SUEZ - Cannal

 

Ατλαντικός Ωκεανός

 

Και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου

8 ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΣΑΛΠΙΣΕ ΚΑΙ ΩΣ ΟΡΟΣ ΜΕΓΑ ΚΑΙΟΜΕΝΟΝ ΜΕ ΠΥΡ ΕΡΡΙΦΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΕΓΕΙΝΕΝ ΑΙΜΑ

9 ΚΑΙ ΑΠΕΘΑΝΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ ΤΩΝ ΕΜΨΥΧΩΝ ΚΤΙΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ ΔΙΕΦΘΑΡΗ

------------------------------------------------

2 ΚΑΙ ΗΝΟΙΞΕ ΤΟ ΦΡΕΑΡ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝΕΒΗ ΚΑΠΝΟΣ ΕΚ ΤΟΥ ΦΡΕΑΤΟΣ ΩΣ ΚΑΠΝΟΣ ΚΑΜΙΝΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΙ ΕΣΚΟΤΙΣΘΗ Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΗΡ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ ΤΟΥ ΦΡΕΑΤΟΣ.

Ιωάννου Αποκάλυψις.

Μια βάρκα που την λέγαν Ερμιόνη!

Την συνάντησα για πρώτη φορά ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη, που κι αυτός κόντευε να τελειώσει και για να προετοιμαστεί για τα Αγιοδημητριάτικα κρύα είχε αρχίσει τις φοβέρες.
Η Ερμιόνη δεν μου συστήθηκε αμέσως ίσως γιατί στην ηλικία της οι γυναίκες κρατάνε ακόμα τα προσχήματα. Μάλιστα έχοντας την πρύμη γυρισμένη προς το Νοτιά, έκαμε πως δεν με είδε, αν και φιλάρεσκα άφησε δυό σκιές να χαϊδέψουν τα στραβόξυλα που κράταγαν το καθρέφτη.
Χωρίς πολλές κουβέντες και με το θράσος που με το ζόρι δίνει η πόλη στους κατοίκους της, χωρίς καλά – καλά να το σκεφτώ πάτησα το κλείστρο και αιχμαλώτισα για πάντα τη μορφή της. Σταμάτησα τον χρόνο εκεί στην αμμουδιά της Νέας Λάμψακου, κι εκείνη το κατάλαβε και σαν γνήσια κοκέτα, γόησσα της θάλασσας μου έδειξε τις καμπύλες της, αναλλοίωτες στο χρόνο με το μεράκι του καραβομαραγκού έκδηλο στην κουπαστή της. Ήξερε πως θα ‘μενε αθάνατη, έστω και έτσι, με φυλακισμένη την αντανάκλαση της στο φωτογραφικό χαρτί.
Η πλώρη της κοίταγε το Βοριά και η μουντάδα της ατμόσφαιρας ταίριαζε με την κουρασμένη ψυχή της. Ένας σκαρμός, μοναδικό στολίδι πάνω απ’ τα μπρός μάγουλα, έστεκε κι αυτός στητός σαν τον ανεμόμυλο του Θερβάντες περιμένοντας καρτερικά τον διαβρωτικό χρόνο - Δον Κιχώτη να τον λύτρωση.
Μετά συστηθήκαμε ...
- Ερμιόνη... μου είπε ναζιάρικα, αν και ο ήχος του κύματος νόμισα πως έκρυψε ένα τρέμουλο στην φωνή.
Τα μάγουλα ρυτιδιασμένα δεν κατάφερναν να κρύψουν την ομορφιά, την περηφάνια της και το καμάρι του κύρη της. Ούτε ο μάστοράς της λυπήθηκε κόπο με τα ζωναράκια της όμορφα να συγκλίνουν στην πλώρη. Τα χρώματά της, λιτά του Αιγαίου όπως ταιριάζει στο καθαρό Ελληνικό φως που μάγεψε τόσους και την λούζει ακόμα.
Δεν είπα πολλά γιατί όσοι με ξέρουνε θα βεβαιώσουν πως δεν είμαι και πολύ καλός στις συγκινήσεις. Ελάχιστα εγκρατείς, δακρύζω εύκολα και τελικά μάλλον μου δίνουνε κουράγιο παρά δίνω εγώ. Έτσι αρκέστηκα να ψελλίσω, - Γιάννης ... και έφυγα διακριτικά και ήσυχα, νικημένος από την ένταση της στιγμής, του τοπίου και την λεβεντιά της βάρκας που ξέρει να γερνάει.
Ελπίζω Ερμιόνη να μάθω κάτι από σένα και σαν έρθει η ώρα μου να διαλέξω μια καλή παραλία που να κοιτά το Βοριά. Για νάμε ειλικρινής κάτι έχω στο νου μου. Σαν θες έλα να με βρεις, μα τότε θάσαι θύμηση Ερμιόνη.

Ioannispk – son of a pirate

Η βροχή μου

Η βροχή μου

Χιλιάδες σκέψεις άμορφες βρέχει πάλι απόψε.
Λίγες μορφές που γνώρισα χαιρέτισαν και φύγαν.
Έμεινα πάλι μόνος μου εγώ και η βροχή.

Θέλω να σταματήσει πια τούτη η νεροποντή.
Αν είναι όμως Άγιε να χάσω τον ειρμό μου
καλύτερα το μούσκεμα κι ο φόβος στην ψυχή.

Με την βροχή μεγάλωσα είμαστε ίσως φίλοι.
Αυτό που δεν εχώνεψα είν’ η απαντοχή.
Η απαντοχή του αύριο που το ορίζουν άλλοι.

Δεν ξέρω ούτε συμβουλές ούτε ευχές να δίνω.
Κι έτσι μονάχος τρώγομαι κι αναμασώ το νου.
Ίσως αύριο να ‘ναι αλλιώς και να μην βρέχει πια.

Abdulah

posted by ioannispk - son of a pirate

Στον Καπτάν Αλέξανδρο Μοντεσάτο

Στον Καπτάν Αλέξανδρο Μοντεσάτο

Είναι πάντα άραγε άδοξη η μοίρα των εραστών και υμνητών της θάλασσας; Ο καββαδίας έγραφε

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Ο Αλέξανδρος Μοντεσάτος όμως αν και εραστής της θάλασσας κατάφερε να διασχίσει την γραμμή του ορίζοντα και μάλιστα τόσο σεμνά και ταπεινά, που χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβουν έστω και λίγοι την αξία της πνευματικότητάς του.

Ο Καπταν Αλέξανδρος πέθανε το 1965 έγκλειστος στο Δαφνί ίσως γιατί ήταν περισσότερο ευαίσθητος απ’ όσο χρειαζόταν η ακόμα ίσως γιατί καταλάβαινε περισσότερα από όλους εμάς. Μπορεί και να βαρέθηκε να ζει σε ένα κόσμο ανούσιο για το ίδιο.

Δεν είχα την τύχη να του σφίξω ποτέ το χέρι, αλλά μου τον σύστησε από καρδιάς ένας κοινός μας φίλος ο Ανδρέας Δ, Κεφαλλήν και του λόγου του και έκτοτε το σκέφτομαι συχνά πυκνά.

Καπετάνιε μοιράζομαι μαζί σου ένα καημό. Μπορεί και δυό, αλλά τούτο θα το δείξει ο χρόνος. Κείνος ο ναός του Μαγιαντόση (του Ιάπωνα Θεού) που περιμένει καρτερικά τον ναύτη να γυρίσει για να κάμει χαρακίρι, με τάραξε.

«Θεέ ας μου γίνει το χατίρι
να πατήσω Γιοκοχάμα
για να κάμω χαρακίρι
με την χρυσαφένια κάμα,
μες τον ναό του Μαγιαντόση
σαν αντάξιος της φυλής μου
κι έτσι Θέ μου να τελειώσει
το μαρτύριο της ψυχής μου».

Δεν ξέρω αν κουβάλαγες καμιά αρχαία κατάρα, για είχες ταμάχι με τους ανθρώπους που σου φερθήκανε γουρουνίσια. Έχω την εντύπωση πάντως πως όποιος καταπιάστηκε μαζί σου υπέφερε. Γιατί? Φτάνει πιά ας γίνει ανάπαυση των όπλων κι ας κάτσουμε όλοι μαζί να θαυμάσουμε τον κόσμο να μεγαλώνει και να περνάει από μπροστά μας, βιαστικά άλλοι, άλλοι νωχελικά. Θα προσεύχομαι για σένα.

Άσε τον πιστό του Μαγιαντόση να κάμει χαρακίρι και έλα να κάτσεις εδώ κοντά να πιούμε ρακί και να λέμε στιχάκια. Το σάκε δεν κάνει για μας. Δεν βγάζει πουθενά το μίσος. Μοναχά η αγάπη και η συγχώρεση φέρνει γαλήνη κι αρχίζει το μάτι να καθαρίζει και να βλέπει το γαλάζιο χρώμα της δημιουργίας, της ευτυχίας, της πληρότητας.

Σαν σε βλάψαμε, συγνώμη! Αν μπορώ να κάμω κάτι για να ησυχάσεις να προσπαθήσω. Μόνε ας τον κόσμο να ζήσει με αγάπη και ήσυχα. Αναπαύσου.

Θα τα ξαναπούμε καπετάνιε, αν θες. Αν όχι θα τ’ αφήσω για άλλη ώρα. Συ ξέρεις.

ioannispk - son of pirate

Urracas - Πηγή έμπνευσης για τον Capt Α Μοντεσάτο

Farallon de Pajaros (από το Ισπανικό Farallón de los pájaros, που σημαίνει βράχος των πουλιών), επίσης γνωστό και σαν Urracas (που είναι η Κίσσα στα Ισπανικά), είναι το δυτικότερο νησί του συμπλέγματος των Βορείων Μαριάννων Νήσων. Είναι ακόμα το δυτικότερο άκρο των ΗΠΑ.

Το Farallon de Pajaros δεν κατοικούνται και βρίσκονται σε πλάτος 20.5° N 144.9° E. Έχει συνολική έκταση 2.55 km² ενώ το υψηλότερο σημείο του είναι 360 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η διάμετρος του νησιού είναι 1.2 μίλια. Το νησί είναι ηφαιστειογενές και έχουν συμβεί σε αυτό αρκετές εκρήξεις.

ΒΙΣΚΑΙΚΟΣ - Του Καπταν Αλέξανδρου Μοντεσάτου

ΒΙΣΚΑΪΚΟΣ

Με αστραπόβροντα και στρίγγλιο φυσομάνι του Γαρμπή,
πασεντζέρικο της Μπώρμας τρισπελώριο άσπρο βαπόρι,
σαν καβάτζαρε τον Ρόκα 'πα στις Σκύλες ρίχνει πλώρη,
και με φόρτε σκαμπανέβα στην Μπισκάγια πια έχει μπει.

Μα από τα έγκατά του ο κόρφος όπως έχει αφηνιαστεί,
με τα βάραθρα που ανοίγει στ' άγρια, ξορκισμένα μέρη,
βολοδέρνει όλο το τσούρμο ξεψυχούν οι πασεντζέροι
και το πλεούμενο μουντάρει από καρίνα ως κουπαστή.

Τριακόσια εξήντα μίλια περαντζάδα κοντινή,
μα όσες μέρες στο ουραγκάνι κόντρα νάχε ορθοπλωρίσει
και μακάρι σ’ έρμη σπιάτζα με ζημιές νάχε ποδίσει,
πα στις ξέρες τώρα, ο γίγας, θα 'πρεπε νάχε φανεί.

Κι ως κυλούν τα μερονύχτια και το ατρόμητο σκαρί,
ρυμουλκά δεν το αγναντέψαν μήτε σε λιμάνι μπήκε,
κι όπως ίχνος στον αιθέρα με το σύρμα δεν αφήκε,
πάλε ο κόσμος τέτοιο σκάφος του χαμού δεν το θαρρεί.

Κι όμως τώρα κάποιο πόρτο πούταν πάντα γελαστό,
πασεντζέρους και πραμάτειες άλλο πλιό δεν περιμένει,
μα πνιγμένο μες τον πόνο κι όπως μόλις κι' ανασαίνει,
τις παντιέρες του μεσίστιες κατεβάζει στον ιστό...

Αλέξανδρος Μοντεσάντος
Από την συλλογή: "ΟΥΡΑΚΑΣ"

Να ‘ναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει Καπταν Αλέξανδρε. Ίσως τώρα τα μελαγχολικά πουλιά που σε βασάνιζαν να πέταξαν μακριά και να ξανάσμιξες με την γοργόνα σου για πάντα για να πάψει πια να ρωτάει τους ναύτες ...

ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ;

ioannispk - son of a pirate

Πειρατικές Ερυνίες

Πειρατικές Ερυνίες

Την νύχτα ξυπνάνε,
μουρμουριστά τραγουδούν.
Γιο, Γιο χοχο πιείτε - μεθύστε
Γιο, Γιο χοχο τον μόχθο γλεντήστε.

Τη μέρα λουφάζουν,
σκύβουν δειλιάζουν.
Μα σαν έλθει η νύχτα
πάλι τον μόχθο γλεντούν.

Υγρό μαξιλάρι,
μαχαίρι γυμνό.
Ανδρειωμένος στέκει
στ’ ανεμόλουτρο.

Σφιγμένο κολάρο,
λαρύγγι να καίει.
Σκυφτός λογαριάζει
τον μόχθο, υποταχτικά.

Μα απόψε το βράδυ,
σκοτάδι και ζάλη.
Δυό γουλιές ρούμι ακόμα.
Φεγγάρι δεν έχει για να μας δει, γι΄ αυτό …

Γιο, Γιο χοχο πιείτε - μεθύστε
Γιο, Γιο χοχο τον μόχθο γλεντήστε.
Ζωή μην λυπάστε
Αύριο πάλι σκυμμένοι θα είστε.

ioannispk - son of a pirate

Δρυός πεσούσης

Δρυός πεσούσης πας ανήρ Ξυλεύεται

Με αφορμή την επικειμένη αποχώρηση του Σουμάχερ από την ενεργή αγωνιστική δράση, διάβασα διάφορα δημοσιεύματα στα περισσότερα από τα οποία παρουσιάζεται σαν ‘υπολογιστικός, στυγνός, απειλητικός, συγκεντρωτικός, στερούσε ευκαιρίες στα νέα ταλέντα’ κτλ. Προφανώς γίνεται μια επίθεση στο πρόσωπό του που δεν καταλαβαίνω γιατί και ειδικά τώρα, ενώ ελλείψη επιχειρημάτων το ταλέντο του ακόμα και σε αυτά τα κείμενα, αναγνωρίζεται.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αφού πεσούσης της δρυός, πας ανήρ θα ξυλεύεται έτσι κι αλλιώς, γιατί να κάνει την όποια προσπάθεια ο κάθε Σουμάχερ να διάγει Χριστό (αρεστό, κοινωνικά αποδεκτό, ακόμη και δίκαο κτλ) βίο άμα εν τω Ζενίθ της εξουσίας του;
Φυσικά τα εσωτερικά κίνητρα του καθενός δεν πρέπει να παραβλέπονται, αλλά τι κίνητρα θα έχει ας πούμε ο Αλόνσο βλέποντας την κατάληξη του συναθλητή του; Πόσο διαφορετικός θα θελήσει να είναι από τον προκάτοχό του πρωταθλήματος άμα έλθει εν τη βασιλεία του;

Γατί ο αθλητικός (και όχι μόνο) τύπος προσπαθεί να μεταφέρει την ανθρωποβόρα ατμόσφαιρα που επικρατεί στις τάξεις του και σε άλλα επαγγέλματα. Τι έχει να κερδίσει;

The King is DEAD.
Long live THE King!

Όμορφα – πραγματικά όμορφα ήθη.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Σουμάχερ για το ωραίο θέαμα και τις συγκινήσεις που μας προσέφερες. Ευχαριστώ που έμαθες το γιό μου και τους φίλους του ότι η ταχύτητα δεν σκοτώνει σε αντίθεση με την βλακεία της οποίας τα αποτελέσματα είναι σίγουρα.

ioannispk – son of a pirate

Προς τους προσκυνητές του Όρους

Προς τους προσκυνητές του Όρους

Τότε εγώ του είπα :
" Κύριε, αυτός που έχει την χαρά να σε βλέπει, να βλέπει το όραμα σου, το βλέπει με τα μάτια της ψυχής ή με τα μάτια του πνεύματος;"

Ο Δάσκαλος απάντησε :
" Ούτε με τα μάτια της ψυχής, ούτε με το πνεύμα με βλέπει, αλλά με τον νου που είναι ανάμεσα στα δύο αυτός είναι που μπορεί να βλέπει και αυτός που ξέρει, που γνωρίζει, που αγάπα" …

Είπε η Επιθυμία :
" Δεν σε είδα να κατεβαίνεις, αλλά σε βλέπω τώρα να ανεβαίνεις. Γιατί υποκρίνεσαι, αφού είσαι ένα με μένα;"
Η Ψύχη απάντησε :
" Εγώ σε είδα. εσύ δεν με είδες. Δεν με αναγνώρισες, ήμουν μαζί σου όπως ένα ιμάτιο, κι εσύ δεν με ένιωσες." Αφού είπε αυτά η ψυχή έφυγε χαρούμενη.

Ύστερα παρουσιάστηκε στην Άγνοια.
Εκείνη κατέκρινε την ψυχή, λέγοντας της :
" Πού πηγαίνεις;
Δεν ήσούν φυλακισμένη στην παρακμή;
ΝΑΙ! Ήσουν χωρίς κρίση και ήσουν σκλάβα".

Η Ψυχή απάντησε :
" Γιατί με κρίνεις; Εγώ κανέναν δεν έκρινα.
Ήμουν σκλάβα, όμως εγώ δεν σκλάβωσα τίποτε.
Δεν με αναγνώρισαν, όμως εγώ αναγνώρισα ότι Όλα όσα έχουν συντεθεί, θα αποσυντεθούν όχι μόνον τα της γης αλλά και τα του ουρανού"

Τα πιο πάνω από το γνωστικό Ευαγγέλιο της Μαρία της Μαγδαληνής.

Δεν έχει σημασία αν το έγραψε πράγματι η Μαρία η κάποιος άλλος. Σημασία κατά την γνώμη μου έχουν τα ερωτήματα που θέτει. Κρατώ το θαυμάσιο κατά την γνώμη μου

«Ούτε με τα μάτια της ψυχής, ούτε με το πνεύμα με βλέπει, αλλά με τον νου που είναι ανάμεσα στα δύο».

Εντύπωση μου κάνει ακόμα ότι ενώ φαίνεται σχετικά εύκολο μα προσπεράσει κανείς την επιθυμία, η άγνοια είναι δύσκολος αντίπαλος. Πιο δύσκολο ακόμα είναι να δεχτούμε τις συμπαντικές αλήθειες έχοντας χάσει την ευθυκρισία μας.

Μοιράζομαι με τους προσκυνητές μερικές από τις σκέψεις που υποθέτω ότι θα έκανα αν ήμουν συνταξιδιώτης.

ioannispk – son of a pirate

PS

Χωρίς να το γνωρίζω ο φίλος μου ο Αντώνης έγραφε πιθανόν ταυτόχρονα ...
Για διαβάστε παρακαλώ γιατί αξίζει τον κόπο¨
http://abadlot.blogspot.com/2006/09/blog-post_18.html

Το κάστρο της Κιμώλου (Αρζεντιέρας)

Το κάστρο της Κιμώλου (Αρζεντιέρας)

Κάποιος με ρώτησε αν η φωτογραφία στο ποίημα ‘Το Κάστρο της Αρζεντίερας’, είναι το κάστρο της Κιμώλου. Λοιπόν δεν είναι. Το κάστρο της Κιμώλου χτίστηκε περίπου τον 13ο αιώνα και μάλλον ξαναχτίστηκε η άλλαξε τον 16ο αιώνα όπου και χτίστηκε η εκκλησία του Χριστού. Καταστράφηκε η τουλάχιστον αλώθηκε από τον Καπουδάν Πασά και την τότε παρέα του. Κάστρο υπάρχει και σήμερα στην Κίμωλο (στην Χώρα). Κυρά του κάστρου (πριν την άλωση) ήτανε μια όμορφη αρχόντισσα η Κρουζήνα που είχε Βενετσιάνικη καταγωγή και πολύ θερμή φύση. Γι΄ αυτό και άφησε τον άνδρα της (γνωστό καραβοκύρη που το όνομά του σώζετε μέχρι σήμερα) και πήγε στη Κίμωλο, όπου και διαφέντευε στις συντρόφισσες της μέχρι που την πήραν λάφυρο οι πορθητές.

Το κάστρο στην φωτογραφία είναι αυτό στην είσοδο του λιμανιού στο Brindisi της Ιταλίας.

Ουσία όμως δεν έχουνε τα κάστρα αλλά αυτοί που τα χτίζουνε και αυτοί που τα κουρσεύουνε. Μια και προέρχομαι από νησί του Αιγαίου που κουρεύτηκε αναρίθμητες φορές (από καλούς και κακούς πειρατές), θα ήταν τουλάχιστον αθώο από μέρους μου να πιστεύω στην εθνική / φυλετική μου καθαρότητα και την Ελληνικότητα των κυττάρων μου, όθεν και το ‘son of a pirate’, που δεν έχει να κάνει καθόλου με την εντιμότητα του μακαρίτη του πατέρα μου που ήτανε Καπετάνιος, Θαλασσινός και Ντόμπρος. Δεν χρειάζεται λοιπόν να εξηγήσω γιατί με ενδιαφέρουν περισσότερο οι πορθητές / πειρατές από τους αμυνόμενους ‘know thy self’.

Ίσως και να φοβήθηκα από την προτροπή του National Geographic να βρούμε τις βιολογικές μας ρίζες (μέσω ανάλυσης DNA) για αυτό και άρχισα να τις ψάχνω μονάχος μου, με τον τρόπο που ξέρω εγώ, μη και βγουν τίποτα άπλυτα στην φόρα και δεν μου δίνουν διαβατήριο για την κόλαση ύστερα. Γιατί όπως έγιναν τα πράγματα χωρίς διαβατήριο ούτε στην κόλαση δεν θα μπορείς να πας.

Τα στιχάκια μιλάνε για το πώς πιθανόν βλέπει, αυτός που πρόκειται να κουρσέψει, την λεία του, όπως μου τα διηγήθηκε ο πειρατής φίλος μου Abdulah (που σημαίνει δούλος του Θεού). Τι αισθάνεται και πώς τούτη η κουρσευτική κατάρα δεν φεύγει αλλά μένει. Τούτη η λεία δεν είναι απαραίτητο να ήταν μια παλιά κασέλα με χρυσά δουκάτα. Μπορεί να είναι και μια ιδέα η ένας στόχος και ότι βάλει του καθενός ο νους. Τα στιχάκια θέλουν να τονίσουν ότι ανεξάρτητα από την λεία το συναίσθημα θα πρέπει να είναι το ίδιο. Οι κουρσευτές αλλάζουν μόνο.

Το τελευταίο σχόλιο αναφαίρετε στην πατρίδα που παρ’ όλο που κουρσεύετε καθημερινά από κυβερνώντες και κυβερνώμενους (από τα γεννοφάσκια της) καταφέρνει και υπάρχει, έχει οντότητα, φωνή και ύπαρξη και γεννά ελεύθερα πνεύματα.

ioannispk- son of a pirate

Ο Ιωνάς και το κύτος

Ο Ιωνάς και το κύτος

Τρία μερόνυχτα στην σειρά ο Ιωνάς στην κοιλιά το κύτους προσευχόταν στον Κύριο ότι θα είναι υπάκουος στο μέλλον. Το έκανε τόσο πειστικά που ο Θεός τον πίστεψε και διέταξε το κύτος να ξεράσει τον μεταμελημένο αμαρτωλό.
Αργότερα ο Ιωνάς κήρυξε στην Νινευή όπως του ζήτησε ο Δημιουργός του, αλλά παρ΄ ότι κανείς εκεί δεν μεταμέλεισε, ο Θεός δεν κατέστρεψε την πόλη προς μεγάλη τσαντίλα του Ιωνά.

Τι μας διδάσκει η πιο πάνω βιβλική ιστορία?

1. Αν δεν αμαρτήσεις δεν γνωρίζεις την κοιλιά του κύτους και χάνεις όλη την περιπέτεια.
2. Αν ζητήσεις κάτι αρκετά πειστικά τότε έχεις μεγάλες πιθανότητες όχι μόνο να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σου αλλά και να γίνει αυτό που θέλεις.
3. Η μεταμέλεια συχνά οδηγεί σε υποχρεώσεις που μετά καλείσαι να εκπληρώσεις, όχι πάντα προς το συμφέρον σου.
4. Δεν είναι απαραίτητη η μεταμέλεια από τις αμαρτίες για να γλιτώσεις την καταστροφή. Το θάρρος μάλλον είναι χρησιμότερο.
5. Η στάση ζωής είναι μια συνειδητή απόφαση και δεν πρέπει να αλλάζει με τις περιστάσεις, ανεξαρτήτως των εξωτερικών απειλών.

Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να αντλήσουμε μια πλειάδα από άλλα διδακτικά συμπεράσματα, πράγμα όμως που θα καθιστούσε την διαδικασία μάλλον βαρετή και την ιστορία περισσότερο περιεκτική απ’ ότι ήδη είναι, ενώ θα διακινδυνεύαμε να χρειαστούμε μεταμέλεια μια και το θάρρος δεν περισσεύει στις μέρες μας.

Αναρωτιέται όμως κανείς είναι ελλείψει θάρρους η ελλιπούς μεταμέλειας που

1. Δεν δίνετε τέλος στην τραγωδία της εξαφάνισης του Άλεξ.
2. Δεν δίνετε τέλος στους κατά καιρούς βανδαλισμούς των πόλεων, χωρίς να καταφύγουμε σε κατασταλτικά μέτρα.
3. Δεν συλλαμβάνονται ποτέ οι υπαίτιοι των διαφόρων σκανδάλων και απατών.
4. Δεν δίνετε τέλος στο μαρτύριο των θυμάτων του trafficking.
5. Δεν ....
6. Δεν ....
7. Δεν ...
   

Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να συνεχίσουμε την λίστα, πράγμα όμως που θα καθιστούσε την διαδικασία μάλλον βαρετή και την απαρίθμηση περισσότερο περιεκτική απ’ όσο χρειάζεται, ενώ θα διακινδυνεύαμε να χρειαστούμε μεταμέλεια μια και το θάρρος δεν περισσεύει στις μέρες μας.

Ioannispk – son of a pirate

Το κάστρο της Αρτζεντιέρας

Με κόκκινα τα μάτια αντίκρισαν
το κάστρο της Αρτζεντιέρας.
Θολή αλμύρα εστρέβλωνε την ψυχή τους.
Θάνατος φώναζαν τα σωθικά τους.
Πότε μα πότε θα νιώσουμε το μαχαίρι να κόβει?

Κούρσεψαν την πόλη.
Πήραν την και την κυρά.
Ξώμεινε μονάχα η κοκκινίλα στα μάτια
Γιατί τούτη μάτια μου δεν φεύγει ...
Γεννιέσαι με δαύτη και σε κουμαντάρει.

Abdulah

Posted by ioannispk - son of a pirate.

Κούρσος στο κούρσος έγινε χώρα η Ελλάδα.
Κούρσος στο κούρσος μεγαλώσαμε με την ιδέα
και δεν μας πολυκακοφαίνετε.
Αλλά δεν φτάνει πιά?

ioannispk - son of a pirate.

Η Διαφθορά άλλοτε και τώρα

Η διαφθορά άλλοτε και τώρα

Η διαφθορά, των πολιτικών κυρίως προσώπων, αποτέλεσε το κατ' εξοχήν δημοφιλές θέμα των σατιρικών και μη εντύπων του 19ου αιώνα.
Τα έντυπα που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα ως το 1875 αντιμετώπιζαν όλους σχεδόν τους πολιτικούς ως «διεφθαρμένους», «άρπαγες», «προδότες», «εκμαυλιστές».
Η αιτία του κακού, συνήθως, ήταν ο κοινοβουλευτισμός. Κατά συνέπεια το Σύνταγμα ευθυνόταν γιατί, μεταξύ των άλλων, νομιμοποίησε τη διαφθορά και την αρπαγή του δημοσίου πλούτου. Τα πρώτα ελληνικά έντυπα λοιπόν χρησιμοποιούν το εύκολο επιχείρημα της διαφθοράς για να φθείρουν το νεαρό και εύθραυστο κοινοβουλευτικό σύστημα.

Διαβάζω στην σημερινή ηλεκτρονική έκδοση της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ (με αφορμή το πρόσφατο γεγονός των αποκαλούμενων ΚΟΥΜΠΑΡΩΝ.

«Γράψτε το καλά στο μυαλό σας, μηδενική ανοχή στη διαφθορά» διεμύνησε εκ νέου ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.

Και πιο κάτω …

«Βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο και είναι η ώρα να ξεφύγουμε από τις παθογένειες και τα προβλήματα του περιελθόντος».

Σταχολογώντας τα από τα αρχεία του ΒΗΜΑΤΟΣ διαβάζω:

«Η οικονομική πολιτική του Τρικούπη ταυτίστηκε γρήγορα με τη διαφθορά. Οι απόψεις του υπέρ της παρέμβασης του ιδιωτικού κεφαλαίου και ο σημαντικός ρόλος των ομογενών στα οικονομικά του κράτους δημιούργησαν την έντονη δυσαρέσκεια της αντιπολίτευσης του Θ. Δηλιγιάννη, που μετά τον θάνατο του Κουμουνδούρου αναδείχτηκε μοναδικός του αντίπαλος. Τα όρια ωστόσο μεταξύ κερδοσκοπίας και διαφθοράς, αυτή την περίοδο του εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας, ήταν συχνά δυσδιάκριτα (Μ.Χ. Χατζηιωάννου «όψεις της κερδοσκοπίας και της διαφθοράς στην επιχειρηματική ζωή του ελληνικού κράτους»)».

ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΩΡΑ… γιατί το έρμο το πολίτευμα δεν είναι πια νεαρό. Συγχωρήστε το ποδοσφαιρικό σύνθημα ΑΛΛΑ ΠΝΙΓΟΜΑΙ !!!

«ΠΑΤΑΞΕΤΟ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ».

Μπάφιασα δυό αιώνες αναμονή.

ioannispk – son of a pirate

La Mujer del Tierra del Fuego

La Mujer del Tierra del Fuego

Γυμνή περπάταγες στο χιόνι τα μεσάνυχτα..
Το λαδοφάναρο σκεπασμένο με φοκιόδερμα.
Μια φωτίτσα τόση δα μονάχη της
λεύτερη στην απεραντοσύνη του Νοτιά.

Σε ζεσταίνει η νύστα και η πείνα.
Ξύπνησες χαράματα . Ο ήχος του κονκισταδόρα.
Μια φωτίτσα τόση δα μονάχη της
φοβισμένη στην απεραντοσύνη του Νοτιά.

Βρέθηκες πάλι γυμνή στο κατάμπαρο.
Ξεθύμανε στο κορμί σου όλη του η δειλία.
Μια φωτίτσα τόση δα μονάχη της
δεμένη, ταξιδεύει στο γκρίζο πέλαγος.

Τα’ όνομά σου ακατάληπτο, υγρό,
τραγουδιστό σαν το σφύριγμα τ’ αγέρα
στα στενά του Drake Passage,
κανείς δεν ρώτησε – πονάς;

Σε σκέπασε η καταχνιά της Λισαβώνας.
Σε φύσηξε ξένος Ατλαντικός αέρας.
Σε βάφτισε φράγκος παπάς – Μαρία,
σε βιάζει καθημερινά στο κάτεργο.

ioannispk – son of a pirate

Βεβαίως Κύριε ...

- Βεβαίως κύριε, έχετε δίκιο.
- Φυσικά κύριε θα το φροντίσουμε.
- Να θυμάστε όμως ότι στο ίδρυμα μας προσπαθεί για το καλύτερο και καταβάλουμε κάθε προσπάθεια, εντός των δυνατοτήτων μας, με τις ευλογίες, τις παραινέσεις και τις νουθεσίες του ευεργέτη μας.

Τι συγκράτησα από τον πιο πάνω διάλογο που παραθέτω περιληπτικά και μερικώς παραφρασμένο ΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΩΣ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ!

1. «εντός των δυνατοτήτων μας»
2. «τις νουθεσίες του ευεργέτη μας»

Άρα

1. Μπορείτε να λέτε ότι θέλετε αλλά θα κάνουμε αυτό που θέλουμε διότι αυτά που δεν θέλουμε είναι εκτός των δυνατοτήτων μας.

2. Καλές είναι οι ιδέες και οι ανησυχίες σας, αλλά στο τέλος της ημέρα οι γνώμη του ευεργέτη (και κατ’ επέκταση η δική μας) είναι που μετράει.

Τώρα το γεγονός ότι το πιο πάνω «ΙΔΡΥΜΑ» δεν είναι κοινωφελές και οι υπηρεσίες του δεν προσφέρονται δωρεάν ίσως δεν έχει σημασία. Παραμένει όμως μη κερδοσκοπικό ΚΑΤΑ ΔΗΛΩΣΗ. Δανείζομαι πάλι από τον Μακρυγιάννη «Αν είμαι τίμιος άνθρωπος, θέλω γράψει την αλήθεια».

Φοβάμαι ΠΟΛΥ μην και χάσω το ΤΖΙΒΑΕΡΙ μου. Μην και μου το στρεβλώσουν μην και μου το «νουθετήσουν». Έρχεται στο σπίτι ανήσυχο, με τα μάτια φοβισμένα και το μόνο που δεν βλέπει είναι ένα καλύτερο αύριο.

Κυρία Γιαννάκου, κύριε Σεβάσμιε Ευεργέτα για κάντε κάτι σας παρακαλώ γιατί εγώ μόνο από βαπόρια ξέρω και στις «νουθεσίες» μάλλον δεν είμαι και πολύ καλός. Το τζιβαερικό μας φοβάμαι μην χάσουμε γιατί χαθήκαμε …

ioannispk - son of a pirate

S/S Eugenia Embirikos

- ΤΤΤτώρα που θα πάπαμε στο Cardiff, άαακου νννα σου μάθω μερικά πράγματα για να ξέρεις. Θα θα σε ρωτήσουν τα κορίτσια …
- «Do you speak English?»
- Τι σημαίνει αυτό;
- Και και έχεις σπίτι στην Αγγλία;Θα θα πείς μετά ρε … «ΓΙΑΑ – ΓΙΑΑ».
- Μα αφού δεν έχω σπίτι την Αγγλία, πώς θα πω ΝΑΙ.
- Είεισαι βλάκας όπως όοολοι οι πρωτόμπαρκοι. ΕΕΕΤΣΙ ΛΕΝΕ ΡΕ!

Αυτά γίνανε λίγο πιο έξω από το ΟΥΖΑΝ το βορεινό ακρωτήρι της Γαλλία και μέσα στο ατμόπλοιο Ευγενία Εμπειρίκου περί τα χίλια εννιακόσια είκοσι. Ήρωες, δύο συντοπίτες ναυτικοί, ο ένας πρωτόμπαρκος και ο άλλος με ένα ταξίδι ήδη γραμμένο στο φυλλάδιο του. Ο δεύτερος έσωσε να γίνει καπετάνιος και επιβίωσε τις νηοπομπές του Β’ παγκόσμιου πολέμου. Ο άλλος, η φύση δεν τον βοήθησε, αλλά έζησε και αυτός να διηγείται το μεγαλείο του English Channel και το απόκοσμο των Magellan Straits.

Με τέτοια εφόδια ξεκίνησε η Ελληνική ναυτιλία και κατέκτησε τον κόσμο. Τέτοια είναι η παράδοση μας και έτσι πρέπει να την κρατήσουμε. Ας μην μεμψιμοιρούμε λοιπόν για τα κακώς κείμενα και για τις ατυχίες που συναντάμε περιστασιακά.
Το Α/Π Ευγενία Εμπειρίκου μας περιμένει να μπαρκάρουμε για το Cardiff, που θα μας ρωτήσουν τα κορίτσια «Do you speak English?».

ioannispk – son of a pirate

Η Βαγδάτη

Η Βαγδάτη

Του κόσμου όλου οι σίφουνες χημίξαν στο κορμί μου
κι ο ύπνος ίδια κόλαση θανατικά υγρή.

Του Μπαρμπαρόσα ο απόγονος σεμνότυφα σιωπούσε,
σαν γύρεψα το όστρακο λευκό για να μου δώσει
και μου ‘ριξε το λίθο του κι αυτός Χριστιανικά,
να κυβερνήσει πιο πολύ η αρχέγονη η σκέψη.

Σαν συναντήσω αγορά εκείνη της Βαγδάτης,
θα αφουγκραστώ τα άγουρα εφηβικά στηθάκια..

Έλα προ-πάππου Μωυσή και άνοιξε υδάτινη οδό.
Γιατ’ όσο κι αν λάμνω ακούραστα
στου πέλαγου τον πόθο την στεριανή Βαγδάτη μου
ν’ αγγίξω δεν μπορώ.


Abdulah
Posted by ioannispk - son of a pirate

ΤΖΙΒΑΕΡΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ

TZIBAERI

Αχ, η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου
το μοσχολούλουδό μου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, πατώ στη γη (και ταπεινά)

Αχ, εγώ ήμουνα που το στειλα, τζιβαέρι μου
με θέλημα δικό μου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, πατώ στη γη (και ταπεινά)

Αχ, πανάθεμα σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου
εσέ και το καλό σου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, και ταπεινά

Αχ, που πήρες το παιδάκι σου, τζιβαέρι μου
και το κανες δικό σου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, πατώ στη γη


Ο Μακρυγιάννης έγραψε κάποτε. «Το τζιβαερικό πάνω απ όλα. Αν το χάσουμε χαθήκαμε για πάντα».

Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και στη σελίδα 1783 στη λέξη διαβάζω: «Τζιβαέρι, προέρχεται από τη λέξη τζοβαίρι, που σημαίνει πολύτιμη πέτρα το στολίδι μας».
Με λίγα λόγια ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του μας προτρέπει να μη χάσουμε το πιο πολύτιμο, το αγαπημένο, το πιο ακριβό πράγμα της ζωής μας. Στην παραπάνω φράση η λέξη τζιβαέρι του Μακρυγιάννη έχει την έννοια του να είναι κάτι αντίστοιχο με τη φράση «τα ιερά και τα όσια».

Τόσο πολύτιμο λοιπόν τίμημα (σπονδή) πλήρωναν οι νησιώτισσες στην θάλασσα στέλνοντας της τα καλύτερα παιδιά τους, τα ιερά και όσιά τους, να την υπηρετήσουν. Έχαναν λοιπόν για πάντα το τζιβαερικό τους αφού όποιος γνωρίσει την θάλασσα δύσκολα την ξεχνάει και ακόμα πιο δύσκολα ξαναγίνεται στεριανός. Κέρδιζαν όμως εκτός από πλούτη, φρέσκιες ιδέες και μια άλλη αντίληψη για την ζωή.

Τι συνέβη τα τελευταία χρόνια δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ακριβώς, όμως νομίζω ότι για κάποιο λόγο σταματήσαμε να πληρώνουμε αυτό το τίμημα. Ο Ποσειδώνας όπως είναι φυσικό μας θύμωσε για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν όταν δώσαμε το όνομα στην πρωτεύουσά μας και την είπαμε Αθήνα) και ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΕΡΙΑΝΟΙ!

Όχι πως είναι κακό να είσαι στεριανός, αλλά με 3.000 και βάλε νησιά, περιτριγυρισμένοι από θάλασσα, είναι λίγο δύσκολο να πείσουνε. Προσπαθούμε όμως φιλότιμα και παράγουνε σωρό μούχλιες και αναχρονιστικές ιδέες που μόνο με στεριανές ανήλιαγες σπηλιές μοιάζουνε και καθόλου με τον αλέγρο αέρα της θάλασσας.

Μήπως είναι καιρός να αναπληρώσουμε το τίμημα της ξενιτιάς και να υποδεχθούμε τους καρπούς που φέρνει η επαφή με άλλους ανθρώπους και ιδέες?
Μήπως είναι καιρός να ξανακερδίσουμε το χαμένο τζιβαερικό?

Μήπως είναι καιρός να σκύψουμε πάνω από τα παιδιά μας και να τα ρωτήσουμε τι πραγματικά θέλουν, αντί να το σκεφτόμαστε για αυτά?

Ο Μακρυγιάννης έγραψε κάποτε. «Το τζιβαερικό πάνω απ όλα. Αν το χάσουμε χαθήκαμε για πάντα».

Και το τζιβαερικό σε αυτήν την περίπτωση είναι τα ΝΙΑΤΑ! Παρακολουθώντας την εξέλιξη στην δημόσια και ιδιωτική παιδία, φοβάμαι μήπως τα χάσουμε και τότε χαθήκαμε για πάντα…

Ioannispk – son of a pirate

Departure - Απόπλους

 

Αντε γειά μπαρκάρω

Από μικρός σχεδόν απο την κούνια μου το άκουγα¨

" Όμορφος που ΄ναι ο γεμιτζής όταν βραχει κι
αλλάξει και βάλει τ΄άσπρα ρούχα του και στο
τιμόνι κάτσει".

Ήταν η φωνή του νησιού που παρακεινούσε τους άνδρες στην θάλασσα. Έλεγα πότε θα γίνω κι εγώ γεμιτζής ...

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑ.

Τα άκουγα και τα διάβαζα από μικρός΄.
Άκουγα και την γιαγιά μου την Ελένη να τραγουδάει τον γεμιτζή και να συμπληρώνει

"Η ξενιτιά το χαίρεται - Τζιβαέρι μου
Τζιβανά - Τζιβανά - Τζιβανά και ταπεινά".

Τι κοσμογονία έγεινε μέσα μου ούτε και ξέρω, μια φορά λίγες ώρες πριν φύγω για να δώ την μεγάλη μου αγάπη - το βαπόρι - νιώθω τις πατούσες μου να με γαργαλάνε και τον νησιώτικο μπάλο να βράζει το αίμα μου ...

" Όμορφος που ναι ο γεμιτζής ... "

Και μην ξεχνάτε δεν χορεύω σχεδόν ποτέ.

Άντε γειά και καλή αντάμωση ...

Ελπίζω σύντομα όμως γιατί όπως είπαμε την αγαπώ την θάλασσα μα δεν έσωσα να γίνω κανονικός ναυτικός, αλλά ούτε κανονικός στεργιανός. Έχω λοιπόν το ένα πόδι στην θάλασσα και το άλλο στην στεργιά.

Ioannispk - son of a pirate

Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές?

Οι άνδρες προτιμούν τις Ξανθιές ?

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο στο περιοδικό Discovery & Science, τεύχος Απριλίου 2006 (σελ. 29), το οποίο έκανε αναφορά σε ‘πρόσφατη έρευνα’ (χωρίς να παραθέτει περισσότερα στοιχεία), σύμφωνα με την οποία το ξανθό χρώμα των μαλλιών ορισμένων γυναικών οφείλετε σε εξελικτική διαδικασία της φύσης.
Συγκεκριμένα , το άρθρο ισχυρίζεται, ότι κατά την διάρκεια της εποχής των παγετώνων και λόγω της έλλειψης τροφής, η αυξημένη θνησιμότητα των ανδρών (κυνηγών και τροφο-συλλεκτών), οδήγησε σε κατ’ αναλογία αύξηση του πληθυσμού των γυναικών. Ως εκ τούτου η φύση στα πλαίσια του αυξημένου ανταγωνισμού των θυλικών απέναντι σε περιορισμένο αριθμό αρσενικών και σε συνδυασμό με τις ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ διαδικασίες χάρισε το ξανθό χρώμα μαλλιών στις ΒΟΡΙΟ ΕΥΡΩΠΑΙΕΣ γυναίκες!
Δεν μπορεί κανείς να αποφύγει «ανατρεπτικούς» συνδυασμούς σκέψεων, απαριθμώ μερικούς περισσότερο για να ξεθυμάνω, παρά γατί δυσκολεύομε να πιστέψω το άρθρο.
Αφού οι παγετώνες κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος της γης, γιατί η φύση δεν ακολούθησε την ίδια διαδικασία και π.χ. στους Μογγόλους η στους Ινδιάνους της Αμερικής?
Αν η φύση ακολουθεί στα πλαίσια της εξέλιξης ένα δρόμο τότε γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο σχετικά «καλύτερος». Υπονοεί μήπως το άρθρο φυλετική ανωτερότητα ελέω της φύσεως?
Έμειναν τελικά οι μελαχρινές γυναίκες «σχετικά» ανέραστες και αν ναι τι έκανε η φύση για να αποκαταστήσει αυτή την «ανωμαλία»?
Πως εξηγείται το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν σκουρόχρωμοι, όχι μόνο στα μαλλιά αλλά και στο δέρμα?
Θα μπορούσα να γράφω μέχρι να πονέσουν τα χέρια μου. Αναρωτιέμαι όμως ποιος είναι αυτός που διεξάγει αυτές τις έρευνες, ποιος τις χρηματοδοτεί και κάτω από ποιες διαδικασίες και παραδοχές εκτελούνται.

Ioannispk – son of a pirate

Η αρχή ενός μεγάλου έρωτα