Σκιές

Σκιές

Κάτι γκρίζες σκιές μ’ ακολούθησαν.
Χάθηκα στα στενοσόκακα και τις
ξαναβρήκα να περιμένουν εκεί
κάτω απ’ τα πλατάνια ανυπόμονες.

Τάχυνα το βήμα ενοχλημένος.
Γλύστρισαν πίσω μου αθόρυβα
χασκογελώντας στο κυκλαδικό φως,
γεννήτορα δικό τους και δικό μου.

Το απόγευμα μας βρήκε πάλι μαζί.
Απέναντι στο λόφο μάταια πάσχιζα
να ξεφύγω την δύση που τις
γιγάντωνε θυμίζοντας μου τη νύχτα.

Το βράδυ γέμισαν όλα γύρω με
σχήματα, με κατάπιαν ολόκληρο.
Άφησα τις σκέψεις μου να φωλιάσουν
στο παιχνίδισμα του κόσμου με το φως.

Μόλα παπαφίγκο – γάμπια, κι όρτσα γερά!
Αλά σοφράνο, δεν το περιμένει ! Θα τον φάμε!
Λάμψη – φώς! Ααράς Γιαραμπί – Ααράς!
Λάμψη – φώς! Γιατί Θεέ μου – Γιατί.

Καταιγισμός φωτός ξέσχισε την νύχτα.
Ταπεινά δουλικά – έσβησαν οι σκιές.
Έζησα άλλη μια στιγμή απ’ τα παλιά.
Σώπασε το αίμα, λιάστηκε η συνείδηση.

Σαν τα παλιά παπλώματα στο δώμα
ρούφηξα το φως αχόρταγα, θεραπευτικά.
Θα μ’ εύρει πάλι η νύχτα έτοιμο.
Χαντίντ – Σάμ, Ατσάλι – Δηλητήριο.

ioannispk – son of a pirate

ΥΓ

Στα Αραβικά
Ααράς = Γιατί, Γιαραμπί = Θεός, Χαντίντ = Ατσάλι, Σάμ = Δηλητήριο (αλλά και θείος)