A Pirate's Mobile Blog

The world as seen by a "PIRATE" (?).

Follow the link below to see ...

http://sonofapirate.blogspot.com/

Friday, November 28, 2008

Κίνα


Πριν πολλά χρόνια ο παππούς μου ταξίδευε μεταξύ Κίνας και Αυστραλίας, χρονοναυλωμένος από την Κινέζικη κυβέρνηση, που τότε προσπαθούσε να πείσει όλο τον κόσμο πως η πολιτιστική επανάσταση ήταν η μόνη σωτηρία από τον αδηφάγο καπιταλισμό και τον αρρωστημένο Σταλινικό κομουνισμό.
Κάθε φορά που το βαπόρι κόντευε να ξεφορτώσει καλούσαν τον παππού μου και τον Πρώτο Μηχανικό σε τραπέζι όπου γίνονταν δέκτες της γνωστής προπαγάνδας, λάμβαναν ακόμα ένα βιβλιαράκι του Μάο και τους καρφίτσωναν μία ακόμα κονκάρδα της επανάστασης στο πέτο.
Αυτά τα δώρα κατέληγαν σε μένα για να γίνουν ένα ωραίο εξωτικό παιχνίδι στα παιδικά μου μάτια.

Μετά από κάμποσα ταξίδια και αφού αναπόφευκτα είχαν αναπτυχθεί φιλίες μεταξύ των ντόπιων και του πληρώματος, πλησίασε τον παππού μου ένας στρατιωτικός αξιωματούχος και του έδωσε ένα γράμμα στα κινέζικα λέγοντας ...
« Κράτησε το και όταν μια μέρα ο Λαός μου φτάσει και στην χώρα σου να το δείξεις. Θα σου είναι πολύ χρήσιμο».

Ο παππούς ζήτησε να του εξηγήσει τι λέει και έλαβε την απάντηση πως έγραφε κολακευτικά λόγια για τον Έλληνα καπετάνιο που τόσο βοήθησε τον Κινεζικό λαό στην ανάγκη του και πως ο Κινεζικός λαός θα του είναι ευγνώμων.

Παρ’ όλο που ο παππούς διασταύρωσε το περιεχόμενο του γράμματος και με άλλους , όταν μετά από μήνες γύρισε στην πατρίδα και διηγήθηκε την ιστορία, η γιαγιά - στυλοβάτης της οικογένειας και τότε και αλλά και σήμερα μέσω της μνήμης της, ανατρίχιασε !

Δεν έχουμε ανάγκη εμείς τέτοια γράμματα βρόντηξε και τα ξεπλυμένα γαλανά της μάτια πέταξαν φλόγες.
Εμείς χτίσαμε τον τόπο τούτο – την ζωή μας, με την ψυχή και το μυαλό μας. Ούτε χάρες ζητήσαμε ούτε και θέλουμε, άλλωστε τι νόημα θα 'χει να κάνουμε τους Κινέζους φίλους με χαρτιά? Ο σκοπός είναι να μας εκτιμήσουν για αυτό που είμαστε !

Άρπαξε το χαρτί το τσαλάκωσε μπροστά σε όλους μας και το πέταξε στα σκουπίδια.

Και δεν θέλω να ξανακούσω κουβέντα είπε !

Αχ και να ζούσες σήμερα γιαγιά …

Να έβλεπες τον Κινέζο πρόεδρο Ψυχρό και Αγέλαστο,παγερό μπροστά στο προεδρικό μέγαρο. Αλύγιστο κάτω από τον Ελληνικό ήλιο και ασυγκίνητο από την ομορφιά της Ακρόπολης. Με άψογο καπιταλιστικότατο κουστούμι και ύφος αυτοκράτορα.

Ήρθε με το αέρα του κατακτητή (οικονομικού στις μέρες μας) , κουβέντιασε για καπιταλιστικές business, πήρε το Λιμάνι ξέρεις αυτό που όσο κι αν ψάξεις δεν θα βρεις άλλο, και την υπόσχεση για 3,2 Δις. Ευρώ εισαγωγές από μέρους μας, ενώ υποσχέθηκε να εισάγει 200 εκατομμύρια ευρώ προϊόντα από εμάς.

Πραγματικά εποικοδομητική συμφωνία κάναμε …

Αχ γιαγιά μήπως έκανες λάθος που πέταξες το χαρτί? Δεν μου φαίνεται πως οι Κινέζοι νοιάζονται για το ποιοι είμαστε αλλά για το πόσα μπορούμε να τους πληρώσουμε.

更更好 - Που στα απλά Κινέζικα σημαίνει " όσο πιο πολλά τόσο πιο καλά".


ioannispk – son of a pirate

Sunday, November 23, 2008

Παλιές Ιστορίες - Τόσο Φρέσκες

Θυμάμαι χρόνια πριν ένα παλιό χαβουζάτο καραβάκι, ήτανε δεν ήτανε 3000 τόνοι που φόρτωνε βωξίτη από την Ιτέα και τον ξεφόρτωνε στην Μασσαλία. Μετά και αφού το πλήρωμα έπλενε σχολαστικά τ αμπάρια, φόρτωνε "γενικό φορτίο¨δηλαδή ότι βάλει ο νους του καταναλωτικού ανθρώπου και ξεφόρτωνε λίγο στην Βηρυτό του Λιβάνου, λίγο στην Συρία και ότι απέμενε στην Αίγυπτο.

Είχε κάτι το ιδιαίτερο εκείνο το βαποράκι. Πρώτα από όλα 'έκαναν εντύπωση οι γλάστρες με τα βασιλικά στην πρύμη, μετά τα πλεχτά με βελονάκι κουρτινάκια στα φιλιστρίνια πρόδηναν την παρουσία γυναικών και τελευταίο οι χαρούμενες φωνές των παιδιών που ακούγονταν στα καταστρώματα.

Το σκαρί ήτανε σχεδόν σάπιο και συχνά έκανε νερά, οι σωστικές βάρκες δεν έπεφταν στην θάλασσα (τουλάχιστον όχι εύκολα) και οι σχεδίες ήτα τρύπιες. Μ' όλα τούτα όμως αντιμετώπιζε τις φουρτούνες στο Κόλφο Λέων μια χαρά και παρέδιδε τα φορτία του στην ώρα τους και στεγνά, κι ας χάνανε οι ξύλινες μπουκαπόρτες και οι τρύπιοι μουσαμάδες, κι ας ήταν σάπια τα μετζανιά, κι ας σταμάταγε κάθε λίγο η παλιά και κουρασμένη PIELSTIK.

Μετά απο τόσα χρόνια και αναπολώντας τις παιδικές μου μνήμες, νομίζω ότι τα κατάφερνε για δυό βασικούς λόγους

1. Είχε για πλήρωμα πραγματικές ακούραστες ναυτικές ψυχές.
2. Ήτανε ένα χαρούμενο κομμάτι της θάλασσας αφού έδινε ζεστό καλό ψωμί σε τόσο κόσμο.

Τα κατευόδια λοιπόν το συνόδευαν πάντα και ο Ποσειδώνας / Άι Νικόλας έβαζε σχεδόν χωρίς αμφιβολία το χέρι του σε κάθε ταξίδι. Όσο για τους πειρατές ... ποιος θέλει να μπλέξει με ένα μάτσο παιδιά, γλάστρες με βασιλικά και κουρτινάκια με βελονάκι?

Σήμερα τα βαπόρια είναι μεγάλα και περήφανα, χίλιοι οργανισμοί τα επιθεωρούν για να είναι σίγουροι πως όλα είναι στην εντέλεια αλλά παρόλα αυτά ... είναι κατά την γνώμη μου άψυχα. Δεν λέω για βασιλικά, αλλά παιδικά γέλια δεν νομίζω να έχω ακούσει για χρόνια.
Πρόσφατα μόνο σε ένα μικρό λιμάνι στην Τουρκία είδα κάτι που έμοιαζε με σκιά παιδιού να τρυπώνει ένοχα στο accommodation από το boat deck και θυμήθηκα πάλι τα παλιά. Σήμερα τα βαπόρια δεν είναι χαρούμενα μέρη που πλέουν στην θάλασσα και δίνουν ζεστό ψωμί, είναι απλά εργαλεία μεταφοράς του στεριανού βάσανου στην θάλασσα.

Χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία μας με το καραβάκι, το είδα ξανά ν αργοπεθαίνει στους ντόκους της Damietta. Χωρίς κουρτινάκια και βασιλικά, χωρίς παιδικές φωνές και πάνω απο όλα με ένα πλήρωμα κουρασμένο, χωρίς όραμα ΜΠΑΙΛΝΤΙΣΜΕΝΟ (όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου). Το χαιρέτισα γιατί ήξερα πως η ξασπρουλιάρα γοργόνα που τούχαν ζωγραφίσει στην πλώρη ήταν ο ψυχοπομπός του.

Σαν το καραβάκι εκείνο στην Damietta μου μοιάζει τούτες τις μέρες οι Ελλάδα και πάνω από όλα εμείς το πλήρωμα είμαστε Μπαιλντισμένοι. Κουραστήκαμε αγάντα στο αγάντα κι οι καπεταναίοι ... μπαταχτσήδες άναυτοι. Διότι όσο καλό τσούρμο και να έχεις αν δεν είναι καλό το κουμάντο κάμε καλή ασφάλεια έλεγε ένας συμπατριώτης μου καραβοκύρης, υπονοώντας το σίγουρο χαμό και προσβλέποντας σε πιθανή αποζημίωση. Μονάχα που στην περίπτωσή μας αποζημίωση δεν υπάρχει, υπάρχει μονάχα ο χαμός.

Ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε "Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις" και μετά τόκανε τραγούδι ο Μίκης Θεωδωράκης για να το τραγουδήσουμε όλοι αργότερα.
Σήμερα νομίζω πως ο ποιητής έκανε ένα μεγάλο ρομαντικό λάθος ... ΤΗΝ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΛΑΙΣ !!!
Γιατί Ρωμιοσύνη είναι ψυχή, είναι ιδέα, είναι ακριβώς οι χαρούμενες παιδικές φωνές στο πιο παράξενο μέρος, όπως το κατάστρωμα ενός μικρού φορτηγού πλοίου, νύχτα έξω από το Σρόμπολι (Stromboli). Αυτό είναι Ρωμιοσύνη! και τέτοια νομίζω πως δεν υπάρχει πια, η είναι λιγοστή.

Μπορεί να γέρασα πια και να μην μπορώ να δω τη σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά θαρρώ πως χωρίς αυτή την Ρωμιοσύνη ελπίδα δεν υπάρχει.


ioannispk - son of pirate

Sunday, October 26, 2008

ΕΝΑΣ ΔΟΚΙΜΟΣ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΕΝ ΩΡΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Αυτές τις δύσκολες μέρες που οι περισσότεροι κάνουμε την αυτοκριτική μας και αναλογιζόμαστε το παρελθόν μας ελπίζοντας οτι θα γίνει οδηγός για ένα καλύτερο μέλλον, όλο και πιο συχνά μου έρχεται στο μυαλό το ποίημα το συνάδελφου ναυτικού Νίκου Καββαδία
"Ενας Δόκιμος στην Γέφυρα εν ώρα κινδύνου". Το παραθέτω αυτούσιο πιο κάτω.

Πράγματι οι ομοιότητες που παρουσιάζει η τρέχουσα παγκόσμια κοινωνικο-οικονομική κατάσταση με πλοίο εν μέσω τυφώνα είναι ανατριχιαστικές. Και γίνονται ακόμα πιο ζωντανές για όσους είχαν την "τύχη" να ζήσουν οι ίδιοι τέτοιες στιγμές.

"κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριο Ινδικό - πολύ αμφιβάλω αν φτάσουμε μια μέρα στην Μπατάβια".

Τραγικό συναίσθημα να γνωρίζεις τον προορισμό σου και ανήμπορος να αντιμετωπίσεις τα στοιχεία της φύσης να ομολογείς το φθαρτό και ασήμαντο της ύπαρξής σου μπροστά στις κοσμικές δυνάμεις.

Φαντάσου όμως πόσο τραγικότερα θα ήταν τα πράγματα αν ο προορισμός ούτε γνωστός ήταν ούτε ορατός και ακόμα χειρότερα η κατάσταση κινδύνου στην οποία είχε περιέλθει το πλοίο να ήταν αποτέλεσμα ιδίων ενεργειών. Γιατί έτσι είναι κατα την γνώμη μου η κατάσταση σήμερα στην οικονομία αποτέλεσμα ιδίων ενεργειών.

Γράφει Η Ναυτεμπορική σήμερα ημέρα Κυριακή 26/10/2008, του Αγίου Δημητρίου ...

"Η παγκόσμια οικονομική κρίση σήμανε αιφνιδιαστικά συναγερμό σε όλες τις ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ ο προβληματισμός και η αβεβαιότητα εξακολουθούν να διατηρούν μέχρι σήμερα ένα κλίμα νευρικότητας και ανασφάλειας σε όλους μας."

Πόσο γνωστά είναι στους ναυτικούς αυτά τα συναισθήματα ...

Η θάλασσα τη γέφυρα με κύματα γεμίζει ...

Πόσο μοιάζουν με τους εφιαλτικούς τριγμούς της λαμαρίνας που μάχεται να κρατήσει τα κύματα απ' έξω. Πόσο μοιάζουν με το αγωνιώδες αγκομαχητό του καραβιού που πληγωμένο κάνει την ύστατη προσπάθεια να σηκωθεί μια ακόμα φορά πάνω από το κύμα, με την κουβέρτα του (κατάστρωμα) θαλασσωμένη?

"Τρίζουνε τα κουβούσια (στόμια αμπαριών), χαλασμός ούτε που το βλέπεις το κάσσαρο και εκείνη η παλιά ρωγμή να εκεί λίγο πιο πλώρα απο το accommodation άνοιξε πάλι...
Τρέχα μαστρο Μπάμπη ανήμερα την γιορτή της γυναίκας σου να την κολλάς όλη νύχτα μπας και προλάβουμε να σωθούμε, μπας και μας δώσει ο Άγιος μια μικρή παράτα ακόμα (extension μας αρέσει να το λέμε) και ζήσης και του χρόνου να δεις την κόρη σου την Κυριακή παντρεμένη.
Κι εσύ Παίση, να χαρής τ' όνομά σου το Άγιο, το νου σου τον Στέλιο το μικρό μη φοβηθεί και πάει και σαλτάρει.
Βούτα στα νερά Geoffrey και κόλα, μάτιζε τα σάπια σίδερα μα την Σκωτσέζική σου πίστη και αν μας γλυτώσεις θα σε πνίξω στο Malt και θα σε παντρέψω στο μοναστήρι του Άι Νικόλα στη Στάχλα.
Μην το φοβάσαι κόκκινε ... νερό μονάχα είναι και κιό που σε γαργαλάει είναι το ρεύμα της ηλεκτοκόλλησης, δικό μας πράμα δηλαδή.
Αγάντα όλοιιιιιι ... Ένα ακόμα έσκασε! Αγάντα ψυχή μου και δεν σε παραδίνω ακόμα".

Όπως όλοι οι ναυτικοί δεν λυπάμαι και τόσο για μένα διότι η ζωή στάθηκε πολύ ευγενική μαζί μου. Την έζησα όσο χρειάστηκε για να έχω ένα σάκο γεμάτο μνήμες και εμπειρίες, που όπως ο πατέρας μου τον κρατώ έτοιμο πίσω από την πόρτα για να τον πάρω μαζί μου στο επόμενο μπάρκο όποτε και να είναι αυτό, ακόμα και αν είναι το τελευταίο.

Λυπάμαι όμως από καρδιάς τους ... ΔΟΚΙΜΟΥΣ, τα παιδιά, που ούτε τον σάκο πρόλαβαν να γεμίσουν και ούτε είδανε χρυσά γαλόνια στο μανίκι τους.

Γέρασα, γίνομαι όλο και πιο πολύ σαν τον πρόγονό μου τον γεροπαράξενο μπάρμα Γιαννούλη που έσωσε να φτάσει με τα πανιά στο Μπονοζάρι (Buenos Aires). Όλα του φταίγανε και πιο πολύ ο ατμός και οι μηχανές.

Όμοια και γώ κοντόφθαλμα συνεχίζω να μην μπορώ να δώ πως το ναυάγιο του κόσμου μου μπορεί να δώσει έναυσμα στην δημιουργία ενός άλλου. Πως αυτό που θεωρώ εγώ χρυσό στο μανίκι μπορεί να μην είναι ακριβώς χρυσός αλλά χρυσόχροη χειροπέδα που με κρατά δέσμιο στις σάπιες αρχές ενός στρεβλού κόσμου.

Κύριε...ετούτο το κορμί το τόσο αμαρτωλό
σε λίγο στις υδάτινες ειρκτές νεκρό θα πέσει...
Μα τέσσερα όμως σκέφτομαι γαλόνια εγώ χρυσά
κι ένα θλιμμένο δόκιμο, που δε θα τα φορέσει...

Αν είναι να σωθεί λοιπόν Θεέ μου κάποιος, ας είναι οι Δόκιμοι κι ας πρέπει να μπαρκάρουν σε φελούκες και μονόξυλα μετά. Κ ας βάλουνε καλαμένια γαλόνια η καλύτερα ας ξεχάσουν τι είναι τα γαλόνια, γιατί μα την πίστη μου αυτά μας φάγανε, ΤΑ ΓΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ.

ioannispk - son of a pirate

ΕΝΑΣ ΔΟΚΙΜΟΣ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΕΝ ΩΡΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Στο ημερολόγιο γράψαμε: "Κυκλών και καταιγίς".
Εστείλαμε τοS.O.S. μακριά σε άλλα καράβια,
κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριον Ινδικό
πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στη Μπατάβια.
Μα δε λυπάμαι μια σταλιάν - Εμείς οι ναυτικοί
έχουμε, λένε, την ψυχή στο διάολο πουλημένη.
Μια μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνή και σκυθρωπή,
που χρόνια τώρα και καιρούς το γιο της περιμένει.

Το ξέρω πως η θέση μας είναι άσχημη πολύ.
Η θάλασσα τη γέφυρα με κύματα γεμίζει
κι εγώ λυπάμαι μοναχά που δεν μπορώ να πω
σε κάποιον, κάτι που πολύ φριχτά με βασανίζει.

Θεέ μου! είμαι μοναχά δεκαεννιά χρονών,
κι έχω σε μέρη μακρινά πολλές φορές γυρίσει.
Θεέ μου! έχω μιαν άκακη, μια παιδική καρδιά,
αλλά πολύ έχω πλανηθεί, κι έχω πολύ αμαρτήσει.

Συχώρεσέ με...Κάποτες όπου 'χα πιει πολύ
και δεν εκαταλάβαινα το τι έκανα, στο Αλγέρι,
για μιαν μικρήν Αράπισσα, που εχόρευε γυμνή,
επέταξα κατάστηθα σε κάποιον το μαχαίρι.

Συχώρεσέ με...Μια βραδιά θολή στο Σάντα Φε,
καθώς κάποια με κράταγε σφιχτά στην αγκαλιά της,
ετράβηξα απ' την κάλτσα της μια δέσμη από λεφτά
που όλη τη μέρα εμάζευεν απ' την αισχρήν δουλειά της.

Κι ακόμα, Κύριε...ντρέπομαι να το συλλογιστώ,
(μα ήτανε τόσο κόκκινα κι υγρά τα ωραία του χείλια
και κάποια κάπου ολόλυζε κιθάρα ισπανική...)
κοιμήθηκα μ' έναν μικρόν εβραίο στη Σεβίλλια.

Κύριε...ετούτο το κορμί το τόσο αμαρτωλό
σε λίγο στις υδάτινες ειρκτές νεκρό θα πέσει...
Μα τέσσερα όμως σκέφτομαι γαλόνια εγώ χρυσά
κι ένα θλιμμένο δόκιμο, που δε θα τα φορέσει...

Friday, October 24, 2008

Ας γίνει το θέλημά Σου

Πρόσφατα παρακολούθησα μια ταινία στην τηλεόραση. Η πρωταγωνίστρια είχε την τύχη / ατυχία να έχει ενοράσεις από το μέλλον. Έβλεπε λοιπόν τον θάνατο του συζύγου της από ατύχημα, και μοίρια άλλα δεινά που ακολουθούσαν το γεγονός συμπεριλαμβανομένης και της ψυχολογικής της κατάρρευσης.

Αφού πέρασε κάμποσο χρόνο προσπαθώντας να ξεδιαλύνει τι συνέβαινε, αποδέχθηκε το γεγονός και βάλθηκε με όλες τις δυνάμεις της να το αποτρέψει.
Παρ΄’όλες όμως τις προσπάθειες και κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» το μοιραίο συμβαίνει και τα γεγονότα που ακολουθούν εξελίσσονται όπως τα είχε επανειλημμένα «βιώσει», αφού οι ενοράσεις της έμοιαζαν ζωντανές και πραγματικές.

Θα μου πεις, δεν μας λες και τίποτα καινούργιο, «Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον» κτλ.
Φυσικά και δεν επικαλούμαι κανένα ιδεολογικό νεοτερισμό, απλά στην τρέχουσα παγκόσμια κοινωνική και οικονομική κατάσταση, οι όποιες μοιρολατρικές τάσεις έχουν ξεφύγει από τον ορθολογισμό του καθενός αναδύονται και σαν κακομαθημένα παιδιά βγάζουν την γλώσσα στα «οικονομικά μοντέλα» και άλλες επιστημονικοφανείς «μαγγανείες» είχαν κατά καιρούς εφεύρει οι κατά τα άλλα Κοινωνικές επιστήμες, διότι τέτοιες λέγετε ότι είναι οι Οικονομικές.

Η πρωταγωνίστρια του έργου, ‘έτρεξε, προσπάθησε, παρακάλεσε, κατέφυγε σε κάθε λογής μέσα και μεθόδους για να καταλήξει κλαίουσα στο μέσο της Αμερικάνικης υπαίθρου να αποδέχεται την οργή των «Θεών» - το πεπρωμένο. Που όμως παρότι σκληρό είναι κατά κάποιο τρόπο λυτρωτικό αφού της επιτρέπει να ξεφύγει από την κόλαση της γνώσης του μέλλοντος.

Πρωινές, μεσημεριανές εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες, συζητήσεις σε σπίτια φίλων, όλα μετατρέπονται σε εφιαλτικές ενοράσεις του μέλλοντος. Βλέπω τον εαυτό μου πένητα και δυστυχή, αδύναμο να παρέχει τα προς το ζην στην οικογένεια και φυσικά να αντεπεξέλθει στις ανειλημμένες υποχρεώσεις.

Έχοντας εξ ιδεολογίας και προ πολλού απεμπολήσει το πρότυπο του κυνηγού / τροφοσυλλέκτη και αισθανόμενος άβολα με τις γεωργικές ενέργειες φαντάζομαι ότι η μόνη λύση που μου απομένει είναι η αλιεία σε μια θάλασσα στερεμένη από ψάρια.

Μεσούσης λοιπόν της οικονομικής κρίσης και των μηντιακών καταστροφολογικών κρεσέντο (τα οποία αλλάς ενστερνίζομαι ενδεχομένως και ακούσια), προσεύχομαι να πάψουν οι Κασσάνδρες (και μη) να μελλοντολογούν, να σταματήσουν οι φωνές του ορθολογισμού μέσα μου να αλλάζουν και να σφαλίσουν τα μάτια μου – να μην βλέπουν άλλο το αύριο.

Αν κρίνω από την ταινία που μου έδωσε το έναυσμα, και φυσικά τις πλείστες προγονικές μου καταβολές (βρίθει ο αρχαιοελληνικός κόσμος από τέτοιες), οι όποιες ατομικές τουλάχιστον, προσπάθειες είναι μάλλον καταδικασμένες σε αποτυχία, ενώ η έλευση του τραγικού μελλούμενου λυτρώνει.


Ας γίνει λοιπόν ότι είναι να γίνει και σύντομα. Να σταματήσω να αισθάνομαι όπως τα δόλια αμνοερίφια στο χωριό μου το Πάσχα που αραδιάζονταν έξω από το σφαγείο να αναμένουν το μοιραίο όντας μάρτυρες του τέλους των ομοειδών τους. Η γνώση του μέλλοντος δεν είναι ευλογία, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑ!

Ίσως πάλι να έχω τραγικά άδικο που σκέπτομαι έτσι, αφού οχυρωμένος πίσω από το μικρόψυχο και ενδεχόμενα μικρονοηκό προσωπικό μου συμφέρον, κλεισμένος μέσα στον κάστρο – μικρόκοσμο μου,αδυνατώ να δω το συνολικό μελλοντικό καλό. Και ποιο είναι αυτό

Η μυθολογία μας διδάσκει πως ο Φοίνικας αναγεννάτε από τις στάχτες του, όμοια δυνατός και καλύτερος από πριν.

Μπορεί λοιπόν ο κόσμος που θα προκύψει από τούτη την δίνη και την καταστροφή να είναι πιο δίκαιος. Πιο κατάλληλος να αναπτυχθούν ελεύθερα δημιουργικά πνεύματα δικαίου και όχι κιτρινιάρικα πρικρόχολα ανθρωπάκια που αφού έχουν κατρακυλήσει τον κόσμο στα τάρταρα ομολογούν δήθεν με αυτοκριτική διάθεση πως
...

"Εντόπισα μία αδυναμία, στη φιλοσοφία σχετικά με την οικονομία. Δεν γνωρίζω πόσο σημαντικό ή μόνιμο είναι, αλλά η διαπίστωση αυτή με έχει συγκλονίσει Ήταν λάθος μου που θεώρησα ότι το ίδιον συμφέρον των οργανισμών, ιδίως των τραπεζών, ταυτίζεται με τη μέγιστη δυνατή προστασία των συμφερόντων των μετόχων τους και των μεριδίων τους στις επιχειρήσεις".

Ευχαριστούμε πολύ κύριε Γρίνσπαν (Alan Greenspan), υποθέτω πως τώρα θα μας πείτε πως εν τη απουσία άλλων προτάσεων το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι TO LAY BACK AND THINK OF ENGLAND, επί το Ανγγλοσαξωνικότερο.

Για κοίτα … δεν κατάφερε ο κύριος Γρίνσπαν να καταλάβει αυτό που το σύνολο των τσομπαναρέων και μη γνωρίζει. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟΝ ΛΥΚΟ ΝΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ, γιατί ο συνάδελφος του οικονομολόγος Κέινς το είπε πιο κομψά

"Καπιταλισμός είναι η εκπληκτική πεποίθηση ότι οι κακοηθέστεροι των ανθρώπων θα κάνουν τα πιο πονηρά πράγματα για το μέγιστο καλό του συνόλου των συνανθρώπων τους".
Τζον Μέιναρντ Κέινς Οικονομολόγος (1883-1946) - Λόρδος του Τίλτον
(John Maynard Keynes)
Αν πάλι όλα τούτα τα δεινά δεν είναι τίποτα άλλο από δοκιμασίες που έχει για μας ο Ύψιστος στο σχέδιό Του και μας ζητά να θυσιάσουμε αυτό που πρόσκαιρα θεωρούμε πολύτιμο, για να κερδίσουμε μια θέση δικαίου κοντά Του, ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ.

Βέβαια και ενώ η άνευ όρων παραίτηση στο Θείο θέλημα είναι εκ των ουκ άνευ στις τάξεις των πραγματικών και ουσιαστικών πιστών, δυστυχώς είναι μάλλον δύσκολο για αρκετούς από εμάς να αφεθούμε ολοκληρωτικά, παρ’ όλο που σχεδόν σαδιστικά γνωρίζουμε πως μια τέτοια άφεση λυτρώνει και απελευθερώνει.

Προσεύχομαι λοιπόν μεταξύ άλλων να γίνει το Θέλημα Σου και προσδοκώ όχι στην σωτηρία του οικονομο-κοινωνικού εκτρώματος που αποκαλούμε σύγχρονο κόσμο, αλλά στην διατήρηση των όποιων αγαθών ιδεών κατάφερε να συσσωρεύσει το είδος μας, ώστε μέσα από αυτές να ξαναγεννηθεί ένας νέος κόσμος.


ioannispk - son of a pirate

Friday, October 10, 2008

Ωδή Τετάρτη - Ανδρέα Κάλβου

Καθίζηση στα χρηματιστήρια

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2008 19:17
Κατάσταση γενικευμένου πανικού επικράτησε σήμερα στα χρηματιστήρια. Οι επενδυτές φοβούνται ότι παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των κυβερνήσεων και των κεντρικών τραπεζών, η παγκόσμια οικονομική ύφεση δεν θα αποτραπεί.


Ωδή Τετάρτη - Ανδρέα Κάλβου εκδόθηκε στην Γενεύη το 1824.

ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον· και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ' επνίγη
θαλασσωμένος·

Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.-
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
φρικτόν τον τάφον.

[δ'-κγ']

Εάν φιλοτιμούμεθα
'να την ξαναποκτήσωμεν
μ' ίδρωτα και με αίμα,
καλόν είναι το καύχημα
της αρχαίας δόξης.

Γεννημένος στην Ζάκυνθο το 1792 και μεγαλωμένος στο Λιβόρνο, έζησε στην Αγγλία και στην Ελβετία μέχρι που ξέσπασε η Ελληνική επανάσταση.

Τούτος ο γνήσιος Έλληνας με τον πολυκοσμικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα που περιέχει ο όρος τα είπε θαυμάσια «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» ! Στα χρόνια του βλέπεις η γνώση και ο πολιτισμός μάλλον ήταν δεδομένα η ανακλώνταν πάνω στους πολίτες από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Στις μέρες μας αποδείχνεται περίτρανα ότι όσο αφορά τουλάχιστον στον χρηματοοικονομικό τομέα, η ελεύθερη λειτουργία του οδήγησε σε πτώση όπως αυτή του Ίκαρου που γράφει ο ποιητής .

«Αυτή επτέρωσε τον Ίκαρον· και αν έπεσεν ο πτερωθείς κ' επνίγη θαλασσωμένος».

Ο άμοιρος ο Ικαρος στερούμενος απλών πρακτικών γνώσεων βρέθηκε πνιγμένος στην θάλασσα και στερήθηκε και την ζωή αλλά και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που τον έσπρωξε και πετάξει αρχικά.

Όμοια λοιπόν κατά την γνώμη μου το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα κατακρημνίζετε και βρίσκετε να ψυχομαχά στις θάλασσες του χρέους από ένα και μόνο λόγο.

ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Γιατί η ελευθερία δεν θέλει μόνο αρετή και τόλμη, αυτά χρειάζονται τουλάχιστον στην αρχή, μετά χρειάζεται βαθιά γνώση, αυτογνωσία και σεβασμός διάχυτος. Αυτές οι αρχές, οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες για … «την διατήρηση της ελευθερίας» λείπουν. Είναι ξεχασμένες και passe.

Υπάρχει λοιπόν ελπίδα? Θέλω να πιστεύω πως πάντα υπάρχει ο λίχνος του φωτός, μόνο που βρίσκετε «υπό τον μόδιο». Για να φωτίσει πρέπει κάποιος – κάτι να το ξεσκεπάσει. Αρκεί μια ιδέα να συνεπάρει τα πλήθη προς το φως και τον πολιτισμό που χαρίζει η γνώση και η χαρά της διαχείρισης της ελευθερίας.

Θα θυμάμαι πάντα τα λόγια που μου είπε ένας γέρος μοναχός στην Χίο

«Μην πολεμάς να αποκτήσεις αυτά που δεν μπορείς να πάρεις μαζί σου φεύγοντας» !

Δάσος η ψυχή μου γέροντα και δεν ημερεύει …

ioannispk – son of a pirate

Wednesday, September 10, 2008

Το σωματίδιο του Θεού

Είναι κάτι μήνες τώρα που νομίζω πως ξέχασα να μιλώ. Ακόμα νομίζω πως σχεδόν έχασα το φως μου και για αυτό οι εικόνες του κόσμου που αντιλαμβάνομαι είναι θολές και συγκεχυμένες. Ούτε γράφω σωστά λοιπόν ούτε φωτογραφίζω, από φόβο μην και εκφράσω στρεβλές σκέψεις.

Παρ' όλη όμως την εμφανή μου αυτή αδυναμία και την γενικότερη αδιαφορία που μου έχει ενσταλάξει η καθημερινότητα, μερικά πράγματα που συβαίνουν φαίνεται πως είναι τόσο έντονα που διαπερνάνε το χοντρό ντουβάρι του καστρόκοσμού μου και διακόπτουν τον ταραγμένο ύπνο που κοιμάμαι μήνες τώρα.

Θα γίνει λέει ένα πείραμα στην Ελβετία (CERN)για να βρούμε τι έγινε κλάσματα του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang). Ακόμα λέει με αυτό το πείραμα θα μα λυθούν διάφορες απορίες που σχετίζονται με την Σκοτεινή Ύλη και Ενέργεια, την Αντι-ύλη και διάφορα άλλα.

Πολύ ενδιαφέροντα μου ακούγονται όλα και πραγματικά ελπίζω να ζήσω να δω και άλλα τέτοια θαύματα. Ακόμα ελπίζω να ζήσω αρκετά να δω τον άνθρωπο να προοδεύει τόσο που να απαλλάσσετε από προκαταλήψεις, φοβίες και δεισιδαιμονίες.

Διαβάζω ότι αρκετοί προοιωνίζουν την καταστροφή του κόσμου εξαιτίας του πειράματος αυτού πιστεύοντας ότι θα δημιουργηθούν μαύρες τρύπες που θα ΚΑΤΑΠΙΟΥΝ την Γη!

Πόσο λίγο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε που ο Κομήτης του Halley τρομοκρατούσε τους πάντες (1910)? Έφτανε μόνο η καθαρή μαθηματική σκέψη του ΚΑΘΗΓΗΤΗ για να φωνάξει πως τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.
Όταν ύστερα τον ρώτησαν πως το γνώριζε, αυτός απλά απάντησε πως αν είχε κάνει λάθος δεν θα υπήρχε κανένας να του ζητήσει ευθύνες ! Απλό - κομψό, όμορφο και πάνω απο όλα Αριστοφανικά αισιόδοξο.

Τι είναι αυτό που κουρδήζει την ανθρώπινη σκέψη και συντονίζετε τόσο εύκολα με την καταστροφολογία? Γιατί είναι πιό εύκολο να σκέφτόμαστε το τέλος, αντί για μια ακόμα καινούργια αρχή? Θυμάμε μερικά χρόνια πρίν όταν κουβέντιαζα με μια καλή φίλη ψυχολόγο που μου έλεγε πως μια τέτοια συμπεριφορά είναι καθαρό αποτέλεσμα ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑΘΛΗΨΗΣ.
Τι παράξενο πράγματι διότι απο όσα γνωρίζω τέτοιες εσχατολογικές σκέψεις τυρανούσαν τον άνθρωπο απο τους Προ-βιβλικούς χρόνους και συντηρούνται ακόμα και σήμερα με την αρωγή διαφόρων "προφητών".

Παρ' όλο που μάλλον το αντίκτυπο που έχει το ακαθόριστο νόημα της ύπαρξής μας στην κοινωνική μας ζωή, και αυτό απο μόνο του είναι αρκετό να δημιουγήσει το υπόβαθρο για εσχατολογικές σκέψεις που δίνουν κατα κάποιο τρόπο νόημα στην ύπαρξή μας, προτιμώ μια πιο κομική εξήγηση.

Θυμάμε πρίν πολλά χρόνια τέτοιες μέρες την γιαγιά μου να με νουθετεί.

- Τώρα που αρχίζει το σχολείο θα σηκώνεσε νωρίς, θα έχεις την τσάντα σου έτοιμη απο το προηγούμενο βράδυ.
- Μόλις έρχεσε απο το σχολείο θα τρώς, θα ξεκουράζεσε λίγο και μετά θα διαβάζεις.

Ε λοιπόν τίποτα απο αυτά δεν έγινε σχεδόν ποτέ. Χρειάζονταν οι φωνές και οι απειλές πως είναι δώδεκα η ώρα και δεν θα κοιμηθώ αρκετά, πως θα τα πουν όλα στον πατέρα μου να με κατσαδιάσει και άλλα τέτοια για να "νοικοκυρευτώ".

Ώρες- ώρες σκέφτομαι μήπως και οι εσχατολογίες δεν είναι τίποτα άλλο απο "γονικές" απειλές για να συμαζεύεται λίγο ο άνθρωπος και να ενδοσκοπεί λιγάκι. Να τόσο δα όσο χρειάζετε για να συνεχίσει να λέει ο Ύψιστος ...
"Δεν βαριέσε άστους λίγο ακόμα" !

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΉ ΧΡΟΝΙΑ ...

ioannispk - son of a pirate

Wednesday, May 14, 2008

Μάης του 1968 – Μάης 2008

Μάης του 1968 – Μάης 2008

Όπως όλοι ξέρουμε, Μάιος του 1968 είναι το όνομα που δόθηκε σε μια σειρά από φοιτητικές (αρχικά) διαμαρτυρίες και μια γενική απεργία που προκάλεσε την κατάρρευση της κυβέρνησης Ντε Γκωλ στη Γαλλία. Η συντριπτική πλειοψηφία των διαμαρτυρομένων ήταν αριστεροί, αλλά αξίζει να σημειώσουμε ότι «η καθιερωμένη αριστερά» π.χ. εργατικά συνδικάτα, αποστασιοποιήθηκε από τα γεγονότα.

Οσα έγιναν το Μάη του 68 μεταφράστηκαν από πολλούς, σε μερικές περιπτώσεις a posteriori, ως μια ευκαιρία για να ταρακουνήσει την «παλαιά κοινωνία» και παραδοσιακή ηθική, εστιάζοντας ιδιαίτερα για το εκπαιδευτικό σύστημα και την απασχόληση.

Ο Ντε Γκωλ προσπάθησε να καταστήλλει τις ταραχές με επιδρομές της αστυνομίας, χωρίς αποτέλεσμα και προκαλώντας μόνο όξυνση της κατάστασης. Οι διαμαρτυρίες έφθασαν τέτοιο βαθμό, ώστε de Gaulle διέλυσε την Εθνική Συνέλευση με το αίτημα για νέες βουλευτικές εκλογές. Όταν οι εκλογές τελικά πραγματοποιήθηκαν σ τις 23 Ιουνίου 1968, το Γκωλικό κόμμα αναδείχθηκε ακόμη ισχυρότερη από πριν.

Παρόλο που Μάιος του 68 σε στενά πλαίσια ήταν μια πολιτική αποτυχία για τους διαμαρτυρόμενους, είχε ένα τεράστιο κοινωνικό αντίκτυπο γενικότερα. Στην Γαλλία ειδικότερα σήμανε την αντικατάσταση της συντηρητικής ηθικής (θρησκεία, πατριωτισμός, υπακοή στην αρχή) με τη φιλελεύθερη ηθική (της ισότητας, της σεξουαλικής απελευθέρωσης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων) που δεσπόζει στη γαλλική κοινωνία μέχρι σήμερα.

Την επέτειο των σαράντα χρόνων από το Μάιο του 68 διάλεξε ο τωρινός πρόεδρος της Γαλλία, τη δηλώση του Μακεδών στην καταγωγή, να υπογραμμίσει ότι πρέπει οι Γάλλοι (και υποθέτω όλοι μας κατ’ επέκταση) να γυρίσουν σελίδα και να "Να ξεχάσουμε το '68". Για τον Σαρκοζί το '68 απέτυχε γιατί απεδείχθη τερατώδες για την κοινωνία. Για τους άλλους … το '68 απέτυχε γιατί δεν κατέλαβε την εξουσία.

Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει κατά την γνώμη μου. Ο Μάης του 68 εγκαινίασε μία διαδικασία μεταμόρφωσης της κοινωνίας και επιτάχυνε αυτήν τη διαδικασία. Όμως, όπως συνέβαινε άλλωστε και στις περισσότερες φοιτητικές συνελεύσεις, το διαδικαστικό καπέλωνε το ουσιαστικό παγιδεύοντας το αποτέλεσμα σε μια στείρα συζήτηση (λες να είναι ακόμα έτσι ?). Με τον ίδιο τρόπο ο Μάης του '68 παγιδεύτηκε «στην διαδικασία».

Σε κάθε περίπτωση όμως η επίκληση της κοινωνία να γυρίσει σελίδα και να ξεχάσει τα καταλυτικά αυτά ιστορικά γεγονότα, τουλάχιστον σε ένα αδαή σαν και μένα ακούγονται σαν πρόσκληση και συναίνεση στην απεμπόλιση των κεκτημένων μας ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Δηλαδή … Εμπρός λοιπόν για τον Μάη του 2008. Με λιγότερη ισότητα, περιορισμένες στο ελάχιστο ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες και φυσικά άνιση κατανομή του προϊόντος της συλλογικής κοινωνικής εργασίας.

Ο ΝΕΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΕΦΘΑΣΕ - ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ - ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.

ioannispk - son of a pirate


Sunday, May 11, 2008

Diplomatic Atlas of Europe


Βρήκα κατά τύχη αυτό το πραγματικά καταπληκτικό χάρτη σε ένα μικρό μουσείο στην Ολλανδία. Φτιάχτηκε απο την Ιαπωνική διπλωματία το 1904, και δείχνει τις διακρατικές σχέσεις (εμφανείς και αφανείς) των κρατών της Ευρώπης και της Ασίας.

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η σαφής απεικόνιση των πολιτικών σχέσεων που είναι τόσο γλαφυρή που αφήνει λίγα ερωτηματικά. Το αξιοπρόσεκτο είναι πως ακόμα και σήμερα οι σχέσεις παραμένουν περίπου ίδιες.

Όσο αφορά το νεοσύστατο κράτος της Ελλάδας (μετρούσε μόλις 74 χρόνια ζωής τότε), αυτό απεικονίζετε με το σύμβολό του "καρκίνου" που είναι αγκυλωμένος (με ίσως παρενοχλητική στάση) στον αγκώνα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

ioannispk - son of a pirate
Posted by Picasa

Saturday, May 10, 2008

Ωρες ξεκούρασης


Εκεί που κάθομαι ήσυχα ήσυχα και μασουλάω το χορτάρι μου, νάσου κάτι περίεργα τυπάκια εκεί στα κέντρα αποφάσεων και με τσιμπάνε σαν αλογόμυγες την Άνοιξη. Ε, την ρίχνεις την κλωτσιά η δεν την ρίχνεις, όχι πες μου. Ακούστε λοιπόν προσεκτικά και μετά μου λέτε …

Το λοιπόν σου λένε τούτοι οι χαρτο-έμπειροι σοφοί, άμα ο ναυτικός δουλεύει πολλές ώρες κουράζετε, και άμα κουράζετε κάνει λάθει, και άμα κάνει λάθει τα πληρώνει η ασφάλεια … δηλαδή εμείς.

‘Εχουμε και λέμε λοιπόν πρέπει να βρούμε μια μηχανή ώστε, να μην μειωθούν στην πράξη οι ώρες εργασίας διότι έτσι χάνουμε λεφτά, αλλά από την άλλη να φαίνεται πως δεν είναι έτσι, και αν γίνει λάθος να μην το πληρώνουμε. Τώρα αν γίνετε να βγάλουμε και κανένα φράγκο παραπάνω ακόμα καλύτερα.

SUPER – SUPER ! Αναφώνησαν όλοι μαζί ευχαριστημένοι με την σκεψη τους, πήγαν να πιουν κανα δυό μπύρες και μετά κέλευσαν …

1. Ο ναυτικός δεν πρέπει να εργάζεται παραπάνω από 12 άντε χατιρικά 14 ώρες την ημέρα και αυτές όχι συνεχόμενες .

2. Πρέπει να καταγράφει τις ώρες που δουλεύει και τις ώρες που ξεκουράζετε με ακρίβεια γιατί αν δεν το κάνει αλίμονό του.

3. Αν συλληφθεί πλοίο να έχει καταγεγραμμένες ώρες εργασίας περισσότερες από το προβλεπόμενο θα πέφτει σφαλιάρα (ήγουν χοντρές κονόμες).

4. Αν γίνει λάθος από πλοίο που έχει καταγράψει ώρες εργασίας εκτός από την προβλεπόμενη συμφωνία – ασφάλεια ΓΙΟΚ (άρα πάλι κονόμες).

ΜΠΡΑΒΟ – ΜΠΡΑΒΟ τα καταφέρατε θαυμάσια !!! Πόσο συγκινητικό είναι να νοιάζονται όλοι για το καλό σου . Σύσσωμη η ναυτική οικογένεια θα σας ευγνωμονεί.

Για προσέξτε τώρα πως έχουν τα πράγματα στην πραγματικότητα όπως την βιώνουν καθημερινά χιλιάδες ναυτεργάτες εντός και εκτός του πλοίου. Το παράδειγμα που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα πραγματικό ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΦΑΤΟ.

Το βαπόρι έφθασε στο αγκυροβόλιο μετά από ταξίδι 2 ημερών στις 1000 το πρωί (ημέρα πρώτη). Στις 1400 το διέταξαν να είναι σε ετοιμότητα για να μπει στο λιμάνι (άρα ξέχνα ύπνο κτλ). Τελικά στις 2230 έδεσε.

Μετά άρχισε ο Γολγοθάς που λέγετε αρχές και γενικά διατυπώσεις ελευθεροκοινωνίας. Αυτές τελείωσαν στις 0200 το πρωί της επομένης (ημέρα δεύτερη). Τώρα έπρεπε να γίνουν κάτι επισκευές και επιθεωρήσεις στα γρήγορα. Αυτές άρχισαν αμέσως δηλ 0230 και τελείωσαν στις 1830.

Στις 2030 ήλθε ο πλοηγός και το βαπόρι μετακινήθηκε στην προβλήτα φόρτωσης. Έδεσε στις 2300 και άρχισε αμέσως η φόρτωση. Τελείωσε στις 1230 της επομένης (ημέρα τρίτη) και το βαπόρι ξανα-μετακινήθηκε για φύγει τελικά στο 0530 (ημέρα τέταρτη) δηλ μετά από μία μέρα ακόμα.

Σύνολο ημερών χωρίς ύπνο – τρεις (3) μέρες και πεντέμισι ώρες συνεχούς ετοιμότητας και βάλε και αυτό φίλοι ΕΙΝΑΙ ΡΟΥΤΊΝΑ !!!!!!!! Ακόμα βάλε πως δεν λογαριάζω τι δουλειά χρειάζεται στην διάρκεια της φόρτωσης όχι μόνο για το φορτίο αλλά για ένα σωρό γραμματείς και φαρισαίους που πλακώνουν στο βαπόρι και ο καθένας θέλει το μακρύ του και το κοντό του - ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ !!!

ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΑΣ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΑΤΕΣ – Ο ΚΑΥΓΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Είναι λοιπόν να μην ρίχνεις κλωτσιές σαν αφηνιασμένος δεξιά κι αριστερά και όποιον πάρει ο χάρος – άλλωστε τι έχεις να φοβηθείς «ΑΠΟΘΑΝΕΤΩ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΟΦΥΛΩΝ». Μπορεί έτσι να ξεκουραστούμε αδέλφια μια κι έξω.

ioannispk - son of a pirate

For further reading and reference please visit (and many others ...)

STCW - Standards for training, Watch Keeping & Certification



Monday, May 05, 2008

Αλία Σαμπούρ, ένα παιδί … φαινόμενο

Αλία Σαμπούρ, ένα παιδί … φαινόμενο

Αντε πάλι ! Εκεί που πάω να ησυχάσω νάσου κάτι περίεργα αρθράκια που διαβάζω να με αναστατώσουν. Δώστε βάση λοιπόν

«Η Αλία Σαμπούρ, παιδί-φαινόμενο, απορρίπτει την ιρανική καταγωγή της

Η Ιρανο-Αμερικανή Αλία Σαμπούρ, «παιδί φαινόμενο», δήλωσε ότι δεν είναι Ιρανή και δεν έχει ιρανικές ρίζες, μετέδωσε σήμερα το πρακτορείο ISNA.»

«Δεν είμαι Ιρανή ούτε έχω ιρανικές ρίζες. Η εθνικότητα των γονέων μου είναι θέμα που αφοράει εμένα και δεν έχω κανένα λόγο να αποκαλύψω», ανέφερε σύμφωνα με το ίδιο πρακτορείο. «Γεννήθηκα στην Νέα Υόρκη και θεωρώ τον εαυτό μου ως ένα επιστήμονα που ανήκει σε όλο τον κόσμο», πρόσθεσε.»

Ρε λύσσα με αυτή την καταγωγή λες και το DNA έχει τίποτα από αυτές τις μπούρδες γραμμένο. Καμιά φορά σκέφτομαι πως οι γνωστές σε μας τους πιο παλιούς «δηλώσεις μετανοίας» καθώς και τα «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων» ήταν τελικά βολικότερα από το να ξεκατινιάζεσαι στα ΜΜΕ. Κάποιοι άλλοι πάλι είχαν βρεί άλλο κόλπο. Τραβούσαν μια αυτοκριτική και όλα εντάξει. Δηλωσίας ο «Αρης» και προδότης ο «Πλουμπίδης». Τα δικαιώματά μας ναν’ καλά κι ας ψοφήσουν χίλια αρνιά.

Μεταμέλεια λοιπόν μανδάμ Αλία – μεταμέλεια? Αυτοκριτική? Είσαι και κρυψίνους βλέπω «Η εθνικότητα των γονέων μου είναι θέμα που αφοράει εμένα» … Αυτό εγύρει υποψίες …

Συμφωνώ μαζί σου πως ο πολιτισμός (και φυσικά οι επιστήμες) είναι κτήμα και ανήκουν στο κόσμο όλο, όπως άλλωστε και η γνώση, αλλά οι ρίζες του καθενός ούτε καμία σχέση έχουν με τις πνευματικές του ικανότητες και επιτεύγματα, ούτε πρέπει να γίνονται λόγος για «μεταμέλειες» και αποκηρύξεις.

Ζούμε σε ένα κόσμο πολυεθνικό και έτσι σαν πολίτες αυτού του κόσμου πρέπει να είμαστε περήφανοι όχι μόνο για τις προσωπικές μας κατακτήσεις αλλά και για τις καταβολές μας. Αλίμονο στον λαό που αποκρύπτει την ιστορία του και αλίμονο στον άνθρωπο που «αποτάσει» τους γονείς του και τις εθνικές καταβολές του, ελέω μιας γενικευμένης τάσης αποδοχής από τον μικρόκοσμο μέσα στον οποίο ζει.

Αγαπητή Αλία που αποκυρήσεις την εθνικότητα των γονιών σου προσποιούμενη ότι είναι προσωπικό σου θέμα, παρακαλώ να μου επιτρέψεις , αν και ουδόλως είμαι παιδί φαινόμενο – ούτε μπορεί το ταπεινό μου μυαλό μα συγκριθεί με την ευφυία σου, να σου πω μερικά από αυτά που μου έμαθαν τα «κολυβογράμματα» της Ελληνικής μου παιδείας.

Το ΕΘΝΟΣ και άρα η εθνικότητα είναι η έννοια της πολιτισμικής πραγμάτωσης στην ιστορία. Δηλαδή είναι έννοια ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ. Η αξιολόγηση της εθνικότητας γίνετε πάντα στο παρόν, σε αντίθεση με αυτή του «ΛΑΟΥ» που είναι θέμα που εξετάζετε σε βάθος χρόνου και με ιστορική συνέχεια. Το παρελθόν λοιπόν αγαπητή μου δεν ιστορία του «ΕΘΝΟΥΣ» αλλά του «ΛΑΟΥ».

In short λοιπόν μην κουράζεσαι με «λυρικές¨αποτάξεις και μεταμέλειες αφού η ιστορική πορεία των γονεϊκών σου καταβολών σε έχει από μόνη της αποβάλει. Το παρόν σου (και άρα η de facto εθνικότητα σου) μιλάνε από μόνα τους.

Α και μην νομίζεις ότι τα λίγα που ανέφερα είναι λόγια ενός αμετανόητου ρομαντικού. Oh no dear !

Τάδε έφη Ισοκράτης (κάπως αόριστα), η … «Παλαιά Διαθήκη» μάλιστα αυτή – γιατί αν δεν κάνω λάθος εκεί πρωτοεμφανίζεται η έννοια «έθνος», και φυσικά ο Χέγκελ. Και άμα δεν με πιστεύεις εφυεστάτη, τρέχα να διαβάσεις και τα λέμε.

Αγαπητή Αλία. Ζείς σε μια χώρα που είναι πολυεθνική και πολυπολιτισμική με ένα τρόπο μοναδικό και θαυμαστό. Άσε τις κορώνες και τους τραγικούς λυρισμούς και μην προσπαθείς να αποδείξεις δια της αρνήσεως την Αμερικανικότητα σου. Δεν χρειάζεται καθόλου. Όπως σου είπα και πριν το έθνος και άρα η εθνικότητα είναι μια έννοια που επιστημονικά τουλάχιστον νοείτε μόνο στο παρόν.

Για την ιστορία please note ότι εξ όσων λίγων γνωρίζω η λέξη έθνος προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη «ΕΘΟΣ» που θα πει συνήθεια. Στο έθνος ανοίκουν αυτοί που έχουν τις ίδιες συνήθειες, τα ίδια ήθη και έθιμα (καλά πατριδογνωσία δεν κάνετε εσείς?). άρα φιλτάτη τι δουλεία έχουν τα δικά σου ήθη, έθιμα και συνήθεις με τις Περσικές … ε? Όχι για πες μου?

Αυτά τα ολίγα και media-περαστικά μας.

ioannispk – son of a pirate

ΥΓ

Προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσουμε την «Τεχνική της Προπαγάνδας» του Γκέμπελς καθώς και τον «Ηγεμόνα».

Σημείωση ...

Για την ιστορία Ο Χέγκελ ήταν αντιδιανοούμενος και απεχθάνετο τους «σοφούς καθηγητές» και την επίδειξη της επιστημοσύνης τους. Αναρωτιέμαι τι αισθήματα να έτρεφε για τις "ευφυΐες" και τα whiz kids ?

ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΑ

ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΑ

Πάλι διαβάζω στην Καθημερινή. Αχ αυτή η Καθημερινή θα με στείλει σίγουρα στο καφενείο της Φτελιάς αφού παραμένω «αμέτι μουχαμέτι» αμετ-ανόητος.

«Το χωροταξικό διχάζει την κυβέρνηση, αλλά και την κοινωνία

Στις αντιδράσεις των επιστημόνων έρχονται τώρα να προστεθούν και εκείνες των πολιτικών. Λίγο πριν από τη συζήτησή του στη Βουλή, η αντιπαράθεση για το πρώτο εθνικό χωροταξικό πλαίσιο γίνεται ολοένα και εντονότερη, εξαιτίας του τρόπου που αντιμετωπίζει το μέλλον της χώρας για την επόμενη 15ετία.»

Λοιπόν για να δω αν τα θυμάμαι καλά. Ο Ελλαδικός χώρος υπήρξε μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας μέχρι την επανάσταση και την μετέπειτα δημιουργία του πρώτου κράτους. Ολόκληρη η γη της Οθωμανικής αυτοκρατορία (όχι μόνο στην Ελλάδα) ανήκε στον σουλτάνο. Άρα τίτλοι ιδιοκτησίας ΓΙΟΚ!

Συνεπώς εύλογα αναρωτιέται κανείς πως προέκυψαν οι περιουσίες (σε γη – για χρήματα άστο καλύτερα) μετά την σύσταση του κράτους το 1830 από όπου και αρχίζουν να εμφανίζονται τίτλοι κυριότητας?

Δύο σενάρια ανακύπτουν, είτε με «μεταβίβαση» από τους Τούρκους, η με ΑΡΠΑΓΗ και δηλαδή με τον εξής ένα και γνωστό τρόπο την ΑΡΠΑΓΗ. Μα θα αντιτάξει κάποιος στον πρόγονό μου έδωσε το αγροτεμάχιον ο Όθων. Εκτός αν ο Όθων αποδείξει ότι ήτο γνήσιος απόγονος του Πλάτωνος (πράγμα μεταξύ μας δύσκολο) στην οικογένεια το οποίου «φέρετε» ότι ανήκε η Κηφισιά, ξέχνα την την μεζονέτα.

Φυσικό λοιπόν δεν είναι να διχάζετε ακόμα η κοινωνία με το χωροταξικό αφού λειτούργησε στο παρελθόν και συνεχίζει να λειτουργεί με την λογική του «ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΛΑΒΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΕΙΔΕ» δηλαδή πλήρως και απολύτως αυθαίρετα? Τα περί περιβαλλοντολογικών ανησυχιών και άλλα τέτοια συγνώμη αλλά δεν τα πολύ πιστεύω. Μάλλον ο καυγάς γίνετε για το πάπλωμα όπως γίνετε άλλωστε χρόνια τώρα.

Α! και μην ξεχάσω «ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΤΙΣΜΑ ΠΟΥ ΧΤΙΖΕΤΕ ΕΠΙ ΕΔΑΦΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΤΛΟΥΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ Η ΠΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ ΕΠΙ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΔΟΜΗΣΗΣ».

Τώρα ποιοι είναι οι όροι δόμησης, άστο και αυτό γιατί σηκώνει πολύ μα πολύ νερό.

ioannispk – son of a pirate

ΥΓ


Βουρ λοιπόν να αποδείξουμε όλοι την γνήσια Ελληνικότητά μας ως κατευθείαν απόγονοι των ενδόξων αρχαίων προγόνων, όχι τίποτα άλλο αλλά μην κινδυνεύσουν τα οικόπεδα!

Και παιδιά προσοχή ο Χολαργός ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας του "ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ¨με τον οποίο προσωπικά δεν θα ήθελα μπλεξίματα - άρα προσοχή.

Sunday, May 04, 2008

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Διαβάζω στην Καθημερινή

«Την πολιτική αστάθεια της περιόδου 1961-1967 που οδήγησε στην κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος της Ελλάδας θα επιχειρήσει να διαφωτίσει το Επιστημονικό Συμπόσιο που διοργανώνει το Ιδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης.»

Τελικά η ζωή κάνει κύκλους, ίσως μερικοί να θυμούνται το «στιγμιαίο αδίκημα» του Καραμανλή το 1974 βάση του οποίου απαλλάχθηκαν οι περισσότεροι των χουντικών, πλην ελαχίστων που στην πράξη τους πήρε στο λαιμό τους ο κουτός και «άφρων» Ιωαννίδης.

Για κοιτάξτε ενδιαφέρον για την κατάλυση του «δημοκρατικού» πολιτεύματος. Λες να ήταν και εκεί περίπτωση στιγμιαίου αδικήματος? Και με την ιστορική μνήμη τι γίνεται? Α συγνώμη ξέχασα αυτή είναι για να θυμόμαστε μόνο τα πολύ παλιά, τον Περικλή ας πούμε, και αυτά όχι όλα , όπως ίσως μερικοί «θυμούνται» ο Αριστοφάνης και άλλοι ήταν απαγορευμένοι κατά την διάρκεια του ΔΕΣΜΟΥ, διότι αυτό σημαίνει ΧΟΥΝΤΑ στα Ισπανικά. Τους δοσίλογους , τους κατσαπλιάδες, τους χουνταίους (για να αναφερόμαστε υπερκομματικά), πρέπει να τους σκεπάζει η λήθη του παρελθόντος.

Καλή πατέντα ετούτη η λήθη. έτσι μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως η χώρα και κατ’ επέκταση οι κάτοικοί της (του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου) δεν θα ξυπνήσουν ποτέ από τον ύπνου του, τα δανεικά μασώντος βολεμένου που κοιμούνται.

Κρίμα που σε μας τους κατοικούντες στην Ελλάδα ο πολιτισμός των ΕΛΛΗΝΩΝ είναι και λειτουργεί σαν ένα αφηρημένο ιδεολόγημα, που εννοούμε να ρευστοποιούμε εν είδη δανείων από τους ανά τον κόσμο εταίρους μας, κοινοτικούς τε και μη.

Πολιτισμός δεν είναι μόνο τα γράμματα και οι τέχνες όπως μονόπλευρα και επίμονα παρουσιάζουν ο τύπος και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που και σε αυτά πρόσφατα ερωτοτροπούμε με τους ουραγούς. Είναι κατ’ αρχήν οι επιστήμες και κυριότερα είναι ότι υπάρχει σε ένα τόπο ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ.

Πολιτισμός είναι ο τρόπος που λες ΚΑΛΗΜΕΡΑ, η συμπεριφορά του επιβάτη στο λεωφορείο, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τους κοινόχρηστους χώρους. Δεν παράγετε πολιτισμός με ΔΑΝΕΙΑ και φυσικά δεν παράγετε πολιτισμός με την διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθεια.

ΚΑΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. Να διδαχτούμε και να διδάξουμε στα παιδιά μας την ΑΛΗΘΕΙΑ για την ιστορία μας, το κράτος μας (όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά το 1830) και φυσικά την σύγχρονη ιστορία μας. Δεν είναι κακό ένας λαός να κάνει λάθη. Κακό είναι ΝΑ ΤΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΝΕΙ και να εθελοτυφλεί κρυμμένος πίσω από έναν ανεξήγητο και ανόητο μεγαλοϊδεατισμό.

ioannispk – son of a pirate

Friday, March 21, 2008

Stairway to Wealth

Stairway to Wealth

Νομίζω ότι απλές αριθμητικές έννοιες αρκούν για να εκτελέσουμε τους πιο κάτω συλλογισμούς

  1. Ο μέσος άνθρωπος εργάζεται περίπου 35 – 40 χρόνια.
  2. Γενικά στο τέλος της εργασιακής του περιόδου και εξετάζοντας τα οκονομικά στοιχεία απολογιστικά ανα ζευγάρι εργαζομένων, ο «πλούτος» που παράγεται είναι περίπου ο πιο κάτω.

i. Ένα σπίτι (στις περισσότερες περιπτώσεις διαμέρισμα).

ii. Δύο αυτοκίνητα.

iii. Σε μερικές περιπτώσεις ένα εξοχικό είτε σε καθεστώς μακροχρόνιας μίσθωσης είτε ιδιόκτητο.

iv. Έξοδα διαβίωσης της οικογένειας γενικότερα συμπεριλαμβανομένων κοινωνικών υποχρεώσεων και δραστηριοτήτων.

v. Έξοδα μόρφωσης των παιδιών.

vi. Μικρό χρηματικό απόθεμα (σε διάφορες μορφές) σαν ασφάλεια γήρατος.

vii. Σε μερικές περιπτώσεις μικρό χρηματικό ποσό η ακίνητο που θα αποδοθεί στα παιδιά σαν βοήθημα για το ξεκίινημα της ζωής τους.

Εκτός εάν κάποιος γίνει δέκτης απρόσμενης εύνοιας της τύχης η αποδέκτης ευεργεσίας κάθε μορφής, τα πιο πάνω αποτελούν σχεδόν κανόνα στην Ευρωπαική τουλάχιστον κοινωνία τα τελευταία 60 χρόνια. Με σταθερή πτωτική τάση η δαπάνη μόρφωσης των παιδιών (v) μειώνεται, ενώ τα αποθέματα γήρατος και βοηθήματος προς τα παιδιά (vi & vii) τείνουν να εξαφανιστούν, παρόλο που ο παραγόμενος πλούτος ανά εργαζόμενο αριθμητικά δείχνει να αυξάνεται.

Από τους πιο πάνω λοιπόν απλούς συλλογισμούς μπορούμε να συμπεράνουμε ότι

  1. Ο πλουτισμός μέσω της απλής εργασίας (αυτή που ασκείται από τον μέσο άνθρωπο) δεν είναι ευφικτός.
  2. Παρά την αύξηση της παραγωγικότητας ανά μονάδα εργαζομένου που συνεπάγεται και σε κάποια αύξηση των εσόδων του(έστω μη αναλογική), ο τελικός πλούτος που εναπομένει στον εργαζόμενο προς ίδια χρήση μειώνεται και προφανώς «διαρέει».

Άρα τα περι αέναου αναπτύξεως και βελτιώσεως είναι κοινές μπούρδες, αφού θα πεθάνω φτωχότερος από τον πατέρα μου έχοντας προφέρει στα παιδιά μου λιγότερα, παρ΄όλο που εργάζομαι περισσότερο και που στο σύνολο των χρημάτων που θα περάσουν απο τα χέρια μου θα είναι περισσότερα από αυτά που διαχειρίστηκε ο πατέρας μου.

Αδέλφια κάτι δεν πάει καλά και μάλιστα καθόλου καλά . Φεύγει όχι μόνο ο πλούτος που παράγουμε μέσα από τα χέρια μας (γεγονός μάλλον ελάσονος σημασίας) αλλά και η ίδια η ζωή.

ioannispk - son of a pirate

Friday, February 29, 2008

Τώρα τις Αποκρειές - που παντρεύοντ' οι γριές

Με αφορμή τις διάφορες κουβέντες (γιατι για κουβλεντες πρόκειτε και οχι για συζητήσεις η διαβουλεύσεις) που γίνονται περι του ... "Μακεδονικού" μου ήρθε στο μυαλό ένα γνωστό τραγουδάκι του Β. Παπακωνσταντίνου Ο μαύρος γάτος.
Το παραθέτω αυτούσιο και σχεδόν χωρίς σχόλια. Παρακαλώ να προσέξετε τους τελευταίους στοίχους.
"
Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει μα θα 'ρθουν άλλα ζώα"

Εμείς κόρες έχουμε πολλές και σε κάθε γωνιά της επικράτειάς μας. Αναρωτιέμαι όμως αν και κατα πόσο τις κρατήσαμε και τις διατηρούμε ακόμα αθώες ...

Θυμάμαι στο χωριό μου να τραγουδάνε ρυθμικά αυτές τις μέρες

"Τώρα τις Αποκρειές - που παντρεύοντ' οι γριές"
"Και οι νιές κι οι θυγατέρες - αερίζουν τις ... παντιέρες"

Μα την πίστη μου πιο κατάληλη ώρα για σοβαρή συζήτηση και ... γάμους του καραγκιόζη απο τις απόκρειες δεν υπάρχει. Λές ναι είναι τυχαία όλα ?


Καλές ΑΠΟΚΡΕΙΕΣ ...

ioannispk - son of a pirate

Ο μαύρος γάτος

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός
κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά

Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό
ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό
κι αυτές άλλο δε θέλανε φορούσαν νυφικά
κάλιο μ'ένα γάτο παρά με κοιλαρά

Μα όπως είπα στην αρχή ο γάτος πονηρός
βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός
με τόση καρπερότητα αχ να 'χα μια σταλιά
γέμισαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά

Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά
ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί

Έτσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό
βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό

Αχ καημένε γάτο μου την έχεις πια βαμμένη
του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη
κι όπως το λέω έγινε το πιάσανε το αλάνι
τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει

Τώρα κλαίει κι οδύρεται μαζεύεται κουβάρι
μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει
αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος

Κοιτάζω το συμφέρον μου διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα
μα εκείνοι που να ακούσουνε τον στήσανε στον τοίχο
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο

Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει μα θα 'ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε

Thursday, February 28, 2008

Ασκήσεις επι διαδρόμου

Ασκήσεις επι διαδρόμου

Το πολιτικά ορθώς σκεπτόμενο μέλος της ευνοούμενης κοινωνίας οφείλει να φροντίζει την διατήρησιν της υπάρξεώς του, έτσι ώστε η εργασιακή του απόδοση να αυξάνεται (η δυνατόν με εκθετικό τρόπο) κατά την διάρκεια της παραγωγικής του ζωής, ενώ η συμετοχή του στο γενικότερο γιγνεσθαι οφείλει να είναι σύννομη.

Εις την δε κοινωνικήν του ζωή οφείλει να είναι νηφάλιο και συγκαταβατικό χωρίς εξάρσεις και παραλόγους προς την πολιτεία απαιτήσεις.

Κάθε παρέκλησις από τα ανωτέρω συντελεί αντικοινωνική συμπεριφορά και θα εξετάζετε κατά περίπτωσιν.

Με το τέλος της οκονομικά οφελήμου και παραγωγικής περιόδου της ζωής της η κοινωνική μονάδα οφείλει να αποσύρετε και εν γέννει να φροντίζει να μην αποτελεί εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξη της κοινωνίας.

Υποθέτω ότι κάπως έτσι μετεφράζετε η σημερινή πραγματοκότητα μόνο που δεν έχει γραφτεί ακόμα στην MAGNA CARTA.

Που σημαίνει

  1. Τέλος οι καφέδες, τα κρασιά, τα τσιγάρα, τα τσιμπούσια, τα extreme sports κτλ.
    ανάλογα τι ταιριάζει στον καθένα.
  2. Τέλος τα Σαββατοκυριακάτικα ραχάτια στον καναπέ και οι τρελές ξάπλες τα καλοκαίρια και όχι μόνο στις παραλίες.
  3. Τέλος οι διαμαρτυρίες για κοινωνική, εργασιακή, οικονομική, κτλ ανισότητα.

ΔΟΥΛΕΙΑ – ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ, ε άντε και λίγες αμοιβές ώστε να μπορείς να «συντηρείς την ύπαρξη σου», ως οφείλεις άλλωστε. Μετά στην γωνιά σου ήσυχα και περίμενε το μοιραίο.

Το σκέφτηκα λοιπόν και είπα … δεν είμαι που δεν είμαι politically correct άτομο, ας προσπαθήσω να κάνω κάτι, έστω και αν κατά βάση διαφωνώ με τις νέες κρατούσες αντιλήψεις (το διαφωνώ είναι μάλλον κομψός τρόπος για να εκφράσω την απόλυτη αντίθεση απόψεων). Αγόρασα λοιπόν ένα διάδρομο ασκήσεως και άρχισα την γυνμαστική κατ’ οίκον, με απότερο στόχο να μεταθέσω το μοιραίο (καθ’ ότι βλακοδέστερον από την ελπίδα της αποφυγής του δεν υπάρχει), θα μου πείς μεταθέτοντας το μοιραίο παρατείνεις την κοινωνική όχληση δια της παρουσίας σου, τέλος πάντων. Μετα από ένα μήνα (και κάτι) ιδρώτα κτλ διαπίστωσα τα ακόλουθα.

  1. Η φυσική μου κατάσταση έχει παραμείνει α κ ρ ι β ώ ς η ίδια (μια χαρά ήταν και πριν δηλαδή).
  2. Η εργασιακή μου απόδοση είναι η ίδια και μάλλον δύσκολο να αλλάξει διότι μου αρέσει η δουλειά μου και άρα προσπαθώ να την κάνω όσο καλύτερα γίνεται ούτως η άλλως.
  3. Το σωματικό μου βάρος παραμένει αμετάβλητο (θα προτιμούσα να είχε μειωθεί αλλά ακόμα βρίσκω πουκάμισα - άρα ΟΚ).
  4. Η ψυχολογική μου κατάσταση όμως έχει καταρακωθεί και τα νεύρα μου είναι σπαράλια διοτι φως ακούω και φως δεν βλέπω!
  5. Τα πόδια μου πονάνε και κοιμάμαι με τις κότες αφού δεν έχω κουράγιο να δω ούτε μια ταινία στο σινεμά. Για τις κοινωνικοπολιτικές μου απόψεις, ούτε λόγος, παραμένουν παρά το βασανιστήριο αμετάβλητες.

Αν είναι λοιπόν να αποβιώσω εν καταθλίψη και κατά μόνας, έχοντας απλά αυξήσει την εντροπία του σύμπαντος με την άσκησή μου, μήπως είναι καλύτερα να το κάνω καπνίζοντας πούρα , πίνοντας κόκκινα κρασιά και τρώγοντας νόστιμα εδαίσματα ? Σε αυτή την περίπτωση θα αποβιώσω, (ενδεχωμένως συντομότερα) μεν, χαρούμενος και πλήρης δε εν μέσω φίλων και ομοιδεατών. Και μην ακούσω περιγραφές από το ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ του Βοκκάκιου και τα σχετικά με την περίπτωσή μου αμαρτήματα διότι σας έφαγα, και σημειώστε ΠΕΙΝΑΩ!

ioannispk - son of a pirate

Wednesday, February 27, 2008

Λίστα με έξι πράγματα για να θυμάμαι

Λίστα με έξι πράγματα για να θυμάμαι (27 Φεβ. 2008)

Λοιπόν έχουμε και λέμε για να μην ξεχάσω τίποτα και με βρεί το … μέλλον απροετοίμαστο.

  1. Το πετρέλαιο έχει σχεδόν ξεπεράσει τα Δολ $ 100 το βαρέλι, αυτό σημαίνει για την τσέπη μου περίπου Ευρώ 0,95 (λέγε 1) το λίτρο, πράγμα που σε μία οικονομία / κοινωνία βασισμένη στο πετρέλαιο δεν είναι καθόλου αμελητέο.
    «Να θυμηθώ να βρώ εναλλακτική λύση …».
  2. Το δολάριο έχει φτάσει να αντιστοιχεί σε Ευρώ 1,50. Αυτό σημαίνει ότι εκτός του προφανούς (η Αμερικάνικη οικονομία παει κατά, ποιος ξέρει που) ότι η Ευρωπαική (που με νοιάζει πιο πολύ) ακολουθεί κατά πόδας, όντας άρηκτα συνδεδεμένη με την πρώτη.
    «Να θυμηθώ να βρώ τρόπο να ξεφύγω από αυτόν το κλειό».
  3. Οι αναπτυσόμενες οικονομίες (βλ. Κινα, Ινδίες, Βραζηλία κτλ), προς το παρόν μοιάζουν με γίγαντες με πήλινα πόδια. Άρα δεν είναι και τόσο βέβαιο ότι κανείς μπορεί να ελπίζει σε αυτές, άσε που και οι ίδιες απαρτίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος από Ευρωπαικά και Αμερικάνικα κεφάλαια, αρα …
    «Να θυμηθώ να βρώ αποδείξεις ότι υπάρχει ελπίδα για την οικονομία».
  4. Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, ίσως του Κολωνακίου, της Εκάλης και πιος ξέρει ποιών άλλων αμφισβητείτε. Αυτό σημάνει ότι ίσως να πρέπει να μάθω να ζώ σε λιγότερο χώρο από ότι μου αναλογεί τώρα, αφού η διεκδίκησή του υπάρχοντος μοιάζει μάλλον άπιαστο όνειρο. Ισως έτσι και να έμοιαζε όταν (αν θυμάμε καλά) το 1880 με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και μετά τον Ρωσο τουρκικό πόλεμο, μας παραχωρήθηκε μέρος της Θεσσαλίας και μια περιοχή γύρω από την Αρτα, χωρίς να κάνουμε τίποτα (ως εί παρόντες). Μπορεί να ήλθε η ώρα να μοιραστούν τα εδάφη σε … «ποιο καλά παιδία» τώρα.
    «Να θυμηθώ να επισκευθώ την Βόρεια Ελλάδα και να βγάλω πολλές φωτογραφίες».
  5. Η κοινωνία τεμαχίζεται με τις διαχωριστικές γραμμές όλο και να πληθαίνουν. Εισαι πλούσιος η φτωχός? Δεξιός η αριστερός, Ημεδαπός η αλλοδαπός?, Βόρειος η Νότιος?, Ασπρος η Εγχρωμος?, Ολυμπιακός η ΠΑΟ? Χριστιανός η Μουσουλμάνος? Και πάει λέγοντας σε μια ατέλειωτη λίστα διαχωρισμών. Αυτό σημαίνει ότι ο λαός μπορεί να διαχειριστεί ποιο εύκολα από όποιον το θελήσει.
    «Να θυμηθώ το σύνθημα ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ».
  6. Το νερό δεν είναι πια αρκετό και κοστίζει μια περιουσία. Δεν μοιάζει πιθανό να λυθεί το πρόβλημα σύντομα και για αυτό.
    «Να θυμηθώ να αγοράσω γάλα που είναι φθηνότερο».

Δεν γράφω περισσότερα πράγματα για να θυμηθώ διότι θα βυθιστώ στην κατάθλιψη. Κοιτώντας τη λίστα μου διαπιστώνω ότι μετα βίας μπορώ να πραγματοποιήσω το 50% από τους στόχους μου – άρα ΕΙΜΑΙ ΜΙΣΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ???!!!!

ΒΟΗΘΕΙΑ! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ – ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΙΣΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΑΤΟΦΙΟ ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ, ΤΗ ΖΩΗ!

ioannispk - son of a pirate

Tuesday, February 12, 2008

Τέλος χρόνου

Τέλος χρόνου

Διαβαζα ότι οι Μάια συμφωνα με ένα ημερολόγιο που είχαν κατασκευάσει (βασισμένο στους κύκλους της σελήνης και της Αφροδίτης αλλά και τον αριθμό φ), τοποθετούν το τέλος της δικής τους τουλάχιστον ύπαρξης στο 2012 (ζούν περίπου 2,000,000 Μάια σήμερα).

Διάφοροι σύγχρονοι «μελοντολόγοι» φρονούν ότι θα έπρεπε να είχαμε πανικοβληθεί ήδη αφού «ο καιρός γαρ εγγύς» κυρίως γιατί το λένε οι γραφές και όχι οι βάρβαροι.

Απ’ την άλλη μεριά θυμόμουνα το τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη, που τόσο απλά αλλά και προφητικά έλεγε

Έβαλ’ ο Θεός σημάδι
Παληκάρι στα Σφακιά
κι ο πατέρας του στον Άδη
ακουσε μια τουφεκιά.

Της γεννιάς μου βασιλιά
Μην κατέβεις τα σκαλιά,
Πιές αθάνατο νερό
Να νικήσεις τον καιρό.

Τι κομψότητα στην έκφραση ! Πόση ομορφιά ! Χωρίς κορώνες πανικού και εσχατολογία, χωρίς την παραμικρή βλέψη για υστεροφημία – τίποτα. ‘Ετσι απλά, γρήγορα και καθαρά σαν τον ήχο της τουφεκιάς και μάλιστα δίχως αντίλαλο.

Σύντεκνε καλά τα είπες μα δεν είμαι σίγουρος πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει κανείς να νικήσει τον καιρό. Σαν βαρέσει η τουφεκιά πιο καλά να σταθείς με το στέρνο ανοιχτό να σε βρεί στην καρδιά μια κι έξω, παρά να σκιάζεσαι σκυφτός μην σε βρεί το βόλι. Αυτό δεν έκανες κι εσύ άλλωστε?

Πατέρα αν ακούσεις καμμιά τουφεκιά, μην ψάξεις για αθάνατο νερό να μου δώσεις, πάρε και σύ το πειρατικό σου μουσκέτο και δως μου άλλη μια, να νταμώσουμε πιο γρήγορα. Θα φοβάμαι βέβαια και θα σκέφτομε εγωιστικά πως θα τα βγάλουν πέρα οι πίσω μoυ δίχως εμένα, αλλά ευτυχώς όπως έλεγε η γιαγιά μου «έχει ο Γιαραμπής, κι όσο έχει ο Γιαραμπής μην φοβάσαι τίποτα».

ioannispk – son of a pirate

Saturday, February 09, 2008

Long Lost Memories - So Fresh ...



Mrs Robinson - Simon & Garfunkel

And here's to you, Mrs. Robinson,
Jesus loves you more than you will know.
God bless you, please Mrs. Robinson.
Heaven holds a place for those who pray,
Hey, hey, hey.....

Sitting on a sofa on a Sunday afternoon.
Going to the candidate's debate.
Laugh about it, shout about it
When you've got to choose
Every way you look at this you lose.

Where have you gone, Joe DiMaggio,
Our nation turns it's lonely eyes to you.
What's that you say, Mrs. Robinson.
Jotting Joe has left and gone away,
Hey hey hey.


Είναι πραγματικά χαμένες μνήμες? Ο χρόνος είναι μια ψεθδαίσθηση είπε κάποιος και δεν νομίζω οτι είπε και τίποτα καινούργιο.
Πράγματι είναι σαν να μην πέρασε στιγμή απο τότε που τράβηξα την φωτογραφία το 1986. Σαν να μην άλλαξε το σκηνικό απο τότε που γράφτηκε το τραγούδι ...

Sitting on a sofa on a Sunday afternoon.
Going to the candidate's debate.


Every way you look at this you lose.

ΠΕΤΡΟΥ Β΄ 3
8 εν δε τουτο μη λανθανετω υμας αγαπητοι οτι μια ημερα παρα κυριω ως χιλια ετη και χιλια ετη ως ημερα μια ...

Πως θα τελειώσει ο χρόνος? Πότε θα σταματίσουν να υπάρχουν "candidates"? Πότε θα λυτρωθούμε απο τις μνήμες? Λές νάχει δίκο ο Πέτρος ...

"οι ουρανοί θα εξαφανιστούν με τρομερό πάταγο, τα στοιχεία της φύσεως θα διαλυθούν στη φωτιά και η γη όπως κι όλα όσα έγιναν πάνω σ' αυτήν θα κατακαούν" (Β Πέτρου 3:10)

Τελικά ούτε μια στιγμή δεν πέρασε απο το BIG BANG ! Ηταν σαν χθές και ο κοσμικός του αντίλαλος ηχεί μέσα μας.

'Ακουσέ τον κυρία Clinton - κύριε Obama - κύριε McCain - κύριε CEO της ExxonMobil , η όπως αλλιώς λέγετε γιατί έχω χάσει τον λογαριασμό, και για όνομα του Θεού που πιστεύετε σταματίστε να μας τυρανάτε και να μας κοροιδεύετε. Οχι μόνο εσείς αλλά και πολλοί άλλοι που ατυχώς για μας ακούτε μερικά απο τα βιβλικά κελεύσματα και
«αυξάνεστε και πληθύνεστε ως οι κόκκοι της άμμου» .

ioannispk - son of a pirate

Sunday, February 03, 2008

Disfigured life

Disfigured life



Πρόσφατα άκουσα μια Αμερικάνα τραγουδίστρια country να αιτιολογεί τους στοίχους των τραγουδιών της λέγοντας ότι «μερικές φορές είναι πιο εύκολο να μιλάς για την δική σου δύσμορφη ζωή».

Εντυπωσιάστηκα πραγματικά, τόση αλήθεια, τόση απλότητα με αφόπλισε. Δεν είχα ποτέ το κουράγιο να κάνω κάτι παρόμοιο, όσο και να φαίνεται απλό. Υποθέτω ότι το θάρρος να μιλούν για τις δυσμορφίες της ζωής τους και μάλιστα δημόσια, το έχουν λίγοι .

Στην θάλασσα τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά. Ότι δεν το σκεπάζει το νερό, μένει γυμνό εκτεθειμένο να μιλάει με την φιγούρα του για την δύσμορφη ζωή του, σαν το παλιό ναυάγιο δίπλα στο ναυπηγείο της Ελευσίνας, της Χαλκίδας, του Ρίο, του Μοντεβίδεο, το έμπα του Γιανγκ Τσέ και τόσα άλλα αραδιασμένα σε μια ατελείωτη λίστα δύσμορφων γεγονότων.

Τα ναυάγια συνήθως κλείνουν την ιστορία τους με ένα – δυο λιτά μηνύματα ...

«ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΆΣΧΟΥΜΕ ...», προς τους συγγενείς των θυμάτων και τις εφημερίδες και μετά ...

«ΕΙΜΕΘΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΑΣ ...» προς τους επιζήσαντες και τους γενικώς εμπλεκόμενους.

Τόση μα τόση δυσμορφία ...

Λες μια μέρα να βρω και εγώ το θάρρος να μιλήσω για την δική μου δύσμορφη ζωή?

ioannispk – son of a lost pirate