Πρόσφατα άκουσα μια Αμερικάνα τραγουδίστρια country να αιτιολογεί τους στοίχους των τραγουδιών της λέγοντας ότι «μερικές φορές είναι πιο εύκολο να μιλάς για την δική σου δύσμορφη ζωή».
Εντυπωσιάστηκα πραγματικά, τόση αλήθεια, τόση απλότητα με αφόπλισε. Δεν είχα ποτέ το κουράγιο να κάνω κάτι παρόμοιο, όσο και να φαίνεται απλό. Υποθέτω ότι το θάρρος να μιλούν για τις δυσμορφίες της ζωής τους και μάλιστα δημόσια, το έχουν λίγοι .
Στην θάλασσα τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά. Ότι δεν το σκεπάζει το νερό, μένει γυμνό εκτεθειμένο να μιλάει με την φιγούρα του για την δύσμορφη ζωή του, σαν το παλιό ναυάγιο δίπλα στο ναυπηγείο της Ελευσίνας, της Χαλκίδας, του Ρίο, του Μοντεβίδεο, το έμπα του Γιανγκ Τσέ και τόσα άλλα αραδιασμένα σε μια ατελείωτη λίστα δύσμορφων γεγονότων.
Τα ναυάγια συνήθως κλείνουν την ιστορία τους με ένα – δυο λιτά μηνύματα ...
«ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΆΣΧΟΥΜΕ ...», προς τους συγγενείς των θυμάτων και τις εφημερίδες και μετά ...
«ΕΙΜΕΘΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΑΣ ...» προς τους επιζήσαντες και τους γενικώς εμπλεκόμενους.
Τόση μα τόση δυσμορφία ...
Λες μια μέρα να βρω και εγώ το θάρρος να μιλήσω για την δική μου δύσμορφη ζωή?
ioannispk – son of a lost pirate
1 comment:
Αυτο το ποιημα μου, ηρθε στο μυαλο μου. Να ειναι καλα οι ταρσαναδες .....
Jpal
Ο ΧΑΜΟΣ
Να το καράβι πεθαμένο
του καταρτιού του φαίνεται ο σταυρός
πάνω απ της θάλασσας το μνήμα
με το καντήλι το σβηστό
Να και στα βράχια τα οστά
που απ τις πλευρές του μηναν
λαμπάδες μαύρες και κεριά
στο μανουάλι του χαμού του
Να τους οι γλάροι που έκλαψαν
το μυριοστό νεκρό τους
που στο στερνό ταξίδι του
καθόταν στα άλμπουρα του
Να τα σκαριά του ταρσανά
βαφτίσια έχουν πάλι
οι τάφοι δεν γεμίσανε
στης θάλασσας τα βάθη….
Post a Comment