A Pirate's Mobile Blog

The world as seen by a "PIRATE" (?).

Follow the link below to see ...

http://sonofapirate.blogspot.com/

Saturday, December 31, 2011

The eve of 2011


Sunday, December 04, 2011

ΒΟΥΤΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΤΟΥ CAPE FINISTERRE

Οταν ακόμα η ανθρωπότητα πίστευε οτι η γη είναι επιπεδη το ακρωτήριο Finisterre (Λατ. "τέλος γης") εθεωρήτο σαν το δυτικότερο μερος του τότε γνωστού κόσμου και πρακτικώς το τέλος του. Φυσικά ο κόσμος εκτείνετε πέραν του Ατλαντικού, αλλα το ακρωτήριο Finisterre παραμένει το τέλος της Ισπανικής γης προς τη Δύση.
Το ακρωτήριο Finisterre είναι ακόμη και σήμερα προορισμός και το τέλος ενός μακρυνού προσκυνηματικού ταξιδιού για τους Καθολικούς προσκυνητές, που ακολουθούν τον “δρόμο του Αγίου Ιακόβου”. Το “τέλος” βρίσκετε περίπου 90 Χιλ. δυτικά του Santiago de Compostela.
Οι ταξιδιώτες αποκαλούσαν τον δρόμο προς το Santiago de Compostela “γαλαξία” διότι ακολουθεί την φορά του γαλαξία προς την Δύση. Σαν έφθαναν στο τέλος του ταξιδιού τους, που για μερικούς από αυτούς ξεκινούσε ακόμα και από την Φλάνδρα (χάριζαν την ζωή αν έφθανες ως το ακρωτήρι κουβαλώντας ένα βαρύ φορτίο), έκαιγαν τα ρούχα τους και βουτούσαν στα νερά του ωκεανού για να εξαγνιστούν.
Ξαναγεννημένοι και με τις αμαρτίες τους παραγεγραμμένες, κρατώντας ένα κοχύλι - σύμβολο, έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής για να επανενταχθούν στην κοινωνία, ακόμα και όταν αυτή μαστίζονταν στο μεσαίωνα απο την μαύρη πανούκλα.
Δεν είναι πολλα τα προσκυνήματα που αναγώριζε σαν τόσο σημαντικά η Καθολική εκκλησία (ίσως 3 η 4 σε σύνολο). Τα βράχια του Finisterre όμως ήταν και είναι ένα από αυτά.
Λίγοι είναι αυτοί που δεν έχουν ακολουθήσει με τα μάτια τον γαλαξία στον ουρανό και δεν θαυμάσαν την ουράνια ομορφιά. Πολλοί όμως είναι εκείνοι που δέσμιοι της καθημερινότητας δεν βρήκαν την δύναμη να ξεκινήσουν το ταξίδι στο τέλος του γαλαξία - στα βράχια του “cape Finisterre”.
Οσο μαζεύνται τα σύννεφα στον ορίζοντα του παρόντος και με τον καιρό του αύριο να μοιάζει κλειστός ολόγυρα, προσεύχομαι να ανοίξει μια χαραμάδα στον ουρανό, να φανεί ο γαλαξίας. Μήπως και καταφέρω να ξεκινήσω έστω και αργά το ταξίδι για το “cape Finisterre”, για την βουτιά στον εξαγνιστικό Ατλαντικό. Άλωστε και τον πρώτο ευλογεί και τον έσχατο θεραπεύει.
ioannispk - son of a pirate

Wednesday, November 30, 2011

Ασκητική - Ν. Καζαντζάκης

Στην  Ασκητική ο Ν. Καζαντζάκης περιγράφει την πορεία του ανθρώπου μέσα από τέσσερα σκαλοπάτια:


Πρώτο σκαλοπάτι: ΕΓΩ.
Δεύτερο: Η ΡΑΤΣΑ.
Τρίτο: Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
Τέταρτο: Η ΓΗΣ.

Διαβάζω στο πρώτο σκαλοπάτι, αναφέρει: "Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Να είσαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις". 

Στο δεύτερο ( ράτσα) γράφει:" Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου.... Δεν είσαι λεύτερος. Αόρατα μυριάδες χέρια κρατούν τα χέρια σου και τα σαλεύουν. Όταν θυμώνεις, ένας προπάππος αφρίζει στο στόμα σου. Όταν αγαπάς, ένας πρόγονος σπηλιώτης μουγκαλιέται. Όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βουρκόλακες η κεφαλή σου. Μην πεθάνεις για να μην πεθάνουμε! φωνάζουν μέσα σου οι νεκροί."

Στο τρίτο ( ανθρωπότητα), το απόσπασμα γράφει: "Δε μιλάς εσύ . Μήτε είναι η ράτσα μονάχα μέσα σου που φωνάζει,μέσα σου οι αρίφνητες γενεές των ανθρώπων - άσπροι , κίτρινοι , μαύροι - χιμούν και φωνάζουν .Λευτερώσου κι από τη ράτσα , πολέμα να ζήσεις όλο τον αγωνιζόμενον άνθρωπο".

Και καταλήγει στο τέταρτο ( γη), "Δε φωνάζεις εσύ. Δε φωνάζει η ράτσα σου μέσα στο εφήμερο στήθος σου. Δε φωνάζουν μονάχα οι άσπρες, οι κίτρινες, οι μαύρες γενεές των ανθρώπων στην καρδιά σου. Η Γης αλάκερη, με τα ζώα, με τους ανθρώπους και τους θεούς της μέσα στο στήθος σου φωνάζει"

Παρ' όλο που ο Καζαντζάκης ήτανε 'Ελληνας και κατα τα γραφόμενά του "φωνάζει μέσα στο στήθος του κεθένα μας" - μάλλον κουφαθήκαμε σαν έθνος και ούτε στο πρώτο σκαλοπάτι δεν είμαστε.

Γιατί που να πάρει και να σηκώσει - ΓΙΑΤΙ ?

ioannispk - son of a pirate



EPIΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ

1 Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· 
2 ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, 
3 ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, 
4 προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, 
5 ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. καὶ τούτους ἀποτρέπου. 
6 ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, 
7 πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα.


Τα πρώτα λίγο ως πολύ όλοι τα γνωρίζουν, τα φαντάζονται κτλ.  Αλωστε τι αξία θα είχαν οι μη φιλάργυροι, οι ταπεινοί, οι καλοί γενικά, αν δεν υπήρχαν οι "αλλοί" για να συγκριθούν μαζί τους. Φτηνό το επιχείρημα αλλα δουλεύει. Οσο για τα γυναικάρια, άστο καλύτερα, ευτυχώς που υπάρχουν και αποφορτίζετε η περίσια τεστοστερόνη. Αν δεν υπήρχαν αναρωτιέμαι πως θα ήταν η κοινωνία. Μια μικρή γεύση την έχει κανείς επισκεπτόμενος την Σ Αραβία. Λοιπάμε αλλά μερικά προβλήματα είναι πιο σύνθετα απο όσο φαίνονται.


Στέκομαι στο τελευταίο - 7  - που μεταφράζετε περίπου "που πάντοτε μαθαίνουν και ποτέ δε δύνανται να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας".


Εντυπωσιακό κατα την άποψη μου και αντικατοπτρίζει την διαχρονική πραγματικότητα με ακρίβεια.


Θέλω να πιστεύω οτι οι καιροί που ζούμε ΔΕΝ είναι έσχατοι με την ένοια της παντελούς απώλειας όπως εκφράζεται συχνά από πολλούς. Είναι όμως ημέρες που μπορούμε να βελτιώσουμε την ζωή μας και τον εαυτό μας, όπως κάθε μέρα άλωστε.


ioannispk - son of a pirate








Friday, November 18, 2011

Διαπιστωσεις

Απο την ειδησεογραφεία των τελευταίων ημερών διαπιστώνω:

1) Οι Σοσιαλιστές και illuminati αριστερίζονες θεωρούν (τουλάχιστον προσφάτως) την φοροδιαφυγή ως κλοπή.

2) Οι Φιλελεύθεροι διατυπώνουν την θεωρία οτι η φορολόγιση της ιδιοκτησίας είναι κλοπή.

3) Οι ακραίοι αριστεροί συμπεριλαβμανομένων των αναρχικών θεωρούν την ιδιοκτησία κλοπή.

Προφανώς το χάσμα είναι αγεφύρωτο προς ζημία του συνόλου που σε όποια πλευρά και να ανοίκει ιδεολογικά, βιοπορίζετε καθημερινά στα πλαίσια της κοινωνικής συνύπαρξης που προυποθέτει κατά την ταπεινή μου γνώμη:

α. Διάθεση για δημιουργία (άρα παραγωγή αγαθών) - είναι στην φύση του ανθρώπου.
β. Υπαρξη ιδιοκτησίας.
γ. Συμβολή στην διατήρηση του κοινωνικού ιστού.

Ολα τα πιο πάνω στα πλαίσια του αχαιοελληνικού "ΜΕΤΡΟΥ", η απώλεια του οποίου οδηγει με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Ο Καζαντζάκης έγραψε στα ταξιδιωτικά του οτι όταν εξήχθει στην Ευρώπη το μοντέλο του "καλού κ' αγαθού - άριστου" ανθρώπου, η Αγγλία ας πούμε δημιούργησε τον Gentleman. Γράφει ο Καζαντζάκης,


... Χωρίς τα ιπποτικά εύσημα της αριστοκρατικής του καταγωγής, ευγενής χωρίς οικόσημα και σπαθιά, χωρίς χρυσοποίκιλτες φορεσιές και δονκιχωτικά οράματα, "μυαλωμένος, πραχτικός, χωρίς μεγάλη φαντασία, με τρόπους απλούς και σεμνή στολή",  "ο τζέντλεμαν πια είναι εκείνος που καλλιέργησε αρμονικά τις ατομικές και κοινωνικές του ιδιότητες, που συγκρατεί τα πάθη του, που ποτέ δε μιλάει για τον εαυτό του, μήτε κακολογάει τους άλλους, κύριος των νεύρων του, 'καπετάνιος της ψυχής του'".


Τι θαυμάσιο ... "ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ" ...

Αν και το πρότυπο αυτό έχει φθαρεί και στιλιτεύετε απο πολλούς, ενδεχομένως να πρέπει να το επανεισάγουμε και εξ αυτού να θυμιθούμε αυτό που είναι βαθιά κρυμένο μεσα μας - δηλαδή το "ΑΡΙΣΤΟ" το "ΚΑΛΟ Κ΄ΑΓΑΘΟ". Να υποτάξουμε δηλαδή το κτήνος - μέσα μας. Τα πιο κάτω πάλι απο τον Καζαντζάκη - Ταξιδεύωντας στην Αγγλία

«Τούτες τις σκέψες έκανα περπατώντας κάμποσους μήνες στο εγγλέζικο χώμα κι αναπνέοντας, σε μιαν τόσο αποκαλυπτική στιγμή, τον αγέρα της Αγγλίας. Αγάπησα το λαό αυτόν, θάμασα τις θεμελιακές για τον άνθρωπο αρετές του? την υπερηφάνια, την αξιοπρέπεια, το πείσμα, την αντοχή, την πειθαρχία. Λίγα λόγια, πολλά έργα, ανθρωπιά μεγάλη. Αποφασιστικές μάχες έδωκε ο άνθρωπος και στο υγρό τούτο καταπράσινο νησί του Βορρά, μακριά από την άγια Μεσόγειο. Όπως σε όλους τους ανθρώπινους αγώνες, κι εδώ οι οχτροί ήταν οι ίδιοι: ο άνθρωπος με το μέσα του χτήνος, το φως με το μέσα του σκοτάδι. Κι όπως παντού, κι εδώ το ανθρώπινο αίμα χύθηκε ποταμός, πλερώθηκε κι εδώ βαριά κι η πιο ασήμαντη νίκη.» Από τον πρόλογο του συγγραφέα.


Μιλώντας για το Ήτον σημειώνει:


"...Στη μικρή τούτη φημισμένη πολιτεία όπου αναθρέφεται η εγγλέζικη αριστοκρατία, το ελληνικό πνέμα, φωτεινό, τολμηρό κι ισορροπημένο, συνεχίζει εξόριστο στην υπερβόρεια ομίχλη το εξαίσιο έργο του"


Κρατώ το "ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ, ... ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ".

Τι τραγικό να μην μπορούμε σαν έθνος - σαν κοινωνία να αποδεχθούμε την πραγματοκότητα και να αφυπνίσουμε αυτο που νομοτελειακά υπάρχει μέσα μας και επιβιώνει παρέα με τη Καρυάτιδα του Λονδίνου εξόριστο. 'Εκλεγαν λέει οι αδελφές της όταν την πήρε ο Elgin. Το κλάμα ακούγονταν μέχρι το Φάληρο.

Φαντάσου πως θα σπάραζε η Ελληνική ψυχή σαν χωρίστικε απο το ΠΝΕΥΜΑ της και το έβλεπε να φεύγει - ίδια βουλήση - εξόριστο, κι ακόμα πως θρηνεί που παραμένει ως σήμερα μακριά της.

ioannispk - son of a pirate





Sunday, October 16, 2011

Τζόζεφ Στίγκλιτζ: Πώς θα θεραπεύσουμε την οικονομία

Η θεραπεία για την αντιμετώπιση του «ιού» της παγκόσμιας οικονομίας προκύπτει απευθείας από τη διάγνωση: ισχυρές κρατικές δαπάνες, οι οποίες θα στοχεύουν στην προώθηση της ενεργειακής αποδοτικότητας, την άμβλυνση των ανισοτήτων και μια μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η οποία θα προβάλλει μια εναλλακτική στη συγκέντρωση τεράστιων αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος.
Οι ηγέτες της παγκόσμιας κοινότητας και οι ψηφοφόροι, που τους εκλέγουν, θα πρέπει να το αντιληφθούν. Οσο οι προοπτικές της ανάπτυξης συνεχίζουν να αποδυναμώνονται, δεν θα έχουν άλλη επιλογή. Πόσο πόνο θα πρέπει να αντέξουν ακόμη;
ΤΖΟΖΕΦ E. ΣΤΙΓΚΛΙΤΖ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και κάτοχος Νόμπελ Οικονομίας.
Copyright: Project Syndicate, 2011.

Saturday, October 08, 2011

Ενοχλήσεις

Οι στιγμές του κοιωνικού ξεγυμώματος που ζούμε τις τελαιταίες μέρες δείχνουν περίτρανα την φτώχια μας. Και δεν ενοώ την μονεταριστική φτώχια αλλά την ψυχική.

Με ενοχλεί που τείνουμε να στραφούμε ο ένα εναντίων του άλλου, εθελοτυφλώντας απέναντι στη πραγματικότητα που μας οδήγησε στην κατάστασή μας, που δεν είναι άλλη απο την πευματική μας φτώχια.

Σαν λαός διαθέτουμε ζηλευτή οξυδέρκια, την οποία αλλοίμονο δεν καταφέραμε ποτέ να τιθασεύσουμε αρνούμενοι τα φώτα του Ανθρωπισμου - του Διαφωτισμού - της Αναγέννησης, του Δυτικού πολιτισμού γενικά που δεν είναι τίποτα περισσότερο απο παράγωγο του δικού μας Ελληνικού πολιτισμού, φυσικά διανθισμένο μέσα στους αιώνες.

Παραμένουμε βολεμένοι πίσω απο την Βυζαντινή και μετέπειτα Οθωμανική - ραγιάδικης νοοτροπίας μας που μας βολεύει.

Είναι ανάγκη να επανεισάγουμε τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό που κάποτε μεταλαμπαδεύσαμε στην Ευρώπη και να ξαναβρούμε παλιές θαμένες αξίες όπως η ανιδιοτελής προσφορά, η υστεροφημία, η φιλοπατρία - με άλλα λογια την Εθνική μας ταυτότητα.

ioannispk - son of a pirate

Thursday, September 22, 2011

Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα - ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα - ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

(από τον εκδότη)
«Ο Νίκος Μπελογιάννης γράφει ένα βιβλίο για το ρόλο του ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα, για να επιβεβαιώσει, στο πεδίο της οικονομίας και στη συνάφειά της με την κοινωνία και την πολιτική, το παραπάνω θεώρημα. Κατά το συγγραφέα ο ανολοκλήρωτος αστικοδημοκρατικός μετασχηματισμός, η αρπακτικότητα της «αστοκοτζαμπάσικης» συμμαχίας, οι δεσμοί εξάρτησης και υποταγής στον ξένο παράγοντα, που ως εγγυητή τους είχαν τη μοναρχία και ως ιδεολογικό επικάλυμμα τη μεγάλη ιδέα. Τέλος, η ψευδής θεωρία της φτώχειας ως εγγενούς χαρακτηριστικού της ελληνικής πραγματικότητα, ήταν οι μεγάλοι ένοχοι για την ψεύτικη ανεξαρτησία, την οικονομική κακουχία της χώρας και τη δυστυχία του λαού».
====================

Σήμερα, που η Ελλάδα δοκιμάζεται, μαζί με το λαό της από μια παράλληλη χρεοκοπία, όπως οι παλιότερες, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρουμε κάποια σημαντικά αποσπάσματα από αυτό το βιβλίο – κατάθεση του Νίκου Μπελογιάννη.

1. Το 1843 ήρθε η πρώτη χρεοκοπία, αφού όλοι έκαναν «το κατά δύναμη» για να την προκαλέσουν. Η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν μπορούσε να πληρώσει το τοκοχρεολύσιο του δανείου του 1833. Η Ελλάδα βρέθηκε πολύ φτωχότερη, απ’ ό,τι ήταν την ημέρα που έκανε το δάνειο. Με το χρέος να έχει φτάσει τα 90 εκατομμύρια από τα 60. Και με έσοδα 14 εκατομμύρια, έπρεπε κάθε χρόνο να πληρώνει για μια δόση 6 εκατομμύρια. Δηλαδή, το 43%! Οι «προστάτιδες δυνάμεις» πήραν μέτρα. Όχι βέβαια για να μας σώσουν, αλλά για ν’ αρπάξουν ό,τι είχε απομείνει (σελ. 95).
Το «τπωχεύσαμεν» εξόργισε τους ομολογιούχους
2. Το Μάη του 1893 ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, δεν δέχτηκε τους εκβιαστικούς όρους των ξένων ομολογιούχων και παραιτήθηκε. Τότε, ο βασιλιάς διόρισε πρωθυπουργό τον Σωτηρόπουλο, με συνεργάτες το Ράλλη και τον Ευταξία. Ολους ανθρώπους του παλατιού και πρόθυμους να πουλήσουν όσο όσο την Ελλάδα. Αυτοί, με τις κομπίνες τους, μόλις κατάφεραν να πάρουν ένα δάνειο 9,7 εκατομμύρια ονομαστικά και 5,5 πραγματικά. Με τιμή έκδοσης να κατέβει στα 65% και ο τόκος να φθάσει στα 9%. Αυτή την πορεία, όμως, με την πλειοψηφία του στη Βουλή, ο Χ. Τρικούπης την έκοψε στη μέση. Ξανάγινε πρωθυπουργός, χωρίς, όμως, να μπορέσει να εξασφαλίσει κανένα δάνειο τότε στη  Βουλή, στις 9-10 Δεκεμβρίου του 1893, δήλωσε ότι η χώρα βρίσκεται σε αδυναμία να πληρώσει τα τοκομερίδια, ξεστομίζοντας το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
3. Πίσω από τον προσχηματικό πόλεμο του 1897, με τη Τουρκία και την ήττα της Ελλάδας ήταν οι ομολογιούχοι. Κυρίως οι Γερμανοί, που είχαν ζημιωθεί από την πτώχευση. Ολοι αυτοί μαζί, οργάνωσαν και επέβαλαν Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου, για είσπραξη, διάθεση, προσόδων αρκετών για την υπηρεσία του δανείου της πολεμικής αποζημίωσης προς την Τουρκία, αλλά και όλων των άλλων εθνικών χρεών.
Εξευτελιστικός έλεγχος για οικονομικά, εθνικά και πολιτικά θέματα
Οι πατέρες του έθνους ψήφισαν το νόμο που ζήταγαν οι τοκογλύφοι ομολογιούχοι «περί διεθνούς οικονομικού ελέγχου». Τότε η Ελλάδα υποδουλώθηκε οικονομικά. Για να πάρουν οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους, τους παραχωρήσαμε όλα τα κρατικά μονοπώλια, καίρια τελωνεία κ.τ.λ. Για να απομείνουν σ’ εμάς οι ψηφίσεις νέων φορολογικών νομοσχεδίων καταπίεσης του λαού.
Για να τονίσει (σελ. 193) ο Νίκος Μπελογιάννης, ότι:
Πραγματικά, τούτος ο έλεγχος του ΔΟΕ που φορτώθηκε στις πλάτες μας, ήταν ο βαρύτερος και ξεφτυλιστικότερος από κάθε άλλον έλεγχο που επιβλήθηκε σ’ οποιαδήποτε άλλη χώρα. Στην ουσία δεν ήταν μονάχα οικονομικός, αλλά και διπλωματικός κι ακόμα και πολιτικός. Ενας έλεγχος εξευτελιστικός, όπως φοβόμαστε θα πως είναι ο έλεγχος του ΔΝΤ, στους μηχανισμούς το οποίου θα μαρτυρήσουμε, όπως πιστεύει η πλειοψηφία Ελλήνων και Ελληνίδων ότι θα συμβεί σήμερα και αύριο.
=================

Η άτιμη η ιστορία γιατί να επαναλαμβάνεται ; 

ioannispk - son of a pirate