Διψα για Ζωη

- Άντε γεια σας και αν Θέλει ο Αη Νικόλας θα ξαναβρεθούμε.

Κάτι τέτοιο θα είπαν όταν τα δέσανε προσωρινά - μέχρι να ανοίξει πάλι η αγορά. Φυσικά το προσωρινό έγινε μόνιμο και οι οικονομικές συνθήκες τα καταδίκασαν να σαπίζουν στην ντάνα.

Δεν θα αναφερθώ ούτε στα καμένα ούτε στο όνειρο του Ομπάμα για καθαρή ενέργεια. Το μέλλον, τουλάχιστον όσο απομένει στα πλαίσια του βιολογικού μου προσδόκιμου, φαντάζει συννεφιασμένο.
Ο κόσμος μοιάζει με καράβι που κάνει τα τελευταία ταξίδια του, λίγο πριν το δέσουν "προσωρινά" όσο να κοπάσει η κρίση. Φυσικά για τους ναυτικούς που ξέρουν καλά αυτή την διαδικασία, η ντάνα είναι ισοδύναμη με την βαριά σκουριά - το θάνατο.

Είχα την τύχη να ζήσω τις "καλές" εποχές, όταν τα βαπόρια αρμένιζαν περήφανα και τα ματσακόνια αντηχούσαν στην κουβέρτα. Τα κολολαδωμένα ποδάρια γύριζαν το στρόφαλο και η προπέλα σκάλιζε την πορεία μαστορικά.

Ταυτόχρονα ζω τον εφιάλτη του κάθε ανθρώπου που αγαπά την θάλασσα και το θαλασσινό επάγγελμα. Στη κουβέρτα ησυχία και μόνο γλάροι κάθονται στα ρέλια. Στον μηχανοστάσιο νεκρική σιγή. Ακούς μονάχα σταγόνες νερού να πέφτουν από τα μπούνια στην σεντίνα και να αντηχούν μέχρι ψηλά τα σπειράγια.

Ας μου σβήσει κάποιος την δίψα για ζωή. Ας ξεριζωθούν οι ναυτικές μνήμες από την ψυχή μου. Δεν θέλω να σβήσω άπραγος στην ντάνα. Θέλω να με καταπιεί το κύμα μάχιμο.

ioannispk - son of a pirate

ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Σπάνια παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση, αφού προτιμώ την έντυπη ενημέρωση. Μου ταιριάζει καλύτερα. Προ ημερών όμως έκανα μια εξαίρεση και να τα "καινά" δαιμόνια εμφανίστηκαν πάλι.

Άκουσα εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου να υποστηρίζουν κάθιδροι πως μόνο αυτοί έχουν την λύση για την ευημερία του λαού και πως ότι έγινε μέχρι τώρα δεν είναι παρά ένα μικρό λάθος που όλοι δικαιούνται να κάνουν (τώρα πως γίνεται και τα λάθη επαναλαμβάνονται από την εποχή του Καποδίστρια μέχρι σήμερα αυτό δεν το ξέρω - αδαής γαρ). Κατάλαβαν λέει όμως καλά τι πρέπει να γίνει για αυτό και στο εξής θα φροντίσουν να "τρώμε με χρυσά κουτάλια", τα οποία ελπίζω να μην παραγγείλουν σε γνωστούς οίκους κοσμημάτων (αλλοδαπών και ημεδαπών) διότι είναι πανάκριβοι.

Χωρίς να θέλω σκέφτηκα ένα ωραίο προεκλογικό φιλμάκι κινουμένων σχεδίων που κυκλοφορεί αυτή την εποχή στην Ιαπωνία. Η ιστορία εκτυλίσσετε περίπου έτσι ...

Ένα ζευγάρι δειπνεί καθισμένο αντικριστά σε ένα ρομαντικό εστιατόριο.
Ο καλοβαλμένος άνδρας λέει στην όμορφη συνδαιτυμόνα του.

- Αν με παντρευτείς θα πληρώνω όλα τα έξοδα σου. Τα παιδιά θα πηγαίνουν στα καλύτερα σχολεία και δεν θα χρειάζεται να στεναχωριέσαι για την ιατρική περίθαλψη αφού θα φροντίσω και για αυτό. Ακόμα θα ενισχύω το εισόδημα σου ώστε να μπορείς να ξοδεύεις περισσότερα και φυσικά θα φροντίσω να ζούμε στο κατάλληλο σπίτι σε ασφαλή και όμορφη γειτονιά.

- Και πως θα τα κάνεις όλα αυτά με τα εισοδήματα που έχεις ? (ρωτά η κοπέλα).

- Α! αυτό θα το σκεφτώ αφού παντρευτούμε! (απαντά αποστομωτικά ο άνδρας).

Ας αναλογιστούμε τις ομοιότητες που έχει ένα γάμος με την διακυβέρνηση μιας χώρας από τα εκλεγμένα κόμματα (συμπολίτευση και αντιπολίτευση).
Σε αντίθεση μάλιστα με τον γάμο, που μπορεί να είναι και βραχύβιος, τα κόμματα (δεν είναι και πολλά) είναι σχεδόν διαχρονικά και οι επιλογές τόσο μα τόσο περιορισμένες. Στην πράξη είναι σαν να κοιτάς ένα κλασικό Εγγλέζικο δρόμο με κολλητά αραδιασμένα σπίτια (Terraced Houses) και να σου ζητάνε να διαλέξεις αν θες να μείνεις στο 105 η στο 107 - ούτε καν απέναντι.

Πραγματικά ελπίζω αυτά που άκουσα στην τηλεόραση για το μέλλον να μην έχουν καμία σχέση με το Γιαπωνέζικο φιλμάκι και οι δικοί μας "Γαμπροί" να έχουν λογαριάσει καλά το κόστος του γάμου έχοντας εξασφαλίσει τους κατάλληλους πόρους ... αφού προσωπικά μου είναι αδιάφορο αν θα μένω στο 105 η στο 107. Έτσι κι αλλιώς η στέγη στάζει και τα ποντίκια αλωνίζουν.

ioannispk son of a pirate

Επιθεώρηση πλοίου

5 Αυγούστου 2009 - The New York Times

Στο Λούβρο πολλοί φωτογραφίζουν, λίγοι παρατηρούν

Το να περάσει κανείς ένα πρωινό χαζεύοντας τον κόσμο που κοιτάζει τα έργα τέχνης δεν είναι επιστημονικό πείραμα. Είναι όμως αφορμή για να θέσει το μόνιμο ερώτημα: Τι ακριβώς αναζητούμε όταν τριγυρίζουμε τα μουσεία ως τουρίστες; Τις προάλλες, δύο κορίτσια με λουλουδάτα φορέματα τριγύριζαν στο Λούβρο. Σταματούσαν σε κάποια γλυπτά και τα περιτριγύριζαν. Κοιτούσαν αργά και δεν βιάζονταν. Το ασυνήθιστο ήταν ότι σταματούσαν.

Και πιο κάτω …

Οι ταξιδιώτες που έκαναν τον μεγάλο γύρο της Ευρώπης τον 18ο αιώνα περνούσαν μήνες και χρόνια μαθαίνοντας γλώσσες, συζητώντας με διανοούμενους και φτιάχνοντας σκίτσα των όσων έβλεπαν. Μετά οι φωτογραφικές μηχανές αντικατέστησαν τα σκίτσα, η ευκολία ήρθε στη θέση της ουσιαστικής ενασχόλησης και πολύς κόσμος έχασε την επιθυμία να κοιτάει πραγματικά. Φανταζόμαστε ότι επειδή η μηχανή μας έχει αιχμαλωτίσει μια εικόνα ή επειδή αυτή βρίσκεται αιωνίως διαθέσιμη στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, η ενασχόληση με το πρωτότυπο είναι χαμένος χρόνος.

Με αφορμή τα πιο πάνω σκέφτηκα πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που εμείς οι «ναυτικοί», στεριανοί και μη βλέπουμε και επιθεωρούμε τα καράβια. Μοιάζει πολύ με τον τρόπο που οι άνθρωποι κοιτάνε τα μουσεία. Κανείς δεν μπαίνει πια στον κόπο να παρατηρήσει ούτε να σκιτσάρει. Τα καράβια είναι μόνο μια συλλογή ψηφιοποιημένων εικόνων στον υπολογιστή.
Παρόλο που μου αρέσει η νέα τεχνολογία και προσπαθώ να την ακολουθώ όσο μπορώ, δεν παύω να πιστεύω ότι εκτός από τρόπους καλής συμπεριφοράς πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά μας και την «λελογισμένη χρήση της τεχνολογίας».

Δεν υπάρχει τίποτα πιο άμεσο από την όραση, την ακοή, την αφή, την όσφρηση και την γεύση στην επιθεώρηση ενός πλοίου. Μάλιστα την γεύση κι ας κρύβει μύριους κινδύνους με μικρόβια και όσοι έχουν επαφή με τα βαπόρια είμαι σίγουρος ότι ξέρουν τι εννοώ.

Λέω λοιπόν να αφήσουμε στην άκρη τις αδιάβροχες, φανταστικές myriad pixel digital cameras και να κρατήσουμε λίγο σημειώσεις στο μπλοκάκι μας (οι ποιο μοντέρνοι στο moleskin) και ακόμα καλύτερα ας κάνουμε νοητές σημειώσεις. Ξέρω πως όλα αυτά είναι λιγάκι ρομαντικά και ακόμα ενάντια στους κανόνες. Δεν είναι με άλλα λόγια καθόλου politically correct, αλλά από την άλλη ποιος είπε ότι μου αρέσει το political correctness ?

Καλό Αύγουστο – ioannispk son of a pirate