που στο Hollywood ο νόμος της θερμοδυναμικής έντεχνα λησμονιέται και το αποτέλεσμα είναι σχεδόν τελειωτικό, με πλήρη πάταξη του εκάστοτε εκπροσώπου του κακού που σε αυτήν την περίπτωση γίνεται ο «αποδιοπομπαίος τράγος». Έτσι ούτε ηθικό συμπέρασμα / μάθημα παίρνουν οι θνητοί, «προς ιδίαν βελτίωσιν», αλλά ούτε και η τάξη αποκαθίσταται πλήρως, αφού στην επόμενη περιπέτεια το μοτίβο θα είναι ακριβώς το ίδιο:
1. Η ανθρωπότητα παράγει κακό.
2. Το κακό βρίσκει θνητό πρόσωπο / εκπρόσωπο.
3. Οι μηχανισμοί και θεσμοί της κοινωνίας αδυνατούν να το αντιμετωπίσουν.
4. Ο από μηχανής αδιάφθορος θεός (πλην όμως με ανθρώπινα γούστα) αναλαμβάνει να λύσει το πρόβλημα.
5. Η ανθρωπότητα ευγνωμονεί.
Αυτό που παραμένει άξιο προσοχής όμως, είναι ότι ενώ στο Τραγικό σκηνικό η ύβρις είναι τέτοιας μορφής που δύσκολα αντιμετωπίζεται από τους υπάρχοντες την εποχή εκείνη κοινωνικούς θεσμούς, οι παραγωγοί του Hollywood δεν διστάζουν να αμφισβητήσουν την σύγχρονη κοινωνία και την δυναμική της που μάλλον έχει περισσότερες αυτο-οργανωτικές ικανότητες για να αντιμετωπίσει το «κακό».

ioannispk - son of a pirate

Όνειρα και εφιάλτες

Όνειρα και εφιάλτες

Μια νύχτα σ’ ονειρεύτηκα δεμένη σ’ ένα ψάρι,
γύρω ερινύες χόρευαν ξεδιάντροπες, φτηνές.
Αχ και να είχα δυο σφυριά την μοναξιά να σπάσω
και να σου στείλω άδολες παρθένες σιωπές.

Ο ουρανός εγέμισε ξένα σε με αστέρια,
μου φαίνετε πως έχασα για πάντα το σκοπό.
Ψάχνω τις λέξεις άσκοπα για να με ξαλαφρώσω,
μα μέχρι τώρα αντίκρισα μονάχα το κενό.

Πέρα απ’ την Guarouza υπάρχει μια πόλη,
την λένε ονειρόπλαστη και συννεφοκλειστή.
Ήλθε η ώρα μου Γιασμίν τα μάτια μου να κλείσω
και ν’ αφεθώ στη θάλασσα μπας κι εύρω σιωπή.

Ο Μίνωας εξύπνησε και γύρευε τον γιο του,
μα ο Δαίδαλος τον έκλεισε σ’ αλλόκοτο κελί.
Σαν θα αντικρίσω ανάσκελα του κύκνου το σημάδι,
θα χουν’ γενεί τα όνειρα μια άυλη σπονδή.

Ξημέρωσε πάλι ξανά, μια πάχνη με σκεπάζει,
άλλη μια μέρα άρχισε δίβουλη και στρυφνή.
Άραγε θα ‘ρθει μια στιγμή το νου μου να σωπάσει
και να στεφτεί βασίλισσα η φεγγαροσιωπή;

Σάπιες ιδέες μέτρησα σωρό μέχρι τα τώρα,
έγινα ότι μίσησα κοιτώντας τα χαρτιά.
Μα κάπου ακόμη μέσα μου υπάρχει μια φλόγα
που μ’ αναλώνει ζωντανό αργά, σαδιστικά.

Ioannispk – son of a pirate

A Day in Pictures

Beirut - Lebanon. As the clean-up operation gets underway some people have returned to their homes to reclaim anything they can salvage from the rubble. Some find only a few clothes.















A shop owner waits for business to pick up in the early hours of the day in Kabul, Afghanistan.














The women's softball championship being held in Beijing, China.

From BBC - News http://news.bbc.co.uk

Ερωτικές Χορδές

Τι χρειάζεται για να τις ακούσεις να πάλονται?
Παιχνίδια με τον λόγο ίσως ...

Ερωτικές Χορδές - Scenario 1

Καμιά φορά ένα γυμνό κομμάτι δέρμα είναι αρκετό.
Ένα κομμάτι γυμνός ώμος με την λεπτή τιράντα,
μάταια να προσπαθεί να ρίξει νότες σεμνοτυφίας.
Έχεις ακούσει ερωτικές χορδές να πάλλονται?

Ποταμός ζεστές, θωπευτικές ματιές αγγίζουν.
Χείμαρρος καυτές, βασανιστικές ενοχές πνίγουν.
Ανάστροφα ρεύματα που ταράζουν το είναι.
Έχεις ακούσει ερωτικές χορδές να πάλλονται?

Πρασινόγριζες βελούδινες φλόγες τρεμοπαίζουν
με το φευγαλέο κλείσιμο των βλεφάρων.
Φίλτρα λαγνείας προσθετικής τα ματόκλαδα.
Έχεις ακούσει ερωτικές χορδές να πάλλονται?

Λυτά στιλπνά μαλλιά ριγμένα στον ένα ώμο,
συνηγορούν στην άλωση των όποιων αναστολών.
Η περιδίνηση των αισθήσεων κυριεύει το νου.
Έχεις ακούσει ερωτικές χορδές να πάλλονται?

Ένα ανεπαίσθητο τρεμόπαιγμα των ακρόχειλων
ηδονικά αγγίζει τον αέρα που τα θωπεύει.
Το τελευταίο κάστρο της αναστολής αλώθηκε.
Έχεις ακούσει ερωτικές χορδές σε αρμονία?

---------------------------------------------------

ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΧΟΡΔΕΣ - Scenario 2

Καμία φορά ένα γυμνό κομμάτι δέρμα δεν ειν΄αρκετό
να κάνει τις ερωτικές χορδές να πάλλονται....
Ένα κομμάτι γυμνός ώμος με τη λεπτή τιράντα,
δυό στήθη που σημαίες σ΄απόρθητα κάστρα κυματίζουν....

Έχεις ακούσει ερωτικές χορδές να πάλλονται;

Έχεις αφουγκραστεί θωπευτικές ματιές
ν΄αγγίζουν τ΄ακροδάκτυλα;
να πνίγουν ενοχές
ανάστροφα ρεύματα να πνίγουν ποταμοί το είναι;

Κι΄όμως δεν φτάνουν.

Φτάνει ένα τρεμόπαιγμα στ΄ακρόχειλα
φτάνουν στιλπνά μαλλιά ριγμένα ατημέλητα
στον ένα ώμο
και χάθηκαν οι ενοχές
γλυκές ανάσες που συγκλίνουν στ΄ άπειρο.

Έχεις ακούσει ερωτικές χορδές σε αρμονία;


Η ΔΙΑΣΚΕΥΗ (scenario 2) ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟ MOY ΠΕΤΡΟ ΑΝΔΡΙΑΝΟ – ΣΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ.

Ioannispk - son of a pirate

Νευρικότητες

Νευρικότητες

Την πιο κάτω ιστορία μου διηγήθηκε η μητέρα μου και είναι πέρα για πέρα αληθινή με ήρωες κατοίκους του χωριού μας που έζησαν στα μέσα του περασμένου αιώνα.
Ο σύζυγος, παλαιός ναυτικός, είχε σπουδάσει την τέχνη της υπομονής καλά σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου. Όπως οι περισσότεροι είχε και αυτός το παρατσούκλι του που τον ξεχώριζε ανάμεσα στους άλλους συνονόματους και συνεπίθετους συγχωριανούς του.
Ο Πίκουλος είχε δέσει την ενήλικη ζωή του σφιχτά με τα δεσμά του γάμου της
Καλλιόπης. Όπως όμως και στη μυθολογία που η Αφροδίτη ζήλεψε τη ομορφιά της Ελένης και καταδίκασε τον έρωτά της με τον Πάρι να είναι ατελέσφορος έτσι και η νύμφη που τάχθηκε από το Δία να φυλάει τις πηγές της Πεντάβρυσης στο επανωχώρι , εμοίρανε την Καλλιόπη με περισσή νευρικότητα και οξυθυμία.
Τους καυγάδες τους τις περισσότερες φορές για ασήμαντη αιτία, ακολουθούσε πορία μέχρι τη θάλασσα (Γιάλια). Ο σύζυγος προπορεύονταν γελώντας και η Καλλιόπη ακολουθούσε βρίζοντας, με κάταρες και ακατάληπτους γρυλλισμούς.
Όταν έφταναν στην ακροθαλασσιά και τα πόδια του Πίκουλου έβρεχε η λυτρωτική Αιγαιοπελαγίτικη θάλασσα, γύριζε απότομα και με μια σπρωξιά έριχνε την Μαινάδα Καλλιόπη στη θάλασσα.
- Σώσε με Δημήτρη μου!
Με μιας όλα τα Τελώνια που τυραννούσαν την ψυχή της Καλλιόπης ξεπλένονταν στο αλμυρό νερό και η λυτρωμένοι φωνή της έσμιγε ικετευτικά με τον παφλασμό των κυμάτων.
Δημήτρης και Καλλιόπη ανηφόριζαν τον παλαιό δρόμο προς το χωριό με αγαλλίαση,
Μέχρι τον επόμενο καυγά τους.

Ioannispk – son of a pirate

T - Shirts - She Looks Clean - But

Με την επιστροφή του από τις καλοκαιρινές διακοπές, ένα φίλος με παρέπεμψε της πιο κάτω ιστοσελίδα. http://www.parkerstudio.com/AAW/JFK_story.html .
Πολύ σύντομα, η ιστορία περιγράφει την περιπέτεια κάποιου που θέλησε να επισκεφτεί την Αμερική φορώντας ένα T-Shirt που έγραφε στα Αραβικά «I will not be silent» η κάτι τέτοιο και αντιμετώπισε προβλήματα στην έκδοση VISA.

O Leonard Coen τραγούδησε κάποτε:

“They sentenced me to 20 years of boredom to try and change the system from within!”

Δηλαδή, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι στην συγκεκριμένη περίπτωση, με το να φοράς T-Shirts με ζωγραφισμένα συνθήματα, εκδηλώσεις ενδιαφέροντος και ποταμούς συναισθημάτων (Θα θυμούνται οι παλαιότεροι το WHY? Που κυκλοφόρησε μετά τον πόλεμο του VIETNAM),δεν νομίζω ότι λύνετε τίποτα τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα .
Δυστυχώς η βιολογική ζωή που απομένει στον καθένα μας όταν μπορεί να συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αυτοβούλως, είναι μάλλον ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΗ. Έτσι ο πικετοφόρος (picket + φέρω(sic)), επιδεικνύοντας την ευσυνειδησία του Ιάπωνα εργάτη, απεργεί εργαζόμενος φορώντας το περιβραχιόνιο στο στήθος εν ήδη T-shirt.
Φυσικά σε οποιοδήποτε βιβλίο περί προπαγάνδας και marketing, ακόμα και σε αυτά του Κ. Πλεύρη η του Goebbels, η δύναμη της διαφήμισης με κάθε μορφή σαν μοχλός ‘άσκησης πίεσης στην ευθυκρισία του ατόμου περισσότερο και λιγότερο στην ενημέρωση, είναι μάλλον προφανής.
Διαβάζω στο Wikipedea:
Propaganda is a specific type of message presentation directly aimed at influencing the opinions of people, rather than impartially providing information.

Η αμερικάνικη αφίσα το Β’ Παγκοσμίου πολέμου με την καθ’ όλα καθαρή και ροδαλή “Caucasian” όπως λένε και οι αστυνομικές αναφορές, που αναρωτιέται «SHE LOOKS CLEAN – BUT» και συνεχίζει «GOOD TIME GIRLS, PICK UPS PROSTITUTES SPREAD SYPHILIS AND GONORRHEA», είναι αρκετά εύγλωττη. Παραφράζοντάς το μύνημα αναρωτιέμαι ...

Οι ... προτεινόμενες λύσεις διαμαρτυρίας η εκδήλωσης διαφορετικής άποψης, may look clean, but are they? “Better the devil you know, than the Angel you don’t” Όπως σωστά παρατηρούν και διδάσκουν τα παιδιά τους από μικρά οι Άγγλοι.

Ο καταπιεζόμενος (και δεν είναι απαραίτητες οι πολιτικές προεκτάσεις, κάποιος μπορεί να καταπιέζετε από τον εργασιακό, κοινωνικό η ακόμα και τον φιλικό, συγγενικό η οικογενειακό του χώρο) θέλει λύση στο πρόβλημά του τώρα, να την χαρεί όσο ζει. Τα άλλα όπως «Πέθαναν για να ζούμε εμείς ελεύθεροι» κλτ είναι απλά ωραία λόγια. Πέθαναν γιατί πίστευαν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν όσο ΖΟΥΝ !

Μου μοιάζει πολύ «ΔΥΤΙΚΟΣ» ο προτεινόμενος τρόπος διαμαρτυρίας με T-Shirts και πάνω από όλα εύκολα λύνετε ...

DAMN IT!
YOU STRIP THEM DOWN NAKED!
THEY WERE NAKED ANYWAY!

Ioannispk – Son of a pirate

Τέλος εκφόρτωσης - Ξεμπάρκο

Οι εργάτες ανεβήκανε απ’ τ’ αμπαριού το βάθος
κι η μπουκαπόρτα γέμισε με γέλια και βρισιές.
Ο κάπος κουμαντάριζε το μάινα στη μαούνα,
οι κορμοράνοι βούτηξαν μεσ’ το θολό νερό.

Ο παφλασμός τους έδιωξε το πέπλο της ομίχλης
κι η θύμησή σου χάθηκε για λίγο στο κενό.
Πάνε δυο χρόνια υδάτινα, στα πόρτα μεθυσμένα
που έκοψαν το χρώμα σου και το ‘καμαν θαμπό.

Ο μαύρος όγκος λίκνισε απάνω σ’ ένα κάβο,
ξεμάκρυνε αφρίζοντας και χάθηκε στην μπούκα.
Το dock φάνταζε έρημο, βρόμικο, λυπημένο,
με μοναχό στολίδι του δάκρυ, κι ένα σακί λευκό.

- Που πας; σφύριξε δυό μακρές, και έσβησε στο έμπος.
Δάκρυα πάλι κύλησαν και πότισαν το στάρι.
Ύστερα ‘κείνη η φόρτιση της μοναξιάς – του φόβου,
μην και ξωμείνω ξέμπαρκος μακριά απ΄ την λαμαρίνα .

Σε γλώσσα ακατάληπτη τ’ ατζέντη η φωνή μ’ έσυρε
υπνωτισμένο, ανήμπορο στην πύλη του έξω κόσμου.
Μου δώσαν το φυλλάδιο και βίζα για το νόστο.
Βαριά σέρνοντας βήματα σε ξαναζωγραφίζω.

ioannispk - son of a pirate

Δυό φίλοι

Ο ένας ψηλός, λιγνός με τις ρίζες του γενεαλογικού του δένδρου να χάνονται στις σαβάνες της Αφρικής, πιθανότατα θα ένιωθε τις πατούσες του να μερμυγκιάζουν στην κρούση της τεντωμένης μεμβράνης του τυμπάνου.
Ο άλλος πιο κοντός, με την χλομάδα που αποκτούν τα μελαψά δέρματα μακριά από τον τόπο τους, κοντοκουρεμένος, ίσως και να σκίρταγε στο αντίκρισμα ενός περίτεχνου γιαταγανιού.
Ποιος ξέρει ποια πεταλούδα τίναξε τα φτερά της και το μεγαλείο της κβαντικής χαοτικής μηχανικής τους έφερε κοντά, πρωί, σε τούτο τον παράδρομο του Λονδίνου, λίγο πίσω από την θλιμμένη μαρμάρινη αψίδα.
Θα μπορούσε να είναι γιος σουλτάνου και καθισμένος στα μεταξωτά να μετρά το κούρσος ανάμεσα σε παλλακίδες. Τώρα ευσυνείδητα σκουπίζει τα υπολείμματα άλλης μιας νύχτας, υπό το βλέμμα του συνοδοιπόρου του, που αντί να ακούει τις γυμνές πατούσες του να ερωτεύονται με το αφρικανικό χώμα, στέκει εκστατικός μπροστά στην τέχνη του φίλου του, έχοντας μόλις ανοίξει την πόρτα στο μεταφορικό μέσο που βρήκε σε άλλη μια ευτραφή κυρία.
Στην γωνία δεξιά, η ζωή τρέχει…

A child's Imression

Recently my son and his friend (both 10 years old) in the process of growing up have started testing the waters slightly away from parental supervision. They asked to wonder alone in a couple of streets in the Nafplion centre (near Syntagma Square). I have accepted and asked the boys to take a camera with them, and take pictures of what they though was important.
They came back with these photos which tell a lot.

Forgoten Docks

The old wheat terminal in Piraeus
















The last ship in the Piraeus old container terminal.
















Retired Tugs in Drapetsona.

To John Oldwiner

TO JOHN OLDWINER

Έχω σεντούκι ξύλινο,
σάκο μουσαμαδένιο
και σαν μπαρκάρω για καλά
θα κάμω μεταξένιο.

Στο μεταξένιο σάκο μου
θα βάζω ιστορίες
για να τις λένε οι γριές
τα βράδια στις πλατείες.

Και σαν ξωμείνω γέρος πια
σε κάνα ξερονήσι,
θα παραμείνω νοσταλγός
με συντροφιά την φύση.

ioannispk - son of a pirate

Αποβάθρες - Docks

Docks – Quays – Αποβάθρες
Υπάρχει κάτι μελαγχολικό στις αποβάθρες γενικά. Ίσως γιατί συνδέονται πάντοτε με ακραίες καταστάσεις και συναισθήματα. Χαρά της υποδοχής, λύπη του καταβόδιου, στέρηση της φτώχιας, προσμονή του κατάπλου, ελπίδας του μετανάστη, απόγνωση του εργάτη, αγωνία του ναυτικού, κτλ μέχρι να συμπληρωθεί ο μακρύς κατάλογος της ανθρώπινης ψυχής.

Πέρασα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου μέχρι τώρα σε docks, με διάφορες ιδιότητες και ρόλους και ελπίζω να συνεχίσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Το πέρασμα μου από τις αποβάθρες μου χάρισε μια πλειάδα από συναισθήματα και εικόνες. Έμαθα ποδήλατο σε μια αποβάθρα του Barry στην Ουαλία (Barry Docks). Ένοιωσα για πρώτη φορά την χαρά της δημιουργίας που δίνει η ναυτική τέχνη σε μια Ελληνική αποβάθρα στην Ιτέα. Κατάλαβα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι πάντα απλές σε ένα dock στο Montreal και έφθασα να νιώσω το τέλος της ζωής μου να πλησιάζει απειλητικά σε μια αποβάθρα του Rio de Janeiro.

Την πρωινή αναταραχή διαδέχεται η μεσημεριανή πλήξη για να ακολουθήσει η έξοδος της μερμυγκιάς των εργατών με το τέλος της βάρδιας. Μετά τέλος – νεκρική σιωπή που πότε πότε σπάνε γαυγίσματα σκυλιών (οι άρχοντες των docks σχεδόν σε όλο τον κόσμο). Μοναχικές φιγούρες οι εξοδούχοι ναυτικοί και οι βατσιμαναίοι. Μέχρι την άλλη μέρα, μέχρι το άλλο βαπόρι. Γιατί δεν υπάρχει πιο θλιβερό θέαμα από μια αποβάθρα που την άφησε άδεια το βαπόρι της.
Στις αποβάθρες είμαστε όλοι επισκέπτες, ευκαιριακοί εραστές. Η είσοδος επιτρέπετε προσωρινά, κυριολεκτικά και μεταφορικά σε βαπόρια και ανθρώπους χωρίς διάκριση. Το συναίσθημα του πρόσκαιρου μας διακατέχει και οι τάσεις φυγής, είτε προς την ξηρά είτε προς την θάλασσα είναι έντονες. Ίσως γιατί ποτέ δεν είναι ξεκάθαρη η σχέση του καθένα από μας με τα docks. Τις αποβάθρες δεν τις εξουσιάζεις, δεν τις κατέχεις και πάνω από όλα ποτέ δεν ορίζεις τι έχουν γραμμένο για σένα (όπως τόσα άλλα πράγματα άλλωστε).
Για μένα οι αποβάθρες έχουν υπόσταση, ανταποκρίνονται στα καλέσματα των επισκεπτών, έχουν ψυχή και μνήμες.

Panama Canal

Bridge at the Pacific Entrance.












Entering the locks














Within the canal














Lighthouse at the Atlantic end 

Κλειστοφοβία

Κλειστοφοβία (Asuncion Paraguay)

Μουντάδα υγρή, μπλε πράσινη, αλλόκοτη – ισοπεδωτική.
Αποκαΐδι, γυμνή γη, χωμάτινη σαπίλα.
Μυρίζει κλεισούρα και φτώχια.
Συντροφιά στην μοναξιά, οι ουρανόκυκλοι που χαράζουν τα όρνεα.
Ασφυκτιά το στέρνο – σκιάζετε ο νούς,
στην στεριανή τούτη φυλακή που καταπίνει δεσμωτικά.
Σύντροφέ μου γλάρε, αρμένισε με στο γνώριμο κύμα.Σβήσε τον εφιάλτη στην υδάτινη πτήση.

Εννιά φορές σε σκέφτηκα, μα μου ξεφεύγεις,
πέπλο στον νοτιά – στη Recalada.
Σε βρήκα πάλι να ερωτεύεσαι στην σκιά του Ολύμπου,
παιχνίδια μεσημεριανά στο Αιγαίο.
Κόρη Νηρηίδας και του Διόνυσου, ντυμένη Νέμεση.
Μισοζαλισμένη, μοίρες κρατάς στ’ ακροδάκτυλα.
Ο Pampeiro καταλάγιασε ... Η ομίχλη σβήνει – σκεπάζει.Θα σε δω στην άλλη ζωή – πάντα ονειροπλόκος.

Dancing in the Santos Canal

Just Blue !

 

Νύχτες

Νύχτες

Λένε οι νύχτες στο Brazil πως ειν’ ερωτικές.
Ακόμα λένε πως γι’ αυτό, ολημερίς οι νέγρες
τα στήθια τους με μέλι πως τα τρίβουν.

Δυο κοπελίτσες έκλεισαν προκλητικά το μάτι
και έκαναν την κίνηση εκείνη των γοφών,
που μόνο αυτές την ξέρουνε καλά Salvador.

Δώδεκα μοίρες νότια – εκεί στον τροπικό,
τα φρούτα ωριμάζουνε νωρίς - μα και σαπίζουν.
Όλα θολά δυσκίνητα – θα φταιει ο πυρετός.

Τώρα φαντάζουν πέτσικες, οι ιστορίες εκείνες
που διηγούνται οι ξέμπαρκοι εραστές των τροπικών,
για τάχα νύχτες έρωτα βαθιά στον Amazon.

Sites of Andros

 

Heraklion Aquarium 3 (pitures taken without flash)

Heraklion Aquarium 2 (pictures taken without flash)