Χωρίς αλληλεγγύη οι εργαζόμενοι σε περιόδους οικονομικής κρίσης

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΥΤΟΥΣΙΟ.
ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΙ ΕΧΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ???


Χωρίς αλληλεγγύη οι εργαζόμενοι σε περιόδους οικονομικής κρίσης

Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τις οποίες διοργανώνουν τα εργατικά συνδικάτα είναι αναιμικές.

Εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι ζουν στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, πλήττονται από τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Παρά το γεγονός αυτό, όμως, ακόμη και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τις οποίες διοργανώνουν τα εργατικά συνδικάτα είναι αναιμικές, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Deutsche Welle ("DW").

Για τους αποκαλούμενους μέσους εργαζόμενους, τα τελευταία 20 χρόνια δεν ήταν η εποχή των παχιών αγελάδων. Ακόμη κι όταν η αξία των μετοχών στα διεθνή χρηματιστήρια έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, οι εργαζόμενοι είχαν ελάχιστο έως καθόλου μερίδιο από τα κέρδη αυτά.

«Αντίθετα, έπρεπε να εργάζονται περισσότερο, αποδεχόμενοι σημαντικές περικοπές των δικαιωμάτων τους», είπε, μιλώντας στη «DW», ο Αμερικανός καθηγητής Ρίτσαρντ Σένετ, ο οποίος διδάσκει σήμερα κοινωνιολογία και ιστορία στο φημισμένο πανεπιστήμιο της βρετανικής πρωτεύουσας «London School of Economics».

Μάλιστα, ο Αμερικανός καθηγητής πρόσθεσε πως αυτό οφείλεται στο σύστημα της βραχυπρόθεσμης αύξησης των κερδών, το οποίο εφαρμόστηκε σε βάρος της μακρόπνοης δημιουργίας αξιών. Επισήμανε δε ότι ο προσανατολισμός αυτός - με τη σειρά του - προκάλεσε ένα κοινωνικό έλλειμμα στις επιχειρήσεις.

Επίσης, ο κ. Σένετ ανέφερε πως «κατά την τελευταία 15ετία, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτών των αλλαγών στην οργάνωση της εργασίας, στο πεδίο της new economy, είναι η αποδυνάμωση των διαπροσωπικών σχέσεων και δεσμών. Είναι η απώλεια ταυτότητας αυτών των σχέσεων».

«Οι εργαζόμενοι έγιναν χαμαιλέοντες"

Σύμφωνα με τον Αμερικανό καθηγητή της κοινωνιολογίας, οι εργαζόμενοι έγιναν χαμαιλέοντες και επικεντρώθηκαν σε βραχυπρόθεσμες συνεργασίες. «Προτίμησαν να αυξήσουν την αξία τους στην αγορά και αποστασιοποιήθηκαν από το μακροπρόθεσμο κέρδος», πρόσθεσε χαρακτηριστικά, μιλώντας στη «DW».

Σημείωσε δε πως, κυρίως, στους κλάδους των χρηματοοικονομικών, των μέσων ενημέρωσης, της υψηλής τεχνολογίας και στη βιομηχανία της τέχνης, εκείνο που μετράει περισσότερο είναι η αφοσίωση στην επιχείρηση και όχι οι σχέσεις με τους άλλους απασχολούμενους σ' αυτήν. Κι αυτό - όπως είπε - καθόρισε αποφασιστικά την καθημερινότητα των ανθρώπων στις επιχειρήσεις όπου απασχολούνται.

«Όταν βιώνει κάποιος μια οργάνωση εργασίας, που λειτουργεί ως περιστρεφόμενη πόρτα, όπου οι άνθρωποι μπαίνουν και βγαίνουν, δεν είναι δυνατό να σφυρηλατηθούν δεσμοί. Οι σχέσεις των ανθρώπων που βιώνουν την ίδια κατάσταση είναι επιφανειακές. Άλλωστε, δεν προλαβαίνουν να γνωριστούν καλά. Δεν αναπτύσσουν εμπιστοσύνη μεταξύ τους, αλλά ούτε και αλληλεγγύη».

Σύμφωνα με τον καθηγητή Σένετ, στο σημείο αυτό εντοπίζεται και η δυσκολία να οργανώσει κάποιος ανθρώπους της «νέας οικονομίας» σε συνδικάτα. Όπως ανέφερε, τα δεδομένα αυτά, σε συνάρτηση με τον ανταγωνισμό και την πίεση για υψηλές αποδόσεις, λειτουργούν σε βάρος της ανάπτυξης συλλογικότητας, η οποία, όμως, συνιστά προϋπόθεση για την ανάληψη κοινής δράσης. «Κι αυτό», κατέληξε, «σε περιόδους οικονομικής κρίσης έχει ολέθριες συνέπειες».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ioannispk son of a pirate