Ας γίνει το θέλημά Σου

Πρόσφατα παρακολούθησα μια ταινία στην τηλεόραση. Η πρωταγωνίστρια είχε την τύχη / ατυχία να έχει ενοράσεις από το μέλλον. Έβλεπε λοιπόν τον θάνατο του συζύγου της από ατύχημα, και μοίρια άλλα δεινά που ακολουθούσαν το γεγονός συμπεριλαμβανομένης και της ψυχολογικής της κατάρρευσης.

Αφού πέρασε κάμποσο χρόνο προσπαθώντας να ξεδιαλύνει τι συνέβαινε, αποδέχθηκε το γεγονός και βάλθηκε με όλες τις δυνάμεις της να το αποτρέψει.
Παρ΄’όλες όμως τις προσπάθειες και κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» το μοιραίο συμβαίνει και τα γεγονότα που ακολουθούν εξελίσσονται όπως τα είχε επανειλημμένα «βιώσει», αφού οι ενοράσεις της έμοιαζαν ζωντανές και πραγματικές.

Θα μου πεις, δεν μας λες και τίποτα καινούργιο, «Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον» κτλ.
Φυσικά και δεν επικαλούμαι κανένα ιδεολογικό νεοτερισμό, απλά στην τρέχουσα παγκόσμια κοινωνική και οικονομική κατάσταση, οι όποιες μοιρολατρικές τάσεις έχουν ξεφύγει από τον ορθολογισμό του καθενός αναδύονται και σαν κακομαθημένα παιδιά βγάζουν την γλώσσα στα «οικονομικά μοντέλα» και άλλες επιστημονικοφανείς «μαγγανείες» είχαν κατά καιρούς εφεύρει οι κατά τα άλλα Κοινωνικές επιστήμες, διότι τέτοιες λέγετε ότι είναι οι Οικονομικές.

Η πρωταγωνίστρια του έργου, ‘έτρεξε, προσπάθησε, παρακάλεσε, κατέφυγε σε κάθε λογής μέσα και μεθόδους για να καταλήξει κλαίουσα στο μέσο της Αμερικάνικης υπαίθρου να αποδέχεται την οργή των «Θεών» - το πεπρωμένο. Που όμως παρότι σκληρό είναι κατά κάποιο τρόπο λυτρωτικό αφού της επιτρέπει να ξεφύγει από την κόλαση της γνώσης του μέλλοντος.

Πρωινές, μεσημεριανές εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες, συζητήσεις σε σπίτια φίλων, όλα μετατρέπονται σε εφιαλτικές ενοράσεις του μέλλοντος. Βλέπω τον εαυτό μου πένητα και δυστυχή, αδύναμο να παρέχει τα προς το ζην στην οικογένεια και φυσικά να αντεπεξέλθει στις ανειλημμένες υποχρεώσεις.

Έχοντας εξ ιδεολογίας και προ πολλού απεμπολήσει το πρότυπο του κυνηγού / τροφοσυλλέκτη και αισθανόμενος άβολα με τις γεωργικές ενέργειες φαντάζομαι ότι η μόνη λύση που μου απομένει είναι η αλιεία σε μια θάλασσα στερεμένη από ψάρια.

Μεσούσης λοιπόν της οικονομικής κρίσης και των μηντιακών καταστροφολογικών κρεσέντο (τα οποία αλλάς ενστερνίζομαι ενδεχομένως και ακούσια), προσεύχομαι να πάψουν οι Κασσάνδρες (και μη) να μελλοντολογούν, να σταματήσουν οι φωνές του ορθολογισμού μέσα μου να αλλάζουν και να σφαλίσουν τα μάτια μου – να μην βλέπουν άλλο το αύριο.

Αν κρίνω από την ταινία που μου έδωσε το έναυσμα, και φυσικά τις πλείστες προγονικές μου καταβολές (βρίθει ο αρχαιοελληνικός κόσμος από τέτοιες), οι όποιες ατομικές τουλάχιστον, προσπάθειες είναι μάλλον καταδικασμένες σε αποτυχία, ενώ η έλευση του τραγικού μελλούμενου λυτρώνει.

Ας γίνει λοιπόν ότι είναι να γίνει και σύντομα. Να σταματήσω να αισθάνομαι όπως τα δόλια αμνοερίφια στο χωριό μου το Πάσχα που αραδιάζονταν έξω από το σφαγείο να αναμένουν το μοιραίο όντας μάρτυρες του τέλους των ομοειδών τους. Η γνώση του μέλλοντος δεν είναι ευλογία, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑ!

Ίσως πάλι να έχω τραγικά άδικο που σκέπτομαι έτσι, αφού οχυρωμένος πίσω από το μικρόψυχο και ενδεχόμενα μικρονοηκό προσωπικό μου συμφέρον, κλεισμένος μέσα στον κάστρο – μικρόκοσμο μου,αδυνατώ να δω το συνολικό μελλοντικό καλό. Και ποιο είναι αυτό

Η μυθολογία μας διδάσκει πως ο Φοίνικας αναγεννάτε από τις στάχτες του, όμοια δυνατός και καλύτερος από πριν.

Μπορεί λοιπόν ο κόσμος που θα προκύψει από τούτη την δίνη και την καταστροφή να είναι πιο δίκαιος. Πιο κατάλληλος να αναπτυχθούν ελεύθερα δημιουργικά πνεύματα δικαίου και όχι κιτρινιάρικα πρικρόχολα ανθρωπάκια που αφού έχουν κατρακυλήσει τον κόσμο στα τάρταρα ομολογούν δήθεν με αυτοκριτική διάθεση πως ...

"Εντόπισα μία αδυναμία, στη φιλοσοφία σχετικά με την οικονομία. Δεν γνωρίζω πόσο σημαντικό ή μόνιμο είναι, αλλά η διαπίστωση αυτή με έχει συγκλονίσει Ήταν λάθος μου που θεώρησα ότι το ίδιον συμφέρον των οργανισμών, ιδίως των τραπεζών, ταυτίζεται με τη μέγιστη δυνατή προστασία των συμφερόντων των μετόχων τους και των μεριδίων τους στις επιχειρήσεις".

Ευχαριστούμε πολύ κύριε Γρίνσπαν (Alan Greenspan), υποθέτω πως τώρα θα μας πείτε πως εν τη απουσία άλλων προτάσεων το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι TO LAY BACK AND THINK OF ENGLAND, επί το Ανγγλοσαξωνικότερο.

Για κοίτα … δεν κατάφερε ο κύριος Γρίνσπαν να καταλάβει αυτό που το σύνολο των τσομπαναρέων και μη γνωρίζει. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟΝ ΛΥΚΟ ΝΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ, γιατί ο συνάδελφος του οικονομολόγος Κέινς το είπε πιο κομψά

"Καπιταλισμός είναι η εκπληκτική πεποίθηση ότι οι κακοηθέστεροι των ανθρώπων θα κάνουν τα πιο πονηρά πράγματα για το μέγιστο καλό του συνόλου των συνανθρώπων τους".
Τζον Μέιναρντ Κέινς Οικονομολόγος (1883-1946) - Λόρδος του Τίλτον
(John Maynard Keynes)
Αν πάλι όλα τούτα τα δεινά δεν είναι τίποτα άλλο από δοκιμασίες που έχει για μας ο Ύψιστος στο σχέδιό Του και μας ζητά να θυσιάσουμε αυτό που πρόσκαιρα θεωρούμε πολύτιμο, για να κερδίσουμε μια θέση δικαίου κοντά Του, ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ.

Βέβαια και ενώ η άνευ όρων παραίτηση στο Θείο θέλημα είναι εκ των ουκ άνευ στις τάξεις των πραγματικών και ουσιαστικών πιστών, δυστυχώς είναι μάλλον δύσκολο για αρκετούς από εμάς να αφεθούμε ολοκληρωτικά, παρ’ όλο που σχεδόν σαδιστικά γνωρίζουμε πως μια τέτοια άφεση λυτρώνει και απελευθερώνει.

Προσεύχομαι λοιπόν μεταξύ άλλων να γίνει το Θέλημα Σου και προσδοκώ όχι στην σωτηρία του οικονομο-κοινωνικού εκτρώματος που αποκαλούμε σύγχρονο κόσμο, αλλά στην διατήρηση των όποιων αγαθών ιδεών κατάφερε να συσσωρεύσει το είδος μας, ώστε μέσα από αυτές να ξαναγεννηθεί ένας νέος κόσμος.

ioannispk - son of a pirate