Μια νύχτα εν πλω
Νιώθω πάλι να έρχεται εκείνη η ώρα
που αρχίζει να βρέχει.
Που οι εικόνες γίνονται ζωντανές
άπειρα σύνολα - υπαρκτά.
Νιώθω τους ήχους και τις δονήσεις
να ξυπνάνε απ΄ την θύμηση.
Τρανοί συναισθηματικοί σεισμοί
συγκλονίζουν την σιωπή.
Οι σταθερές κυκλικές κινήσεις
της έλικας, ατέρμονη ενεργειακή
δεξαμενή, φροντίζει σαδιστικά
την φωτιά του εικονικού κόσμου.
Στο δεξί μπουλμέ παίζει καραγκιόζη.
Αριστερά ο παπά Νικόλας βαφτίζει.
Μπροστά είναι νύχτα και αστράφτει.
Πίσω – φωνές. Φωνές γνώριμες…
- Όρτσα, όρτσα! Μια τουφεκιά μ’ αλάτι!
Άστραψε γερά, κλόνισε η κουκέτα.
Το μουσκέτο μ’ αλάτι ξόρκισε τον τυφώνα.
Έμεινε το ταβάνι γαλήνιο να σκεπάζει.
Τι βλέπουν οι ναύτες σαν πεθάνουν?
Τι σκεπάζει τα όνειρά τους?
- Μπλε κύμα κι άσπρο αφρό να στολίζει
το κινούμενο υγρό πάπλωμα.
ioannispk son of a pirate
Στους Enzo Majorca & Jaques Mayol
A Pirate's Mobile Blog
The world as seen by a "PIRATE" (?).
Follow the link below to see ...
http://sonofapirate.blogspot.com/
Follow the link below to see ...
http://sonofapirate.blogspot.com/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Πολύ ωραίο, για μια στιγμή νόμιζα ότι
ξύπνησα πάνω σε μια κουκέτα. Βρήκα ιδιαίτερο τον τελευταίο στοίχο:
"Τι βλέπουν οι ναύτες σαν πεθάνουν?
Τι σκεπάζει τα όνειρά τους?
- Μπλε κύμα κι άσπρο αφρό να στολίζει
το κινούμενο υγρό πάπλωμα."
Ευχαριστώ πολύ.
Ο ύπνος στην κουκέτα είναι σπάνια γαλήνιος.
"Του ναύτη δόστου στην στεριά κρεβάτι και να πιεί. Όλο τον κόσμο γύρισε και τίποτα δεν είδε". ¨εγραψε διαχρονικά ο Ν Καββαδίας.
xx
Δεν ξερω γιατι αλλα και εμενα αρεσει ιδιαιτερα ο τελευταιος στοιχος....
Post a Comment