A Pirate's Mobile Blog

The world as seen by a "PIRATE" (?).

Follow the link below to see ...

http://sonofapirate.blogspot.com/

Sunday, December 09, 2007

Το βαπόρι στο λιμάνι - Ουσίες για Big Business ΙΙ

Το βαπόρι στο λιμάνι - Ουσίες για Big Business ΙΙ


Οι ναυτικοί αποτελούσαν, σχεδόν από την ανακάλυψή τους, ένα μέρος της «αγοράς» των διαφόρων ουσιών. Με την μοναξιά και την απομόνωση να τροφοδοτεί το καμίνι της ψυχής τους τάισαν για χρόνια με τις ζωές τους, εμπόρους ουσιών παγκόσμια.

Με την άφιξη του ένα πλοίο στο λιμάνι, διευρύνει (εκ του γεγονότος) την τοπική αγορά, αυξάνοντας την αγοραστική της δύναμη. Θυμάμαι να καταφθάνουν σχεδόν αμέσως, οι μικροπωλητές, οι πόρνες, οι μικροαπατεώνες, οι σαράφηδες και κάθε λογής μεταπράτες και μόλις αυτοί χόρταιναν τις βασικές ανάγκες του θαλασσοδαρμένου, να σου και οι λιμοκοντόροι με τα φακελάκια.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές θυμόμουνα πάντα τον Χαλίλ Γκιμπράν που έγραφε, «Η ΑΝΕΣΗ ΚΙ Η ΗΔΟΝΗ – ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΜΑ», γιατί την πείνα του ναύτη για λίγη άνεση και ηδονή, λίγη λήθη, εκμεταλλεύονται οι λιμοκοντόροι και του πασάρουν το πράμα που τον κάνει δέσμιο και στο τέλος τον φουντάρει στον πόντο για λύτρωση.

Ο ναύτης δεν αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα όταν καταλήγει χρήστης η μεταφορέας. Η στεριά είναι που μεταφέρει τα προβλήματα της (δηλαδή την ανάγκη για αειφόρο πλουτισμό) στο ναύτη και εκμεταλλεύεται το «κενό στην αγορά» που η ίδια δημιούργησε κάνοντάς τον και τον ίδιο χρήστη η μεταφορέα.


ioannispk - son of a pirate

Ουσίες για Big Business

Ουσίες για Big Business


Διαβάζω εδώ και χρόνια τις θέσεις πολιτικών και μη προσώπων σχετικά με το πρόβλημα των ναρκωτικών.

  • «Τα ναρκωτικά είναι κοινωνικό φαινόμενο».
  • «Είμαστε υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης».
  • «Η αποποινικοποίηση δεν λύνει το πρόβλημα»
  • «Το θέμα της εξάρτησης δεν λύνετε με φυλακές».
  • «Οι σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες ...»

και πολλά άλλα που ίσως και να μην έχει νόημα να παραθέσω.

Παρατηρώ γενικά ότι σχεδόν όλοι χαρακτηρίζουν το πρόβλημα σαν κυρίως κοινωνικό, ενώ του προσδίδουν και άλλα χαρακτηριστικά που μερικές φορές είναι και λίγο φαιδρά ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση του καθενός.

Δεν διάβασα πουθενά όμως να χαρακτηρίζεται το πρόβλημα σαν «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ» και με τον όρο αυτό εννοώ, ένα πρόβλημα που αντλεί κινητήριο δύναμη από μια υπαρκτή (ενδεχομένως κατασκευασμένη) ανάγκη της αγοράς για κατανάλωση ενός ακόμη προϊόντος (άσχετα αν αυτό τυχαίνει να είναι μια επιβλαβής ουσία).

Είτε ποινικοποιήσει κανείς τα ναρκωτικά είτε όχι το αποτέλεσμα θα είναι μάλλον σχεδόν το ίδιο, με μικρές διακυμάνσεις στα «στοιχεία πώλησης» όπως αυτά θα διαμορφώνονται από τους κανόνες προσφοράς / ζήτησης.

Καθαρά «στυγνοί» επιχειρηματικοί κύκλοι εκμεταλλεύονται προς όφελός τους μια ακόμη αγορά, ακολουθώντας πιστά τους κανόνες που απαιτούνται για την ανάπτυξη κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας, μέσα στο πλαίσιο που αυτή δραστηριοποιείται.

Δηλαδή λίγο ως πολύ όπως εκμεταλλεύονται τον καπνιστή, τον υπέρβαρο, την ανασφάλεια για αειθαλή νεότητα, την ανάγκη για ένα ακόμη καινούργιο αυτοκίνητο κτλ κτλ. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ – JUST BUSINESS.
Απλά οι επιχειρηματικές αυτές δραστηριότητες δεν πληρώνουν, άμεσα τουλάχιστον, φόρους, γιατί αν γινότανε αυτό τότε μαγικά το «πρόβλημα» δεν θα ήταν και τόσο «πρόβλημα».

Ίσως θα πρέπει να δούμε βαθύτερα το ηθικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται γενικότερα οι ανθρώπινες δραστηριότητες και προφέροντας την κατάλληλη παιδία να ελπίσουμε ότι οι μελλοντικοί επίδοξοι επιχειρηματίες δεν θα βλέπουν ευκαιρίες «BUSINESS OPPORTUNITIES» όπου η θεωρία εφαρμόζεται, αλλά μόνο όπου η ανάγκη για βελτίωση του κοινωνικοπολιτικού μας ιστού κελεύει.

ioannispk – son of a pirate

Friday, November 23, 2007

Έχεις σπίτι στην Αγγλία

Έχεις σπίτι στην Αγγλία

Το S/S ΜΑΡΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ ταξίδευε, σκάρτα 8 μήλια, με πορεία Ν – ΝΕ για το Cardiff της Ουαλίας, όπου και θα φόρτωνε κάρβουνο. Στο καμπούνι ένας... παλιός, είχε δεν είχε τρία ταξίδια, ναύτης, ενημέρωνε τους πρωτόμπαρκους.

Είχε στην φωνή του την νησιώτικη αθωότητα και τραύλιζε από γεννησιμιού του διπλασιάζοντας και τριπλασιάζοντας τα και (τσε τα πρόφερε), ανάλογα με την ένταση των συναισθημάτων του.

Και και και τώρα που θα πάμε την Αγγλιτέρα ρε, και θα βγούτε όξω, θα σας πούνε τα κορίτσα.

- Ντου γιου σπίκ ίνγλις …

- Γιου βαρίβα σέι …

Και και τέτοια θα σας λένε ρε και και σεις δε θα ξέρουτε να απαντάτε. Κκκαι και άμα θέλουτε σας λέω μερικά Ινγγλέζικα να μαθένουτε.

Φασαρία χαμός στο καμπούνι. Οι μελλοντικοί καπετανέοι, που αύριο θα διατάζανε τον αγαθό συχωριανό τους τονε πειράζανε …

- Και και τι θα πεί «Ντου γιου σπίκ ίνγκλις».

- Και και ζώα, θα πει «Εχεις σπίτι στην Αγγλία»? Και και θα πείτε εσείς

- ΓΙΑ, ΓΙΑ, που θα πει ΝΑΙ! ... Βούδια!

- Μα δεν έχουμε σπίτι στην Αγγλία …

- Και και και μεταδεμένα έτσι λένε ρε !

Τέτοια γινότανε στα βαπόρια τότε και γελούσε ο κόσμος και πέρναγε κάπως ευχάριστα ο καιρός. Με τα καλαμπούρια όμως μαθαίνανε να δένουνε το υβιλάι, δένανε και την σκαλωσιά και γενικά του γεμιτζή την τέχνη. Γιατί δυστυχώς αυτή η τέχνη είναι που χάνετε. Μπορεί τα αγγλικά μας να είναι καλύτερα, τα γραπτά μας αρτιότερα, να έχουμε 2 GPS και ραντάρ και δυό φορές τόσα VHF και Satellite, αλλά ΓΕΜΙΤΖΙΔΕΣ δεν είμαστε, τουλάχιστον όχι τόσο όσο ήταν αυτοί.

Και σαν τι είναι δηλαδή ο Γεμιτζής που τόσο τον θαυμάζεις, εύλογα θα αναρωτιέστε. Τα λεξικά γράφουνε …

«γεμιτζής, ο : τουρκ. yemici : ο παληός ναύτης, ο θαλασσόλυκος - ειρωνικά ο αθαλάσσωτος που κομπορρημονεί (στον Ν. Καββαδία)».

Όμως εμένα μου έμεινε η ερμηνεία που έδωσε στα Αγγλικά ο συμπατριώτης μου Πέτρος Μπέης, και την έγραψε σε μπρούτζινη πλάκα για να την διαβάζουνε οι Αμερικάνοι, που βγάλανε τα SMS και άλλα τέτοια και να μαθαίνουνε.

ΓΕΜΙΤΖΗΣ - A MAN WHO HAS DEVOTED HIMSELF TO THE SEA AND EXCELLED IN SEAMANSHIP - A FREE SPIRIT.

Κρατώ το ρήμα του Πέτρου Μπέη EXCEL και σημειώνω ότι αυτό είναι που λείπει σήμερα, αυτό που στα Αγγλικά λέμε EXCELLENCE, και αναφέρομαι πάντα στο ναυτικό EXCELLENCE, γιατί για τα υπόλοιπα δεν γνωρίζω αρκετά.


ioannispk – son of a pirate

Το πέταγμα του γλάρου

Το πέταγμα του γλάρου

Μια λεπτή κλωστή ενώνει
το βλέμμα μου με το γλάρο.
Γράφω καμπύλες στον ουρανό.
Αόρατες, αρμονικές καμπύλες.

Πόσο ζηλεύω την απλότητα.
Καθαρή η γραμμή της φτερούγας
χαράζει εφήμερα το μεταξωτό μπλε,
λοξά, ίσια, περίπλοκα, κυκλικά.


Μια ηλιαχτίδα έκοψε την κλωστή.
Έμεινα μόνος να κοιτώ το μπλε.
Θα κλείνω τα μάτια αύριο, και να
πίσω από τα βλέφαρα ο γλάρος!


Μια ηλιαχτίδα χόρεψε στο μέταλλο.
Ανοιξα τα βλέφαρα, έσβησε ο γλάρος.
Το φως με βασανίζει πια, κόβει
τους δεσμούς με το χθες.


Abdulah

Thursday, November 15, 2007

Hyman G. Rickover - Management Systems

Hyman G. Rickover

"Great minds discuss ideas, average minds discuss events, small minds discuss people."

Admiral Hyman Rickover (1900-1986) πατέρας του Αμερικανικού πυρηνοκίνητου Πολεμικού Ναυτικού. Ένας από τους πιο πετυχημένους αλλά και αμφιλεγόμενους "δημόσιους" managers. Σταχυολογώ μερικές από τις ιδέες του όπως τις ανέπτυξε σε ομιλία του στο Columbia University το 1982.

  1. Η ανθρώπινη εμπειρία δείχνει ότι οι άνθρωποι, όχι τα συστήματα οργανώσεων ή διαχείρισης, υλοποιούν προγράμματα η σχέδια.
  2. Στην οργάνωσή μου, δεν υπάρχει καμία επίσημη περιγραφή εργασίας ή οργανόγραμμα. Οι ευθύνες καθορίζονται με έναν γενικό τρόπο, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην περιορίζονται.
  3. Όταν κάποιος αναλαμβάνει μια εργασία-οποιαδήποτε εργασία- πρέπει να θεωρήσει ότι είναι δική του /του ανήκει, και ότι θα παραμείνει σε αυτή για πάντα.
  4. Ένα σημαντικό πρόβλημα στο σύστημα διακυβέρνησης, και ακόμη στη βιομηχανία, είναι η ανοχή του συστήματος που επιτρέπει να γίνετε λιγότερο απ' ότι είναι απαραίτητο.
  5. Η απόφαση για το τι πρέπει να γίνει είναι εύκολη, να εκτελεστεί είναι το δυσκολότερο. Οι καλές ιδέες δεν υιοθετούνται αυτόματα.
  6. Τίποτα σημαντικό δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς αφοσίωση.
  7. Το υπεύθυνο άτομο πρέπει να ασχολείται με τις λεπτομέρειες. Εάν δεν τις θεωρεί σημαντικές, τότε ούτε οι υφιστάμενοί του θα τις θεωρήσουν. "το πρόβλημα κρύβεται στις λεπτομέρειες."
  8. Η προσοχή στη λεπτομέρεια δεν απαιτεί από έναν διευθυντή να τα κάνει όλα ο ίδιος. Άλλωστε κανένας δεν μπορεί να εργαστεί περισσότερο από εικοσιτέσσερις ώρες κάθε ημέρα.
  9. Πρέπει να δημιουργείται η δυνατότητα στο προσωπικό να εκφράζει σαφή και ισχυρά επιχειρήματα για την αντίκρουση απόψεων ακόμα και αν αυτές είναι δικές τους.
  10. Όταν οι σημαντικές αποφάσεις δεν τεκμηριώνονται, τότε εξαρτόμαστε από τη μνήμη του καθενός, η οποία χάνεται γρήγορα όπως οι άνθρωποι φεύγουν ή κινούνται προς άλλες εργασίες.
  11. Είναι ανθρώπινη τάση για να ελπίζουμε ότι τα προβλήματα θα επιλυθούν με αίσιο τρόπο, παρά τα στοιχεία ή την αμφιβολία για το αντίθετο. Ένας επιτυχημένος διευθυντής πρέπει να αντισταθεί σε αυτόν τον πειρασμό.
  12. Κανένα σύστημα διαχείρισης δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σκληρή εργασία.

Οι ιδέες που αναφέρονται δεν είναι καινούργιες-προηγούμενες γενεές αναγνώρισαν την αξία της σκληρής εργασίας, της προσοχής στην λεπτομέρεια, της προσωπικής ευθύνης, και της αφοσίωσης. Αυτές οι ιδέες περισσότερο, παρά οι σύγχρονες τεχνικές διαχείρισης, είναι πιο σημαντικές στην υλοποίηση ενός επιχειρηματικού στόχου. Μαζί ενσωματώνουν μια προσέγγιση κοινής λογικής στη διαχείριση, μια προσέγγιση που δεν μπορεί να διδαχθεί από τους καθηγητές σε μια τάξη.

Δεν είμαι ενάντια στην επιχειρησιακή εκπαίδευση. Γνώση της λογιστικής, της χρηματοδότησης, του επιχειρησιακού νόμου, και παρομοίων κλάδων μπορεί να είναι σημαντική σε ένα επιχειρησιακό περιβάλλον. Αυτό που πιστεύω είναι επιβλαβές είναι η εντύπωση που δημιουργείται συχνά από εκείνους που διδάσκουν τη διαχείριση ότι κάποιος θα είναι σε θέση να διαχειριστεί οποιαδήποτε εργασία με την εφαρμογή ορισμένων τεχνικών διαχείρισης μαζί με μερικούς απλούς ακαδημαϊκούς κανόνες για το πώς να διαχειριστεί τους ανθρώπους και τις καταστάσεις.

Πιστεύω και ελπίζω οι προφανείς αλήθειες που ανέφερε ο ικανός αυτός άνθρωπος να γίνουν αντιληπτές από τους διεθνείς οργανισμούς που τόσο φιλότιμα προσπαθούν να περιφράξουν την ναυτική τέχνη στα στενά πλαίσια ενός συστήματος διαχείρισης που υποκριτικά βαφτίζουν SMS - Safety Management System - Σύστημα Ασφαλούς Διαχείρισης.

Θυμάμαι ένα καθηγητή Θεολογίας στο γυμνάσιο, που διδάσκοντας τον Ιερό Αυγουστίνο είπε περίπου τα πιο κάτω - μεταφράζοντας τα γραπτά του ...
"Θα μαζεύονται όλοι οι άνθρωποι με τα μολύβια και τα χαρτιά τους, θα συσκέπτονται αλλά λύση και συμφωνία δεν θα βρίσκουν".

ioannispk - son of a pirate


Η Πτώση του τείχους το Βερολίνου – Άλλος ένας βάρβαρος … έπεσε.

Η Πτώση του τείχους το Βερολίνου – Άλλος ένας βάρβαρος … έπεσε.

Για άλλη μια φορά, διαβάζοντας σχετικά άρθρα με την επέτειο της πτώσης του τείχους το Βερολίνου στις 9/11, σκέφτηκα το ποίημα «Οι Βάρβαροι» του Καβάφη. Είναι πραγματικά χρήσιμο να διαθέτουμε όλοι μια δικαιολογία για τις χαμένες ευκαιρίες, τις στιγμές που έφυγαν ανεκμετάλλευτες , τα όνειρα που δεν έγιναν πραγματικότητα. Το τείχος έπεσε και οι δικαιολογίες για Γερμανούς και μη τελείωσαν.

Ο σοσιαλισμός ήταν μία καλή ιδέα, που δυστυχώς εφαρμόστηκε με άσχημο τρόπο, δηλώνει το 47% των παιδιών της γενιάς του Τείχους στην Ανατολική Γερμανία, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη δύση είναι 36%. (Der Spiegel).

Όπως είναι φυσικό τα παιδιά που προέρχονται από την Ανατολική Γερμανία δείχνουν πολύ μεγαλύτερο ζήλο στην επαγγελματική τους επιτυχία. Κάτι τέτοιο άλλωστε εμείς οι Έλληνες το ξέρουμε καλά, αφού έχουμε νιώσει παρόμοια, σαν παιδιά μεταναστών, η σαν μετανάστες οι ίδιοι, είτε για επαγγελματικούς είτε για μορφωτικούς είτε για οικονομικούς λόγους, όχι μόνο έξω από την πατρίδα μας αλλά και μέσα σε αυτή (εσωτερική μετανάστευση). Γιατί και οι Ανατολικογερμανοί οικονομικοί μετανάστες είναι μέσα την ίδια την πατρίδα τους.

Η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, μαζί με το πιθανώς το σοσιαλιστικό υπόβαθρο των γονιών τους, λανθάνον η ενσυνείδητο όπως στην περίπτωση των Ανατολικογερμανών, τα ωθεί να επιζητούν σε μεγαλύτερο βαθμό τη συλλογικότητα. Αυτό είναι ένα κοινωνικό πλεονέκτημα, κυρίως για τα παιδιά, τα οποία δεν είναι τόσο επιτυχημένα. Τα παιδιά «σοσιαλοποιούνται », από τις εμπειρίες των γονιών τους και από την κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουν. Έτσι τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.

Αντί για αυτό όμως, σε όλο τον κόσμο, σοσιαλοποιημένη η μη, η νέα γενιά κληρονομά την βαριά ευθύνη να διορθώσει τα λάθη των γονιών της , να εκμεταλλευτεί τις χαμένες ευκαιρίες και να παραδώσει ένα καλύτερο κόσμο στα παιδιά της. Με το βάρος αυτής της ευθύνης και προκειμένου να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα και κριτική τα παιδιά –εκφραστές της νέας γενιάς - καταφεύγουν στο γνωστό μοντέλο της εφεύρεσης των «βαρβάρων» όπως και οι γονείς τους, οι παππούδες τους και ο φαύλος κύκλος συντηρείται.

Το τείχος της Γερμανίας ήταν οι βάρβαροι του Καβάφη για τους Γερμανούς Δυτικούς και Ανατολικούς. Ο γιος μου μεγαλώνει αντιμέτωπος με το δικό μου τείχος, όποιο και να είναι αυτό. Φρόντισα, σαν γνήσιος εκπρόσωπος της γενιάς μου, να του κληρονομήσω μαζί με τις ανασφάλειές μου, αρκετές έτοιμες δικαιολογίες και υπεκφυγές για το δικό του μέλλον. Μέλλον που μεθοδικά υπονομεύω με τις επιλογές μου.

Εύχομαι ειλικρινά να επιλέξει να συγκρουστεί με το κατεστημένο που του διαμορφώνει ερήμην του το παρόν και να αποτινάξει τους «βαρβάρους» μια και καλή από το μέλλον το δικό του και των παιδιών μετά από αυτόν. Εγώ και η γενιά μου αποτύχαμε! Αποτύχαμε γιατί ακόμα και σήμερα αντί να αναγνωρίσουμε την αδυναμία μας για συλλογική προσπάθεια και ειλικρινή σοσιαλοποίηση, κρυβόμαστε πίσω από ένα άκρατο προσωπικό ωφελιμισμό ενώ με ευκολία εφευρίσκουμε βαρβάρους, για να τους γκρεμίσουμε μετά δημιουργώντας περισσότερα αδιέξοδα.

Δεν ξέρω τι αξία μπορεί να έχει, αλλά … Συγνώμη γιε μου.

ioannispk – son of a pirate

Monday, November 12, 2007

Στην μνήμη των ναυτικών που χάθηκαν στην Μαύρη Θάλασσα

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου 2007 12:26 Τα πτώματα τριών ναυτικών εντόπισαν σήμερα τα σωστικά συνεργεία σε ακτή κοντά στη χερσόνησο της Τούζλα, στα στενά του Κερτς ανάμεσα στη Μαύρη και την Αζοφική Θάλασσα, έπειτα από το ναυάγιο πέντε πλοίων στον πορθμό του Κερτς που χωρίζει την Κριμαία από τις ρωσικές ακτές, μετέδωσαν τα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων. Η ακτοφυλακή βρήκε τρεις νεκρούς ναυαγούς που φορούσαν σωσίβια και πιθανώς ανήκαν στο πλήρωμα του πλοίο Ναχιτσεβάν που βυθίστηκε στο λιμάνι του Καφκάζ, δήλωσε μέλος του γραφείου Τύπου του υπουργείου Εκτάκτων Καταστάσεων της Ρωσίας. Πέντε ναυτικοί εξακολουθούν να αγνοούνται και διεξάγονται έρευνες για την ανεύρεσή τους.

Συνολικά χάθικαν 13 πλοία και περσσότεροι από 150 ναυτικοί.
Κάποια στοιχεία όμως που περνάνε σχεδόν ασχολίαστα είναι ...
  1. Σχεδόν στο σύνολό τους τα πλοία που χάθηκαν ήταν για ποτάμια κυρίως χρήση.
  2. Κανένα από τα πλοία που χάθηκαν δεν αναφέρετε στι διεθνείς λίστες που προκύπτουν από επιθεωρήσεις των λιμενικών αρχών.
  3. Δεν στάθηκε δυνατόν να βρεθεί κανένα στοιχείο σχετικά με επιθεωρήσεις από νηογνόμωνα η επισκευές.
Για παράδειγμα το πλοίο VERA VOLOSHINA (βυθίστηκε) είναι σοβιετικής ναυπήγησης, τύπου Sormovskiy.
Project 1557 - Sormovskiy

Year of built and the name of the leading ship ... 1967, 50 LET SOVETSKOY VLASTI.
Mission.... "river-sea" dry cargo motor ship with covered holds.
Place of built ... USSR
Shipyard shipbuilding plant ... "Krasnoe Sormovo",

Sea Register class ... KMStar in circleL3 II-SP
Length / width / draught, m ... 114 / 13.2 / 3.5
Cargo-carrying capacity, tons ... 2700
Machine power, h.p. ... 1320
Speed (empty), Knots ... 10

VERA VOLOSHINA Built ... 1981 Azov Shipping Company, Mariupol



Description. Motor ships of the type SORMOVSKIY or LENINSKIY KOMSOMOL of different variants (projects 1557, 488/A, 488/AM, 488/AM2, 488/AM3, 488/AM4 and 614) are dry cargo "river-sea" ships, which have four covered holds, with forecastle and quarter-deck, with double boards and double bottom, with machine compartment and superstructure in the rear part. Ships are intended basically for carrying of bulk cargoes, general cargoes and timber.

Τα πλοία αυτά ναυπηγήθηκαν στην ΕΣΣΔ από το 1967 έως και περίπου το 1986. Περίπου 122 πλοία κατασκευάσθηκαν, ενώ ακόμα 9 ναυπηγήθηκαν στην Βουλγαρία.
Στην πλεινότητα τους τα πλοία αυτού του τύπου ήταν ναυλωμένα στο ποτάμιο εμπόρειο (Volga-Don - Danube) καθώς και στην παράκτια ναυσιπλοία γενικά.

Αναρωτίεμαι αν τελικά φταίνε οι κακές καιρικές συνθήκες στην Μαύρη Θάλασσα, η πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια αυτής της τραγωδίας σε άλλους παράγοντες.

ioannispk - son of a pirate

Friday, November 09, 2007

Πως μια καταιγίδα μπορεί να προκαλέσει πλημμύρα.

Πως μια καταιγίδα μπορεί να προκαλέσει πλημμύρα.



  • Οι ισχυροί άνεμοι ωθούν το νερό προς τις ακτές προκαλώντας διόγκωση.
  • Οι χαμηλές βαρομετρικές πιέσεις καμπυλώνουν /φουσκώνουν την επιφάνεια θάλασσας, η οποία δημιουργεί ένα κύμα που σπρώνχετε /προωθείτε απο τον άνεμο.
  • Η στάθμη της θάλασσας αυξάνετε κατά περίπου 1cm για κάθε 1 millibar μείωσης στην ατμοσφαιρική πίεση.
  • Βαρομετρικό χαμηλό της τάξης των 960mb - περίπου 50mb λιγότερο από τη μέση βαρομετρική πίεση - θα αύξανε την στάθμη της θάλασσας περίπου μισό μέτρο.
Σήμερα παρακολούθησα το μαθητικό συλαλλητήριο στο κέντρο της Αθήνας. Τα αιτήματα γνωστά και αγιάτρευτα τα τελευταία 40 τουλάχιστον χρόνια.
Δεν απέφυγα τον παραλληλισμό του μαθητικού κύμματος με αυτό της θάλασσας που προξενείτε απο την καταιγίδα και είναι φυσικά η καταιγίδα εξωγεννής παράγοντας, άσχετος με το κύμμα που είναι παράγωγό της.

Αν για κάθε μονόδα πτώσης του ενδιαφέροντος της πολιτείας για τα μέλη της, το κύμμα διαμαρτυρίας αυξάνει ανάλογα, τότε ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα, αν όχι για μάς (αλλοτριωμένους ήδη), αλλά τουλάχιστον για τα παιδιά.

Αναρωτιέμαι μήπως εκτός απο τα κύμματα που φυσικά η κοινωνία /πολιτεία πρέπει να λάβει υπ'όψι της, μήπως καλό είναι ενδιαφερθει και για τον μηχανισμό που φτιάχνει τις καταιγίδες, που είναι οι μητέρες όλων των κυμμάτων.

ioannispk - son of a pirate


Powered by ScribeFire.

Thursday, November 08, 2007

Συνάντησα τον Φρικ



Συνάντησα τον Φρικ

Ένοιωσα τα φύλλα να σαλεύουν κυνηγημένα, ξερά.

Θρόισε το χώμα μ’ ανατριχίλα, κανένας ήχος κενό απόλυτο.

Στο χειμωνιάτικο φως όλα έμοιαζαν πλυμένα – καθαρά.

Με το βλέμμα να προπορεύεται έστριψα στο στενό σοκάκι.

Γκρι, καφετιά του ξερού φύλλου, γλίστρησε στους τοίχους,

λες με φόβο, αθόρυβα μακριά μου, πέρα προς τα σκαλιά.
Ακαθόριστη φιγούρα ξεθαμμένη απ τα παλιά – πελώρια.
- Φρικ σε γνώρισα! Στάσου! Πες μια κουβέντα.

Το ρολόι χτύπησε έντεκα – μέρα ακόμα, και οι φωνές,
αχ αυτές οι γνώριμες παλιές φωνές, πλημμύρισαν τον δρόμο.

-‘Ήλθες; άργησες γιατί; Είναι έτοιμο το φαί.
- Τρέχα να φέρεις ψωμί φρέσκο και κασέρι.

- Φρικ στάσου μην φεύγεις!

- Γιε μου κάτσε, να εκεί στο καρέκλι, έχω και κρασί δικό μας.
- Γιατί Φρικ γιατί μου το κάνεις αυτό. Δεν το αντέχω.
Δεν αντέχω στις φωνές, τις μνήμες – τόσο δυνατές, ζωντανές.

Δεν θέλω να μεγαλώνω, κάθε μέρα είναι και ένα βήμα,
μια κουπιά πιο πέρα στο αύριο, ένα μίλι πιο μακριά από χθες.
Ο Abulah γέρασε φοβάται μην χάσει την οσμή του χθες,
ζει με τα παλιά κι ας αναπνέει το σήμερα.
Ο Φρικ τονε στοιχειώνει κάθε μέρα με κείνες τις φωνές τις
τόσο γνώριμες.

Abdulah


Σχετικά με τον ΦΡΙΚ:

Both the above are active links.

Posted by ioannispk - son of a pirate

Λανθασμένες Εντυπὠσεις

Λανθασμένες Εντυπὠσεις

Διαβάζω στο αρχείο της Καθημερινής …

Εντοπίστηκε η εγκεφαλική διεργασία των «λανθασμένων εντυπώσεων»

Η δραστηριότητα περιοχών του εγκεφάλου που επεξεργάζονται τις ανθρώπινες αναμνήσεις μπορεί να ερμηνεύσουν το λόγο που κάποιοι άνθρωποι έχουν τη βεβαιότητα ενός γεγονότος που δε συνέβη ποτέ, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Λοιπόν πολύ χαίρομε με την νέα ανακάλυψη. Τώρα ίσως να καταφέρει κάποιος επιστήμονας να εξηγίσει σε μένα και μερικούς άλλους, προφανώς θυματα εγκεφαλικής διεργασίας «λανθασμένων εντυπώσεων», την ανάμνηση περι κράτους και κοινωνίας του δικαίου που διατηρούμε.

Ελπίζω ακόμα να καταφέρει η επιστήμη να ανακαλύψει ένα τρόπο να διαγράψει μια για πάντα από τους εγκεφάλους μας μυαρές μνήμες περι ισότητας αξιοκρατίας και αλληλοσεβασμού, σαν αφηρημένα γεγονότα που δεν συνέβησαν ποτέ.

Με τον τρόπο σκέψης μας πια διορθωμένο θα μπορέσουμε έτσι και εμείς να συμβάλουμε στην ανάπτυξη το νέου κόσμου που τώρα διαμορφωνετε και φυσικά να είμαστε λογότερο ενοχλητικοί στο κοινονικό και πολιτικό γίγνεσθε.

ioannispk - son of a pirate

Friday, October 26, 2007

Νέο ιστορικό ρεκόρ του ευρώ έναντι του δολαρίου

Για προσέξτε την τελευταία παράγραφο ...

Νέο ιστορικό ρεκόρ του ευρώ έναντι του δολαρίου

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE
Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου 2007 10:42
Τελευταία Ενημέρωση : 26/10/2007 11:0

Νέο ιστορικό ρεκόρ κατέγραψε σήμερα το ευρώ έναντι του δολαρίου «σκαρφαλώνοντας» στα 1,4374 δολάρια, καθώς μια σειρά αρνητικών οικονομικών δεικτών καθιστούν όλο και πιο πιθανή μια νέα μείωση των επιτοκίων από τη Fed στις 31 Οκτωβρίου.


Ώθηση δίνουν στο ευρωπαϊκό νόμισμα και οι αγορές ευρώ έναντι γιεν καθώς και η δήλωση του προέδρου του Eurogroup ότι προτιμά ένα ισχυρό ευρώ έναντι ενός αδύναμου.

Τι λέτε ρε παιδιά ο Mr Eurogroup προτιμά ένα ισχυρό Ευρώ !!!
Να είμαστε έτοιμοι μην και προτιμά και τίποτα άλλο να του το δώσουμε του ανθρώπου, οχι τίποτα άλλο αλλά δεν κάνει να έχει αποθημένα. Πάλι καλά που δεν προτιμά την φασολάδα γιατι θα βρώμαγε ο τόπος.

Ρε δε ντεπόμαστε ΚΑΘΟΛΟΥ να είμαστε όλοι έρμαια στις προτιμήσεις του κάθε αφιλότιμου! Έχει ρωτήσει ποτέ ο Mr Eurogroup Ο ΦΤΩΧΟΣ κοσμάκης (που στο κάτω κάτω εμέσως η αμέσως τον πληρώνει) τι προτιμάει?

Κύριε Eurogroup η Αρχαιοελληνική κουλτούρα μου (όσο καλά θαμένη και να είναι) μου λεέι οτι -υβρίζετε- με άλλα λόγια η συμεριφορά σας είναι ύβρις απέναντι στην νουμοσύνη μας, την υπόλιψή μας, κτλ. Φοβούμε όμως οτι όπως όλοι οι υβριστές, δεν έχετε την δυνατότητα να αντιλιφθήτε το φθαρτόν της υπάρξεώς σας απένατντι στο σύμπαν και τους Θεούς (οχι μόνο αρχαιοελληνκούς αλλά και του Χριστιανικού Θεού που υπήρχε πάντα - Ο ΩΝ).

Αν είχατε την τύχη να λάβετε έστω και στοιχειώδη Ελληνική παιδία θα είχατε γνωρίσει τις τραγωδίες, όπου η μοίρα των υβριστών είναι σαφής. Ως εκ τούτου και για να χαίρεστε αυτά που απλόχερα σας δίνει όλος ο Ευρωπαικός λαός με τον μόχθο του μήπως καί πρέπει να αλλάξετε πορεία και ενδεχομένως προτιμίσεις?

ioannispk - son of a pirate

Thursday, October 25, 2007

Αργό Πετρέλαιο

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ...

BRENT DTD

Τελευτ. τιμήΚλείσιμο
USD 84,94 (Α)
25/10/2007





Περιμένω να δώ τι θα γίνει η αειφόρος ανάπτυξη της oil based economy ...

Wednesday, October 17, 2007

Οικονομία της κερδοσκοπίας

Οικονομία της κερδοσκοπίας

Είναι πράγματι αξιοπρόσεκτο αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες. Οι ανα τον κόσμο κερδοσκόποι τρίβουν τα χέρια τους με το πεδίο δράσης που τους ανοίγετε από το διάτρητο σύστημα της παγκόσμιας οικονομίας.

Το πετρέλαιο έφτασε και ξεπέρασε τα 88 Δολάρια ΗΠΑ, μέσα σε φήμες και σενάρια για
  1. Εισβολή της Τουρκίας στο ΙΡΑΝ.
  2. Επικείμενες απεργίες στην Νιγηρία.
  3. Τυφώνες και ισχυρές καταιγίδες στον κόλπο του Μεξικού και άλλες δυσοίωνες μετεωρολογικές προβλέψεις.
και ένα σωρό άλλα σενάρια που ρίχνουν λάδι στην φωτιά του σπέκουλου.

Οι κερδοσκόποι οργιάζουν και γεμίζουν τις τσέπες τους ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές κατά πως του αρέσει. Είπαμε είναι και οι αγορές νευρικές …

Μέσα σε όλα αυτά ο κάθε λογής μικρο έμπορος, μικροεπιχειρηματίας, επιτηδευματίας κτλ, εκφράζει και αυτός την γνώμη του με βάση την αλάνθαστη … (τρομάρα της) πηγή πληροφορίας την τηλεόραση Φυσικά το αποτέλεσμα είναι να βλέπεις την τιμή του πατσά να αναβαίνει πέντε φορές περισσότερο από το πετρέλαιο Brent, ενώ το – σαλέπι – ακολουθεί αναλόγως.

Φυσικά κανένας δεν λέει τίποτα για το γεγονός ότι ανεβαίνει μεν το πετρέλαιο αλλά το ίδιο κάνει και το Ευρώ σε σχέση με το Δολάριο ούτε φυσικά ενδιαφέρετε κάποιος να χαλιναγωγήσει την οικονομολογικό οίστρο του μανάβη της λαϊκής που ανατιμά ωριαία τα καρότα, ανάλογα με το GOLD FIXING του Λονδίνου.

Η κυβέρνηση και φυσικά το καταναλωτικό κίνημα ανύπαρκτα. Προς το παρόν μας ενδιαφέρει για το αν την αρχηγική ασπίδα του ΠΑΣΟΚ θα χρειαστεί να την σηκώσουν περισσότεροι από δύο βαστάζοι κατά την παλιά Γαλατική Παράδοση( Η ιδέα αυτή δεν είναι πρωτογενής την δανείστηκα από γελοιογραφία γνωστής κυριακάτικης εφημερίδας).

Ο φτωχός λαός καλείτε λοιπόν να καλύψει

1. Τα λεφτά του σπέκουλου που ζητούν να λάβουν οι κερδοσκόποι και
2. Τις ανατιμήσεις των προϊόντων προκύπτουν σαν αποτέλεσμα.

ΤΟΝ ΛΑΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΕΙ ????
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΕΖΗΛΕΜΑ ????

Καλώ όσους μπορούν να διαμαρτυρηθούν με όποιο τρόπο μπορούν –έστω γράφοντας ένα μήνυμα η κουβεντιάζοντας με κάποιο γνωστό τους το θέμα. Κινδυνεύουμε να αποκοιμηθούμε και να μην καταλαβαίνουμε τι μας συμβαίνει.

Βοηθήστε όπως μπορείτε –διαμαρτυρηθείτε, να μπει τέλος στο κερδοσκοπικό σπέκουλο. Μην δέχεστε να νομιμοποιείται η κλεψιά εις βάρος όλων μας στο όνομα του δήθεν οικονομικού συστήματος. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΕΙ ... ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ.

ioannispk - son of a pirate

Monday, October 15, 2007

Ο καπετάνιος Έιχαμπ, Ο μέγας Αλέξανδρος, Ο Χότζας και ο Τσέ



Ο Νασρεντίν Χότζας βρέθηκε κάποτε σε μια γειτονική πόλη στην οποία κανείς δεν τον γνώριζε. Αφού τέλειωσε τις δουλειές του, πριν πάρει τη στράτα του γυρισμού σκέφτηκε να πάει να κάνει ένα μπανάκι στο χαμάμ της πόλης το οποίο ήταν ονομαστό.

Καθ' ό,τι φτωχικά ντυμένος, οι υπάλληλοι δεν τον περιποιήθηκαν. Δεν τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια άπλυτη πετσέτα και ένα απλό σαπουνι.

Όταν ο Χότζας τελείωσε έδωσε στους υπαλλήλους από ένα χρυσό νόμισμα. Οι υπάλληλοι τα 'χασαν και μετάνιωσαν για την επιπολαιότητά τους να παρασυρθούν από την εξωτερική εμφάνιση και να μην περιποιηθούν τον πελάτη τους όπως του έπρεπε.

Μετά από μια εβδομάδα ο Χότζας ξαναβρέθηκε στην ίδια πόλη και αφού ξεμπέρδεψε τις δουλειές του ξαναπήγε στο χαμάμ, πάντα το ίδιο φτωχικά ντυμένος. Οι υπάλληλοι τον περιποιήθηκαν αρχοντικά. Τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια πεντακάθαρη μεταξωτή πετσέτα, του πήγαν χιλίων λογιών αρωματισμένα σαπούνια. Και όταν ο Χότζας ήταν έτοιμος να φύγει έτειναν χαμογελαστοί τις παλάμες τους λαχταρώντας ένα ακόμη χρυσό νόμισμα.

Ο Χότζας όμως τους έδωσε από ένα χάλκινο πιάστρο. Βλέποντας την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια τους ο Χότζας τους απάντησε "για τη σημερινή περιποίηση σας πλήρωσα την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα σας πληρώνω για την προηγούμενη περιποίηση".

Πριν λίγες μέρες εξέφρασα τον θαυμασμό μου για την αφοσίωση που έδειξε ο Τσε Γκεβάρα στο όνειρο και τους στόχους του. Τόση ήταν η πίστη στο όνειρό του που τον οδήγησε στον θάνατο.

Το ίδιο όμως δεν έκανα και τόσοι άλλοι. Ο καπετάνιος Έιχαμπ για παράδειγμα σπατάλησε όλη την περιουσία του, οδήγησε το πλήρωμα και το καράβι του στο χαμό και όλα αυτά για να κυνηγήσει το όνειρό του. Την «άσπρη φάλαινα» τον Μόμπυ Ντίκ.

Ο Αλέξανδρος άφησε την σιγουριά του Μακεδονικού βασιλείου του, για το κλέος της κατάκτησης της μεγάλης Περσικής αυτοκρατορίας και τον επαναπροσδιορισμό των συνόρων του τότε γνωστού κόσμου.

Υπάρχει νομίζω μια αξιοπρόσεκτη διαφορά μεταξύ του Τσέ και των άλλων ονειροπόλων. Ο σκοπός του Τσε ήταν ανιδιοτελής. Δεν αποσκοπούσε σε κανένα άμεσο η τουλάχιστον καθαρά διακριτό προσωπικό όφελος.

Η ιστορία τελικά είναι περίεργο πράγμα. Δεν είμαι σίγουρος αν δεν γράφετε και ξαναγράφετε κατά πως συμφέρει και κατά πως ορίζουν οι καιροί. Τον μεν Αλέξανδρο, τον ονόμασε Μέγα. Τον Έιχαμπ τον αγνόησε ως δημιούργημα της φαντασίας, τον δε Τσε αμφιταλαντεύεται τι να τον κάνει. Να τον καταδικάσει ως βδέλυγμα, η μήπως να τον δοξάσει (πάντα με φειδώ) ως γραφικό αλλά πλανημένο λαϊκό ήρωα.

Την ιστορία την γράφουν οι πραγματικές μνήμες των λαών και όχι η καταγεγραμμένη «πολιτικώς ορθή» αλήθεια των ιστορικών. Και ευτυχώς οι μνήμες των λαών έχουν διδάγματα όπως αυτό του Χότζα στο Χαμάμ. Που απέδωσε τα δέοντα με μικρή καθυστέρηση μεν, αλλά χωρίς να αφήσει εκκρεμότητες η αμφιβολίες.

Ίσως αργά η γρήγορα να αποκατασταθεί η αλήθεια για πολλά πράγματα και ο Χότζας να αποδώσει την ανάλογη πληρωμή όπου και όπως πρέπει έστω και με καθυστέρηση. Είναι ανάγκη να αποκατασταθεί η αλήθεια ακόμα και αν γκρεμιστούν είδωλα όπως αυτό του Τσε η του Αλέξανδρου, γιατί προκαταλήψεις δεν πρέπει να έχουμε για τίποτα απολύτως.

ioannispk - son of a pirate

Θεϊκή και Εξωγενής Παρεμβατικότητα

Θεϊκή και Εξωγενής Παρεμβατικότητα

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του πρώτου βιβλίου του Ενώχ και συγκεκριμένα τα κεφάλαια 1 έως 32. Το αντίγραφο είναι στα Ελληνικά, σε μια γλώσσα αρχαίζουσα, όπως περίπου αυτή της Καινής και Παλαιάς Διαθήκης.

Ο τρόπος γραφής μου έδωσε την εντύπωση αποκαλυπτικού κειμένου, παρ’ όλο που εξιστορεί γεγονότα του παρελθόντος, ακόμα και σε σχέση με τον χρόνο συγγραφής του κειμένου. Στα πρώτα κεφάλαια εξιστορείτε η ανάμιξη ουρανίων όντων (αγγέλων) με ανθρώπους (γυναίκες). Το αποτέλεσμα ήταν να γεννηθούν γίγαντες που ταλάνισαν την γη και το ανθρώπινο είδος, μέχρι που με Θεία παρέμβαση εξαφανίστηκαν στα τάρταρα, εν αναμονή της τελικής κρίσεως.

Τέλος πάντων ο σκοπός μου δεν είναι να κάνω Θεολογικές η ιστορικές αναλύσεις αφού δεν γνωρίζω αρκετά για αυτά τα θέματα. Εντυπωσιάζομαι όμως κάθε φορά που ανιχνεύω την ανθρώπινη αγωνία – ευχή για άμεση Θεϊκή παρέμβαση (κατόπιν εορτής), σε θέματα που προέρχονται καθαρά από ίδοιες επιλογές και διεργασίες. Ο άνθρωπος δεν θέλει να περάσει από την εξελικτική διαδικασία της αξιολόγησης των λαθών / επιλογών του, αλλά ζητά την αυτόματη σοφία και απαλλαγή από την χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία της αυτοκριτικής.

Η κατάκτηση οποιαδήποτε στόχου, αλλά ειδικότερα αυτών που έχουν να κάνουν με την πνευματική βελτίωση του ανθρώπου, έχει πραγματική αξία, μόνο αν ο στόχος κατακτηθεί με διαδικασίες αυτογνωσίας και αξιολόγησης της αναγκαιότητας για αλλαγή στην «πορεία πλεύσης». Κάθε εξελικτική διαδικασία βασίζετε λίγο ως πολύ σε αυτή την αρχή, μαζί φυσικά με την αποτίμηση των λαθών η οποία είναι απαραίτητος πόρος παροχής πληροφοριών (feedback).

Αν η Θεϊκή παρεμβατικότητα ήταν τόση όση θέλει η αποζητά ο άνθρωπος τότε ούτε η βελτίωσή μας σαν είδος θα είχε αξία αλλά και ούτε η κατάκτηση του στόχου μας θα είχε την ίδια βαρύτητα. Ευτυχώς λοιπόν που η Θεϊκή παρεμβατικότητα κωφεύει στις διάφορες επικλήσεις μας γιατί διαφορετικά θα μοιάζαμε με τα κακομαθημένα παιδιά που περιμένουν από τους γονείς τους να φροντίσουν τα πάντα πριν από αυτά και για αυτά.

Ισχύει το ίδιο και σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, πέραν δηλαδή των θρησκευτικών και πνευματικών ενασχολήσεων. Δηλαδή κάθε εξωγενής (ανθρώπινη φυσικά) προσπάθεια για την μονομερή χειραγώγηση, χαλιναγώγηση η καθοδηγιση κοινωνικοπολιτικών τάσεων- δυνάμεων δεν είναι τίποτε άλλο από παρεμβατικότητα, που όμως είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αφού οι εξωγενείς «νουθεσίες» στις κοινωνίες, για αναγκαστικές αλλαγές, ευτυχώς σπανίως έχουν μακροβιότητα. Οι κοινωνίες είναι ευτυχώς εξοπλισμένες με μηχανισμούς αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και αυτοίασης ώστε να μην έχουν ανάγκη απο εξωτερικές διορθωτικές σωτηρίες. Τους αρκεί η αυτογνωσία που εμπεριέχετε στη δομή τους.

Είμαστε τυχεροί λοιπόν που και ο Θεός με την απέραντη σοφία του δεν παρεμβαίνει όσο του ζητάμε, αλλά και που οι κοινωνίες έχουν μικρή μνήμη, γρήγορα ξεχνούν τις «νουθεσίες» και αυτο-οργανώνονται, με το χρόνο φυσικά, η διαλύονται αν δεν διδάσκονται από τα λάθη τους.


ioannispk – son of a pirate

Tuesday, October 09, 2007

CHE GUEVARA


CHE GUEVARA


Πριν 40 χρόνια σαν σήμερα στα βουνά της Βολιβίας, πέθανε ο τελευταίος αγνός σταυροφόρος, ιππότης, οραματιστής, άδολος εργάτης του προσωπικού ονείρου. Ο Τσέ Γκεβάρα.

Γιατί ο Τσέ κατά την γνώμη μου, μεταξύ άλλων ήταν και αυτό, ακούραστος διάκονος του προσωπικού του ονείρου για την παγκόσμια ένοπλη επανάσταση. Δεν έχει σημασία κατά πόσο το όνειρο αυτό ήταν εφικτό, ή κατά πόσο αυτή του η πεποίθηση αντιπροσώπευε ένα μικρό η μεγάλο ποσοστό του κόσμου. Νομίζω ότι αυτό που θαυμάζω πιο πολύ στον Τσε ήταν ότι έβαλε ένα στόχο – ένα όνειρο και αντί να περιμένει να «συνωμοτήσει το σύμπαν» για να πραγματοποιηθεί, δούλευε για αυτόν με νύχια και με δόντια, έδωσε την ψυχή του – πέθανε για αυτό.

Ο Τσε μου θυμίζει τον Σπαρτιάτη που φεύγοντας για την μάχη δεν είχε και πολλές επιλογές ... «η ταν η επί τας». Το προσωπικό όνειρο του Τσε, το εσωτερικό του κίνητρο, πρέπει να ήταν τόσο δυνατό όσο και τα λόγια της Σπαρτιάτισσας μάνας, συζύγου, αδελφής, κόρης που κέλευε με ανείπωτη ψυχραιμία ... « Η ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ».

Λυπάμαι που η κοινωνία που ζούμε, τόσο διαφορετική από αυτή που ονειρεύτηκε ο Τσε, τιμά (sic) την μνήμη του με μια «νεκρόφιλη» φωτογραφία της σωρού του να φιγουράρει στα περισσότερα δελτία ειδήσεων και μια απλή περιγραφή της σύλληψης και της κατόπιν δολοφονίας του τραυματία κομαντάντε.

Λίγο πριν τον σκοτώσουν, ο Βολιβιανός στρατός ανέκρινε τον Τσε ...

  • "Είσαι Κουβανός ή Αργεντινός;"
  • "Είμαι Κουβανός, Αργεντινός, Βολιβιανός, Περουβιανός, Εκουαδοριανός κ.ο. κ. Με αντιλαμβάνεσαι;
  • "Και τι σε έκανε να αποφασίσεις να δράσεις στη χώρα μας (Βολιβία);"
  • "Μα δεν βλέπετε τις συνθήκες ζωή των χωρικών;, "Ζουν σχεδόν σαν άγριοι, σε συνθήκες φτώχειας που ραγίζουν την καρδιά, έχουν ένα μόνο δωμάτιο όπου κοιμούνται και μαγειρεύουν, δεν έχουν ρούχα να φορέσουν, κι είναι εγκαταλειμμένοι σαν ζώα..."

(απόσπασμα από το βιβλίο του Jon Lee Anderson "Che Guevara. A revolutionary life", Ν. Υόρκη 1997, εκδ. Bantam Press, σ.734-5).

Έζησες και πέθανες για το όνειρό σου που τόσο απλά περιέγραψες. Είσαι γνήσιος Σπαρτιάτης ... Θα γράψω νοερά πάνω στον τάφο σου:

«Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείτε ο Τσε, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος»

ioannispk - son of a pirate

Friday, October 05, 2007

Νευρικές αγορές και αγχωμένες επενδύσεις

Νευρικές αγορές και αγχωμένες επενδύσεις

Διάβαζα πρόσφατα το οικονομικό ένθετο μιας Κυριακάτικης εφημερίδας,σταχυολογώ φράσεις που πάντα μου έκαναν εντύπωση
«… οι αγορές αντιδρώντας νευρικά, … οι επενδυτές επέδειξαν αισιοδοξία παρά την νευρικότητα …, οι αγορές έδειξαν ψυχραιμία …»

Πραγματικά είναι εντυπωσιακή η προσπάθεια του επικρατούντος χρηματοοικονομικού γίγνεσθαι να ταυτιστεί με κλασικά ανθρωποκεντρικές έννοιες και ιδιότητες, όπως αυτές της ψυχραιμίας, της υπομονής, της νευρικότητας και άλλες, που αναμφίβολα συνδέονται με νοήμονα όντα.

Είναι όμως αυτή μια προσπάθεια ταύτισης…, ή απλά αυτοί που κινούν τα νήματα των αγορών θέλουν με αυτό τον μάλλον άκομψο τρόπο να κρύψουν τις δικές του αδυναμίες, αποδίδοντας τες στις απρόσωπες και άψυχες – άρα μη νοήμονες αγορές?

Τείνω να πιστεύω ότι κατάφορα προσβάλλοντας την νοημοσύνη όλων μας, οι όροι που συνήθως είναι συνδεδεμένοι με την ανθρώπινη συμπεριφορά έχουν βρει την θέση τους σε όλα τα οικονομικά κείμενα και χρησιμοποιούνται «με ελαφριά τη συνείδηση» σχεδόν από όλους, ειδικούς και μη.

Προσωπικά ενοχλούμε να γνωρίζω ότι μία πτώση στην «Α» μετοχή η στον «Β» δείκτη, προκλήθηκε επειδή ο Mr John Wright εκπρόσωπος της ΒΜΜ Corporation (Big Money Making) στο χρηματιστήριο της τάδε Μητρόπολης, είχε κοιλιακές ενοχλήσεις εκείνο το πρωινό και ως εκ τούτου διακατεχόμενος από αίσθημα δυσφορία ενήργησε νευρικά «συμπαρασύροντας» και τους άλλους επενδυτές και προκαλώντας την πτώση της …

Γιατί πρέπει οι Mr John Wright να ρυθμίζουν τις τύχες των λαών? Γιατί στα χέρια τόσο μα τόσο λίγων να βρίσκονται οι τύχες τόσων πολλών? Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους ότι οι Mr John Wright δεν είναι τίποτα άλλο από φερέφωνα ακόμη λιγότερων «δυνάμει νευρικών δυσκοίλιων» που δεν αξίζουν την προσοχή μας στο ελάχιστο? Πότε θα γυρίσουμε για πάντα την πλάτη στο σάπιο χρηματοοικονομικό σύστημα που μας διαφεντεύει χρόνια τώρα?

Κύριε John Wright και όλο σου το συνάφι,

Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ Η

ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΩΝΙΑ !!!

ioannispk – son of a pirate

Tuesday, October 02, 2007

ΠΙΚΡΙΑ

ΠΙΚΡΙΑ Νίκος Καββαδίας 7-2-1975

Ξέχασα κείνο το μικρό κορίτσι από το Αμόι
και τη μουλάτρα που έζεχνε κρασί στην Τενερίφα,
τον έρωτα, που αποτιμάει σε ξύλινο χαμόι,
και τη γριά που μέτραγε με πόντους τη ταρίφα.

Το βυσσινί του Τισιανού και του περμαγγανάτου,
και τα κρεβάτια ξέχασα τα σαραβαλιασμένα
με τα λερά σεντόνια τους τα πολυκαιρισμένα,
για το κορμί σου, που έδιωχνε το φόβο του θανάτου.

Ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι:
τον τρόμο που δοκίμαζα πηδώντας στο κατάρτι,
το μπούσουλα, τη βάρδια μου και τη πορεία στο χάρτη,
για ένα δυσεύρετο, μικρό, θαλασσινό κοχύλι.

Τον πυρετό στους Τροπικούς, του Rio τη μαλαφράντζα,
την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο.
Τη μαχαιριά που μου 'δώσε ο Μαγιάρος στην Κωστάντζα
και "Σε πονάει με τη νοτιά;" - Όχι, απ' αλλού πονάω.

Του τρατολόγου το καημό, του ναύτη την ορφάνια,
του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη.
Τις ξεβαμμένες στάμπες μου, που 'χα για περηφάνια,
για σένα, που σαλπάρισες, γολέτα αρματωμένη.

Τι να σου τάξω, ατίθασο παιδί, να σε κρατήσω;
Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ' Αμερική κι Ασία.
Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πως να το ματίσω;
Κατακαημένε, η θάλασσα μισάει τη προδοσία.

Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι.
Λιμάνι κατασκότεινο, στενό, χωρίς φανάρια,
απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι
και ταψιδέψαν τα νησιά στο πόντο, τα Κανάρια.

Γέρο, σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια,
δυο μέτρα καραβόπανο, και αριστερά τιμόνι.
Μια μέδουσα σε αντίκρισε, γαλάζια και σιμώνει
κι ένας βυθός που βόσκουνε σαλάχια και χταπόδια.

Ο Νίκος Καββαδίας για μια ακόμα φορά μιλάει κατ’ ευθεία στην ψυχή μου !

Διάγω περίοδο πνευματικής ένδειας Marconi ... Μ' έφαγε το καθημερινό το τετριμμένο, μην περάσουν οι ώρες μη και ξεχάσω το survey, Α! ναι και χτες πατήσαμε την μπάλα 300 τόνους, αλλά χαλάλι θυμήθηκα τα κόλπα του πατέρα μου και αγαλλιασα λίγο.

Ελπίζω να τα πούμε σαν περάσουν τα μουσώνια της ψυχής μου που τούτη την αλλόκοτη εποχή λυσσομανάνε. Βρέχει και δεν βλέπω ούτε την μύτη μου, όσο για βοηθήματα (Radar και άλλα), όσο είναι πραγματικοί ναυτικοί ξέρουν πως στις βαριές κακοκαιρίες τέτοια υπάρχουν μονάχα στην SOLAS και στα χαρτιά του LLOYDS. Ας είναι καλά η ναυτοσύνη που μου κληρονομήσανε οι προγονοί μου που με κρατά ακόμα στην πορεία και όρτσα, αλλιώς για τα βράχια του ΟΥ ΖΑΝ (Ou Jean) θα τράβαγα να κάνω παρέα στα Φραντσέζικα θαλασσοπούλια.

Είναι βλέπεις Νίκο που δεν θέλω να δεχτώ τον επίλογό σου, ευτυχώς, και δόστου “ troba marina” μπας και βγούνε έξω πιο πολλά νερά απ’ όσα μπουκάρουνε μέσα.

Άντε πολλά ‘παμε και βράδιασε, σύρε στην βάρδια σου στο RADIO ROOM στον ουρανό και γω στην δικιά μου. Σαλπάραμε χρόνια τώρα μαζί και μας περιμένει ο κόσμος όλος και όχι μονάχα στον Μπραζίλι.

ioannispk - son of a pirate

Wednesday, August 29, 2007

Γράμμα προς Στρατιωτικόν Εγκέφαλον – περί Ασύμμετρης απειλής

Γράμμα προς Στρατιωτικόν Εγκέφαλον – περί Ασύμμετρης απειλής


Αγαπητέ κύριε Στρατιωτικέ Εγκέφαλε / Φιλόσοφε,

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα των πυρκαγιών και τις δηλώσεις που ακολούθησαν θα ήθελα να σας παραθέσω μερικές από τις σκέψεις μου, προς βελτίωση της αλληλοκατανοήσεως υμών και ημών και περαιτέρω συζήτηση εν γένη.

Για ναι είμαι ειλικρινής, λίγο κατάλαβα τις πρόσφατες δηλώσεις περί «ΑΣΥΜΜΕΤΡΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ» και με τα ελάχιστα που γνωρίζω, έκανα τους πιο κάτω συλλογισμούς, στα πλαίσια του λογικού συστήματος που κατανοώ.

Έχουμε και λέμε λοιπόν

1.0 Ασύμμετρη εχθροπραξία

Η «ασύμμετρη εχθροπραξία» αναφέρθηκε αρχικά στον πόλεμο μεταξύ των δύο ή περισσότερων προσώπων ή ομάδων των οποίων η σχετική δύναμη διαφέρει σημαντικά. Οι σύγχρονοι στρατιωτικοί «φιλόσοφοι» τείνουν να διευρύνουν αυτό τον όρο για να συμπεριλάβουν την ασυμμετρία όχι μόνο της στρατηγικής αλλά και της πολεμικής τακτικής. Σήμερα η «ασύμμετρη εχθροπραξία» μπορεί να περιγράψει μια στρατιωτική κατάσταση στην οποία δύο εμπόλεμοι άνισης δύναμης αλληλεπιδρούν και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ο ένας τις αδυναμίες του άλλου. Τέτοιες προσπάθειες περιλαμβάνουν συχνά τις στρατηγικές και την τακτική της «μη συμβατικής εχθροπραξίας», όταν οι «πιο αδύνατοι» εμπλεκόμενοι σε πόλεμο, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο αυτή για να αντισταθμίσουν τις ανεπάρκειες σε ποσότητα ή την ποιότητα του έμψυχου και άψυχου υλικού τους.

Παλιά το λέγαμε ανορθόδοξο πόλεμο, αλλά δεν ήταν politically correct.

1.1 Ασύμμετρη απειλή

Η απειλή που εκδηλώνετε από ένα πρόσωπο η ομάδα προς ένα άλλο των οποίων οι σχετικές δυνάμεις διαφέρουν σημαντικά. (Ενδέχεται να καταλήξει σε εχθροπραξία).

2.0 Συμμετρία

Η συμμετρία στην κοινή χρήση εμπεριέχει γενικά δύο αρχικές έννοιες. Η πρώτη είναι μια μη καθορισμένη αίσθηση της αρμονικής ή αισθητικά ευχάριστης αναλογικότητας και ισορροπίας, έτσι ώστε να απεικονίζεται η ομορφιά ή την τελειότητα. Η δεύτερη έννοια είναι μια ακριβής και καθορισμένης με σαφήνεια έννοια ισορροπίας ή «διαμορφωμένης ομοιότητας» που μπορεί να καταδειχθεί ή να αποδειχθεί σύμφωνα με τους κανόνες ενός επίσημου συστήματος όπως π.χ. της γεωμετρίας, της φυσικής ή άλλου.

- Τι είναι ασύμμετρο?
- Ότι δεν είναι συμμετρικό!

Άρα ασύμμετρο σύμφωνα με το ορισμό της συμμετρίας είναι αυτό που δεν εμπεριέχει ομορφιά, αρμονία, τελειότητα και δεν αποδεικνύεται στα πλαίσια επισήμων συστημάτων.

Δηλαδή κύριε «στρατιωτικέ και πολιτικέ μου φιλόσοφε» ασύμμετρη απειλή είναι αυτή που δεν είναι αρμονική – όμορφη – αισθητικά ευχάριστη κτλ, διότι επίσημο σύστημα πολέμου ευτυχώς ακόμα δεν υπάρχει.

Ρε μπας και πρέπει να δείτε κανένα ψυχολόγο? Έχω ακούσει για πολλές λαγνείες, αλλά «ΑΠΕΙΛΟ-ΛΑΓΝΕΙΑ» πρώτη φορά συναντώ.

Τι είναι αυτά τα πράγματα? Γιατί πρέπει ακόμα και στην κορύφωση της καταστροφής όταν ακόμα ούτε τους νεκρούς καλά – καλά δεν προλάβαμε να μετρήσουμε, να γινόμαστε υποχείρια των «επικοινωνιολόγων»? Γιατί πρέπει να αραδιάζουμε ένα σωρό ακατανόητες φράσεις για να καλύψουμε τα ακάλυπτα?

ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ Η POLITICAL CORRECTNESS !

Δεν πρόκειται για ασύμμετρη απειλή αλλά για υπέρμετρη βλακεία – αμορφωσιά και παντελή έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας.

Με ντροπή

ioannispk – son of a pirate

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

Πολλοί αποκάλεσαν αυτή την ημέρα – Μαύρη!

Από το πρωί της Παρασκευής εκατοντάδες φωτιές ξέσπασαν στον Ελλαδικό χώρο, κατακαίοντας δάση και περιουσίες, παίρνοντας ζωές. Η έκταση ήταν τέτοια που ακόμα και μετά από πολλές μέρες η κατάσβεση, παρ’ όλες τις προσπάθειες δεν ήταν δυνατή.

Ανθρώπινη, οικολογική και οικονομική καταστροφή – ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ!

Οι αρχές συνέλαβαν κάποιους με την κατηγορία του εμπρησμού, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, εντόπισαν κάποια περιστατικά ατυχημάτων, ενώ τα διάφορα σενάρια, φαιδρά, συνωμοσίας, εθνικιστικά, πολιτικών συμφερόντων, ρατσιστικά, και άλλα δίνουν και παίρνουν – ρίχνοντας λάδι στην φωτιά.

Έχει γίνει πολύ λόγος για τις καταστροφές και ως εκ τούτου αισθάνομαι ότι είναι περισσότερο από περιττό να προσθέσω οτιδήποτε. Λίγος λόγος όμως έγινε για το αντίκτυπο που έχουν οι φυσικές καταστροφές στην κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών όταν αυτές συμβαίνουν.

Θα περίμενε κανείς ότι η πολιτεία δια μέσου των μελών της «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ» και όχι οι εκάστοτε κυβερνήσεις, σύσσωμη θα συνέπασχε στην καταστροφή και κάθε ενεργό κοινωνικό μέλος, ανάλογα με τις δυνάμεις του θα ήταν αρωγός στην κατάσταση.

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς έχουν μετατρέψει την αλληλεγγύη σε άκρατο ανταγωνισμό χωρίς όρια, όχι μόνο στις επιχειρήσεις και το εμπόριο, αλλά σε κάθε μορφή της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Οργισμένοι, θλημένοι, προδομένοι, ήταν όσοι υπέφεραν η τα συμφέροντα τους διαταράχτηκαν με το ένα η τον άλλο τρόπο. Όλοι οι υπόλοιποι παραμείναμε ανεγκέφαλα ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ. Συνεχίσαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές και εκδρομές στην φύση (όση απέμεινε), συμμετείχαμε σε κάθε μορφής ψυχαγωγικά θεάματα και εκδηλώσεις και γενικά περάσαμε πολύ καλά. Μοναχά η σημαία στην ακρόπολη έμεινε να κυματίζει μεσίστια, να θυμίζει την ωμή πραγματικότητα.

Ντρέπομαι ειλικρινά που την ώρα που συνεβαίνανε όλα αυτά δεν μου πέρασε καν από το μυαλό να διακόψω το Σαββατοκύριακό μου έστω για να συμμετάσχω νοερά στην θλίψη που θα νοιώσουν οι απόγονοι μου όταν δεν θα μπορούν πια να κάνουν εκδρομές στην φύση και να διασκεδάζουν ξάνοιαστα.

Δεν ξέρω γιατί φτάσαμε να καίγεται όλη η Ελλάδα και γιατί η κρατική μηχανή δεν μπορεί να ελέγξει τέτοιες καταστάσεις. Ίσως και να μην μάθω ποτέ, ίσως να μην χρειάζεται κιόλας. Η Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007 δίδαξε – αποκάλυψε, άλλο ένα καινό στην κοινωνική μου μόρφωση. Έδειξε την ανάγκη να ξεθάψω (και ίσως όχι μόνο εγώ) το συναίσθημα της αλληλεγγύης που μάλλον προσπαθώ να κρύψω τρομαγμένος από την ανασφάλεια του σύγχρονου κόσμου.

  • Ποιος θα ξανα-διδάξει την αλληλεγγύη στους ανθρώπους, αφού προφανώς και η κοινωνία και οι μηχανισμοί της αλλά και οι θρησκείες απέτυχαν?

  • Ποιος θα βροντοφωνάξει ότι ανεγκέφαλος ψυχή δεν υπάρχει και ματαιοπονούμε αν προσπαθούμε να διασφαλίσουμε την αιωνιότητα μιας τέτοιας?
ioannispk – son of a pirate

Thursday, August 23, 2007

Ο φάρος της Μανγκάλια

Ο φάρος της Μανγκάλια



Δεν ξέρω τι με τραβά στους φάρους. Όμοιος νυχτερινό έντομο έλκομαι να παρακολουθώ την συνεχή τους ξιφομαχία με το σκότος.
Το πρωί μοιάζουνε να αναπαύονται νικημένοι από τον γεννήτορα ήλιο που διαφεντεύει την πλάση.
Τούτος ο φάρος στέκει χρόνια τώρα στο έμπα του λιμανιού της Πανγκάλιας (Μαγκάλια την λένε τώρα) στις εκβολές του Δούναβη. Σίγουρα σπάθιζε το σκοτάδι και έδινε ελπίδα τους προγόνους μου που με βοηθό μια μαγνητική και την εικόνα του Άι Νικόλα προσπαθούσαν να βρουν το στόμιο του μεγάλου ποταμού στο δρόμο για το Γαλάτσι.

ioannispk - son of a pirate

Ηλέκτρα

Ηλέκτρα

Διάβασα πρόσφατα το πιο κάτω σχόλιο με αφορμή την παράσταση ΗΛΕΚΤΡΑ που δόθηκε στην Επίδαυρο.

«Δίχασε η τολμηρή "Ηλέκτρα"»

«Δέος προκάλεσε η θεατρική παράσταση του Πίτερ Στάιν «Ηλέκτρα» που ανέβηκε για δύο μόνο παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Οι πρωταγωνιστές έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ιδιαίτερη μνεία έγινε, από τους παρευρισκομένους, για το ερμηνευτικό ταλέντο της πρωτοεμφανιζόμενης Στεφανίας Γουλιώτη στο ρόλο της Ηλέκτρας. Ωστόσο, δίχασε το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της παράστασης και όταν ο Ορέστης (Αποστόλης Τότσικας) οδηγεί την Κλυταιμνήστρα στο παλάτι για να την σκοτώσει, η Ηλέκτρα σκίζει τα ρούχα της μένοντας τελείως γυμνή.»

Πιο κάτω γράφει ότι η παράσταση δόθηκε στην μνήμη του Ν Κούρκουλου και την παρακολούθησαν λέει ένα σωρό επώνυμοι επαΐοντες και ανώνυμοι (προφανώς αδαείς σαν και μένα). Διχάστηκαν λέει οι αυθεντίες, τι πράγματα είναι αυτά γυμνό κορμί στη Επίδαυρο και μάλιστα σε αρχαία τραγωδία!
Ν Τ Ρ Ο Π Η !!!


Τι κρίμα παιδιά που σας διχάσανε. Πραγματικά λυπάμαι, θα προσεύχομαι στον συναινετικό Δία να σας μονιάσει.. Τώρα τι θα απογίνετε έτσι διχασμένοι που είστε? Δεν πάτε καμιά βόλτα μέχρι το αρχαιολογικό μουσείο να ξεσκάσετε μη και ανοίξει το μυαλό σας - και δείτε την πραγματική ομορφιά που κρύβει το ανθρώπινο σώμα και που ξέρεις μπορεί και να ξε-διχαστείτε μετά.

Γιατί πρέπει να έχει η τέχνη όρια και σταθμά? Γιατί δεν την αφήνουν να εκφραστεί ελεύθερη αλλά την χαλιναγωγούν με δήθεν διχασμούς , πρότυπα και κανόνες?

Παρότι αδαής λαμβάνω το θάρρος να ευχαριστήσω εκ μέρους της τέχνης τους θεατές της παράστασης και τους παρακαλώ να την αφήσουν ήσυχη να εκφράζετε όπως της αρέσει, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουμε να παράγουμε πολιτισμό.

Γνωρίζω ότι μέσα στα καλά και αξιόλογα θα υπάρχουν και παράγωγα τέχνης ενδεχομένως όχι ποιοτικά. Αντί όμως να προσπαθούμε να τα εξαλείψουμε καλύτερα είναι να μορφώνουμε την κοινωνία έτσι ώστε μόνη της να κρίνει και να δέχεται η να προσπερνά.

ioannispk – son of a pirate

ΥΓ ... Για φατάσου ΔΕΟΣ ! - Λίγο πιο φειδωλοί με το συναίσθημα παρακαλώ κύριοι επώνυμοι θεατές, γιατί, κανέναν ανώνυμο δεν νομίζω να ρώτησαν.


Ένα παιδί κοιτάει τα άστρα.

Ένα παιδί κοιτάει τα άστρα.

Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να στρέφουν το βλέμμα στα αστέρια? Είναι άραγε ο θαυμασμός και η έκσταση που δημιουργεί το συμπαντικό θαύμα, είναι μήπως η σύγκριση μεγεθών που μειώνει την ανθρώπινη ύπαρξη σε τίποτε περισσότερο από σκόνη, ή μήπως η προσμονή του μέλλοντος και η ανασφάλεια? Αφήνω έξω την αγνή έρευνα (ερασιτεχνική και μη) για προφανείς λόγους.

Ο Μενέλαος Λουντέμης στο μυθιστόρημά του – γραμμένο σε μια άλλη εποχή, παρά τις αντιξοότητες του ήρωά του (Μέλιου) αλλά και τις δικές του πέρναγε ένα μήνυμα αισιοδοξίας (αν και καλά κρυμμένο). Είχε ίσως λιγότερο άγχος για το αύριο.

Σήμερα ο άνθρωπος “Star Gazer” κοιτά τα άστρα με την αγωνία ότι αυτό που βλέπει δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παρελθόν την εξέλιξη του οποίου απλά δεν έχει ακόμα βιώσει, η αυτή δεν έχει φθάσει ακόμα στην δική του κοσμική γωνιά από τις εσχατιές του σύμπαντος. Βέβαια δεν παύει να θαυμάζει την «Δημιουργία» είτε την πιστεύει είτε όχι. Το ερώτημα όμως της εξέλιξης το παρελθόντος που παρατηρεί τον βασανίζει.

Ο άνθρωπος κατέφευγε στα άστρα για να διαβάσει το μέλλον σχεδόν από τότε που σήκωσε το βλέμμα του από το χώμα – πρωτάνθρωπος. Δεν είναι αξιοπρόσεκτο ότι πάντα ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων κοιτούσε το συμπαντικό παρελθόν για να διαβάσει το μέλλον ?

Το θέμα κατά την γνώμη μου δεν είναι τι κοιτάμε για να μάθουμε το μέλλον, αλλά γιατί ενδιαφερόμαστε για αυτό και περισσότερο γιατί όσο περισσότερο προοδεύουμε τόσο περισσότερο αγωνιούμε να μάθουμε το μέλλον μας.

ioannispk – son of a pirate

Wednesday, August 08, 2007

Σκιές

Σκιές

Κάτι γκρίζες σκιές μ’ ακολούθησαν.
Χάθηκα στα στενοσόκακα και τις
ξαναβρήκα να περιμένουν εκεί
κάτω απ’ τα πλατάνια ανυπόμονες.

Τάχυνα το βήμα ενοχλημένος.
Γλύστρισαν πίσω μου αθόρυβα
χασκογελώντας στο κυκλαδικό φως,
γεννήτορα δικό τους και δικό μου.

Το απόγευμα μας βρήκε πάλι μαζί.
Απέναντι στο λόφο μάταια πάσχιζα
να ξεφύγω την δύση που τις
γιγάντωνε θυμίζοντας μου τη νύχτα.

Το βράδυ γέμισαν όλα γύρω με
σχήματα, με κατάπιαν ολόκληρο.
Άφησα τις σκέψεις μου να φωλιάσουν
στο παιχνίδισμα του κόσμου με το φως.

Μόλα παπαφίγκο – γάμπια, κι όρτσα γερά!
Αλά σοφράνο, δεν το περιμένει ! Θα τον φάμε!
Λάμψη – φώς! Ααράς Γιαραμπί – Ααράς!
Λάμψη – φώς! Γιατί Θεέ μου – Γιατί.

Καταιγισμός φωτός ξέσχισε την νύχτα.
Ταπεινά δουλικά – έσβησαν οι σκιές.
Έζησα άλλη μια στιγμή απ’ τα παλιά.
Σώπασε το αίμα, λιάστηκε η συνείδηση.

Σαν τα παλιά παπλώματα στο δώμα
ρούφηξα το φως αχόρταγα, θεραπευτικά.
Θα μ’ εύρει πάλι η νύχτα έτοιμο.
Χαντίντ – Σάμ, Ατσάλι – Δηλητήριο.

ioannispk – son of a pirate

ΥΓ

Στα Αραβικά
Ααράς = Γιατί, Γιαραμπί = Θεός, Χαντίντ = Ατσάλι, Σάμ = Δηλητήριο (αλλά και θείος)

Tuesday, August 07, 2007

Κριτήριο ρίψης στον Καιάδα

Κριτήριο ρίψης στον Καιάδα

Πρόσφατα ο φίλος μου ΑΑΔ μου είπε ότι σύμφωνα με την μυθολογία, ένα από τα κριτήρια για την ρίψη των ενηλίκων στον Καιάδα ήταν η ικανότητα να διακρίνουν (προφανώς με γυμνό μάτι) ότι ένα από τα άστρα στην Μεγάλη Άρκτο είναι διπλό!

Πραγματικά ένοιωσα ρίγος διότι μύωψ ων από παιδί όχι μόνο το διπλό άστρο δεν καταφέρνω να δω με γυμνό μάτι αλλά ούτε τον ίδιο τον αστερισμό της μεγάλης άρκτου.

Αναρωτιόμουνα λοιπόν πόσο ελαστική μπορεί να έχει γίνει η κοινωνία από τότε μέχρι σήμερα και με προφανή ανακούφιση διαπίστωσα ότι η ύπαρξη μου η ίδια οφείλετε σε αυτήν ακριβώς την ελαστικότητα και προσαρμοστικότητα της κοινωνίας, απέναντι σε άτομα σαν και εμένα που και ο ίδιος ο στρατός καθαρά χαρακτήρισε Ι2.

Το θέμα όμως είναι μήπως η ελαστικότητα αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από μια απλή αλλαγή στους κανόνες του παιχνιδιού, έτσι ώστε να επιτρέπετε η ύπαρξη – με την στενή της έννοια (η οποία άλλωστε είναι αναφαίρετο δικαίωμα), αλλά από την άλλη να διατηρείτε ένα είδος Καιάδα, ώστε πάντα να απάλαστε η κοινωνία από ενοχλήσεις και γενικά ότι δεν είναι εναρμονισμένο με τις τρέχουσες «μόδες».

Για να πάω τα πράγματα πάρα πέρα αναρωτιέμαι μήπως και τα κριτήρια του Καιάδα (αλλά και ο ίδιος ο Καιάδας) έχουν αλλάξει σήμερα σε τέτοιο βαθμό που έχουν γίνει δυσδιάκριτα από ένα κοντόφθαλμο μύωπα και αδαή σαν και μένα.

Για φανταστείτε η ρίψη στον Καιάδα να είναι ας πούμε η εξαίρεση από το κοινωνικό- πολιτικό-οικονομικό γίγνεσθαι. Να καταδικαστείς λέει στην αιώνια παθητική θέαση της διαμόρφωσης του μέλλοντος του δικού σου και των απογόνων σου. Να γίνεις απαραίτητο μεν όργανο για την διατήρηση του πλούτου και της ευημερίας, αλλά μερδικό στην χαρά και τι δίκιο να μην έχεις. Μάλιστα λέει να είναι τα κριτήρια ρίψης τόσο αυστηρά που μονάχα ένα 5 άντε 10 στα εκατό να την γλυτώνει.

ΑΥΤΟΣ είναι ΚΑΙΑΔΑΣ! Ευτυχώς που γραμμένος στα βιβλία δεν υπάρχει (ακόμα τουλάχιστον) και παραμένει μονάχα στην άρρωστη φαντασία μερικών.

Άντε καλό χειμώνα και θα σας δω στο καφέ της Φλαμουριάς, μετά την διόρθωση του εγκλήματος σκέψης (δανείζομαι το thought crime από το 1984 του George Orwell) που διαπράττετε διαβάζοντας αυτό το κείμενο.

ioannispk- son of a pirate

Παράπλευρα οφέλη

Παράπλευρα οφέλη

Στην αρχαία Ελλάδα διοργανώνονταν αγώνες και γιορτές για να δοξάζονται οι Θεοί και φυσικά να τέρπετε και ο λαός. Το γεγονός ότι μέρος του οφέλους από τέτοιες διοργανώσεις το καρπώνονταν οι άρχοντες, είναι ας πούμε «side effect» η «παράπλευρο όφελος».

Οι Ρωμαίοι ακολούθησαν και επαύξησαν την πεπατημένη οδό της λαϊκής τέρψης για να μείνει μέχρι σήμερα το γνωστό «άρτος και θεάματα». Φυσικά τα … παράπλευρα οφέλη ποτέ δεν έχασαν την αξία τους. Αντίθετα ισχυροποιήθηκαν και μελετήθηκε η παροχή άρτου και θεαμάτων, έτσι ώστε να μεγιστοποιείται το παράπλευρο όφελος.

Ακολούθησαν οι Βυζαντινοί και αργότερα οι μεσαιωνικοί φεουδάρχες που παρόλο τον σκοταδισμό που προωθούσαν στις επιστήμες, τις τέχνες και τον πολιτισμό γενικότερα δεν αγνόησαν ποτέ την αξία των λαϊκών πανηγυριών, προς ίδιο όφελος.

Ο τοπικός ηγεμόνας διασκέδαζε τον λαό προσφέροντας κατά την παλιά δοκιμασμένη συνταγή, φαγητό και θέαμα και με την ευκαιρία διάλεγε και το πρωτοπαλίκαρο του, έτσι ώστε να διασφαλίζει την ηγεμονία του στο διηνεκές, θυμίζοντας στο λαό την θέση του.

Στις μέρες μας δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα. Απλά ανάλογα με το οικονομικό μοντέλο που διαλέγουν οι κοινωνίες ως καταλληλότερο για την ανάπτυξή τους, οι λαϊκές γιορτές είτε οργανώνονται από το κράτος είτε από φιλόδοξους τοπικούς – δυνάμει – άρχοντες (σατραπίσκους τε και μη), είτε από εταιρείες σε ρόλο ηγεμόνα, σε ποσόστωση που ορίζει το οικονομικό-πολιτικό μοντέλο.

Ποιος είπε ότι η φεουδαρχική νοοτροπία πέθανε? Δεν πέθανε είναι εδώ και φωλιάζει στις ψυχές όλων μας, αφού με κάθε ευκαιρία ο καθένας μας ξεθάβει από τα τρίσβαθα του είναι του τον μεσαιωνικό ηγεμονίσκο.

Είναι άραγε δυνατόν να περιμένουμε τις κοινωνίες να αναπτυχθούν και να αυτό-οργανωθούν, εξοστρακίζοντας την τάση του φεουδαρχισμού που εξωτερικεύει ο καθένας μας μόλις αποκτήσει ίχνη ισχύος και πλουτισμού, που κατά την γνώμη μου είναι μια καθαρή κοινωνική στρέβλωση?

Το οικονομικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού πρόσφατα αποδείχθηκε ατελέσφορο, διότι προϋποθέτει να γνωρίζουν όλοι οι συμμετέχοντες τέλεια τους κανόνες της αγοράς (το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας το 2001 δόθηκε στον Josef Stiglinz που είπε περίπου αυτό μέσα από τα θέματα της λεγόμενης ασύμμετρης πληροφόρησης).

Μήπως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε και το κοινωνικό μοντέλο που απορρέει από τις αρχές του νεοφιλελεθερισμού και να αναζητήσουμε κάτι καλύτερο, αφού είναι καθαρό ότι όσα δοκιμάσαμε μέχρι τώρα (αντίστοιχα πολιτικών συστήματα π.χ. τυραννία, μοναρχία, ολοκληρωτισμός, φασισμός, κομουνισμός, λαϊκές δημοκρατίες, σοσιαλισμός, πεφωτισμένες δημοκρατίες, ολιγαρχίες, θρησκοκρατίες, ηγεμονίες κτλ) δεν μας ικανοποίησαν.

Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε δειλά να λέμε ΟΧΙ στις εκφράσεις κοινωνικής στρέβλωσης όπως αυτές μορφοποιούνται μέσα από τα επιχορηγούμενα πανηγύρια?

ΟΧΙ άλλο άρτο και θέαμα! ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ. Οι ψυχές μας και το πνεύμα μας πεινάει για μόρφωση, δικαιοσύνη και σεβασμό.

Το ΑΕΠ μας μπορεί να αυξάνεται αλλά εκτός του γεγονότος ότι ο μέσος πολίτης ΤΗΣ ΓΗΣ είναι φτωχότερος, αυτό που σίγουρα είναι φτωχότερο είναι το ίχνος που αφήνει στην ιστορία και στις ψυχές μας ο πολιτισμός που παράγουμε. Για τα οικονομικά μας υπάρχουν ένα σωρό προτάσεις. Πώς να βελτιωθεί η στρέβλωση στην αγορά, πώς να ομαλοποιήσουμε την αταξία που θα προκαλέσει η απελευθέρωση της εργασίας, πώς να εξασφαλίσουμε την αειφόρο μας ανάπτυξη.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ?

Προς το παρόν επαφιόμαστε στα χέρια των διαφόρων επίδοξων διοργανωτών λαϊκών γιορτών προς τέρψη του λαού, ίδιο όφελος φυσικά και με την λήθη για τα παρελθόντα και την τύφλωση για τα μέλλοντα εξασφαλισμένη.

Δόξα τη μακροθυμία σου και την γενναιοδωρία σου κύριε Χ που μας ταΐσες, μας πότισες και εύφρανες τα ματάκια μας με τα ωραία και θαυμαστά του κόσμου. Δεν ξέρω γιατί αλλά στο μυαλό μου ήρθε ένα απλοϊκό τραγουδάκι των αρχών του 1980 - Elusion, Its just an elusion.

ioannispk – son of a pirate

Friday, August 03, 2007

Ο Μπάρμπα Γιαννούλης

Ο Μπάρμπα Γιαννούλης


Ο μπάρμπα Γιαννούλης ήτανε θείος της γιαγιάς μου που έζησε μεταξύ 1870 και 1940 περίπου. Ήταν τσαγκάρης στο επάγγελμα και μάλιστα καλός αφού έμαθε την τέχνη στην Πόλη. Ο μπάρμπα Γιαννούλης γύρισε στο χωριό μεσήλικας και συνέχισε να φτιάχνει παπούτσια μέχρι το θάνατό του.

Ήταν ένας γραφικός παράξενος – ΠΟΛΥ παράξενος άνθρωπος και απίστευτα μισογύνης. Τόσο που γυναικεία παπούτσια αρνειόταν πεισματικά να πιάσει στα χέρια του. Όταν τον ρώταγαν το λόγο έλεγε ότι απλά σιχαινόταν να τα πιάσει αφού οι γυναίκες τα «κατουρούν».

Ο στρημένος τούτος γέρος είχε πολλές σκοτεινές πτυχές στην ζωή του, που οι άκρες τους χάνονταν στα χαρέμια της Πόλης όπου ήταν αποκλειστικός τσαγκάρης και μέγας κατασκευαστής πασουμιών. Ο μπάρμπα Γιαννούλης ήταν όμως όπως λέγανε και «ανοιχτομάτης». Τα μάτια του βλέπανε τα όμορφα και κατά που λέγανε αυτοί που ξέρανε πρόσωπα και πράγματα, «ο διάολος που ‘χε στο παντελόνι του δεν τον άφηνε να ησυχάσει». Ο ίδιος δεν έλεγε τίποτα απολύτως!

Οι χανούμησες αντίθετα με το ότι πιθανόν να πιστεύουν οι περισσότεροι ήταν (και ίσως να συνεχίζουν να είναι) σεξουαλικώς στερημένα άτομα, και απ’ ότι φαίνεται ο μπάρμπα Γιαννούλης δρόσιζε τους κρυφούς κήπους πίσω από τα καφασωτά. Οι κακίες γλώσσες λέγανε πως τον πήρανε χαμπάρι και πας γι’ αυτό ο σουλτάνος τον ευνούχισε. Έτσι λοιπόν ο πασουμοποιός έγινε τσαγκάρης στο χωριό, έμεινε φυσικά ανύπαντρος, και απίστευτα παράξενος και μισογύνης. Η φιγούρα του τα χούγια του και η συμπεριφορά του τροφοδοτούσαν την τοπική κοινωνία με καύσιμο υλικό για σενάρια και κουτσομπολιά ενώ η παραξενιά του έμεινε να την θυμόνται ακόμα και σήμερα.

Σαν πέθανε δύο μακρινά του ανίψια (ο Διονύσης – Νιόνιος και ο Ανδρέας) έχοντας ακούσει τις διάφορες ιστορίες αποφάσισαν να λύσουν μια για πάντα το μυστήριο. Έτσι λοιπόν με διάφορα προσχήματα ζητούσαν επίμονα να ψάξουν τον πεθαμένο και πριν την ταφή αλλά και κατά την διάρκεια. Το τι έγινε στην κατά τα άλλα πένθιμη τελετή δεν είναι γνωστό αλλά εύκολα μπορεί κανείς να το φανταστεί. Ατυχώς λόγω θρησκευτικών και λαϊκών προκαταλήψεων το μυστήριο δεν διαλευκάνθηκε και παρέμεινε μέχρι σήμερα άλυτο.

Ο μπάρμπα Γιαννούλης έμεινε αθάνατος τις μνήμες της γιαγιάς μου της μάνας μου και τόσων άλλων. Έσωσε μέχρι σήμερα να τον θυμάμαι εγώ και να τον μνημονεύω. Σε ευχαριστώ μπάρμπα για την παράδοση που μου κληρονόμησες και εύχομαι το μουσουλμανικό σου κομμάτι, που όλοι άλλωστε έχουμε μέσα μας, να εισακούστηκε και τώρα να βλέπεις τα όμορφα, ανάμεσα στα «ουρί» του παραδείσου, με το πάθος σου για του κήπους πίσω από τα καφασωτά ασίγαστο.

ioannispk – son of a pirate

Friday, July 20, 2007

Pugiza Titelu

Pugiza Titelu

Διάβαζα πρόσφατα ότι επιστήμονες στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τους μηχανισμούς που δημιουργούν την γλώσσα, έβαλαν τον κατάλληλο αλγόριθμο σε δύο ρομπότ με την εντολή να περιγράφουν (με ήχους) το ένα στο άλλο την θέση μιας μικρής μπάλας μέσα στον χώρο που βρίσκονταν.

Στην αρχή τα ρομπότ έβγαζαν βρεφικούς ήχους, αλλά πολύ σύντομα «ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ» σε ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας. Για παράδειγμα «Pugiza Titelu» σημάνει «η μπάλα σταμάτησε αριστερά μου». Αξιοθαύμαστο !

Σχεδόν ταυτόχρονα άκουγα στις ειδήσεις για το τραγικό ατύχημα με την έκρηξη σε πετρελαιοφόρο στο Πέραμα που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δύο ανθρώπων. Με λύπη συνειδητοποίησα ότι εμείς, οι άνθρωποι των καραβιών, ανήκουμε σε ένα άλλο κόσμο, μιλάμε άλλη γλώσσα και οι ιδιαιτερότητες του εργασιακού μας περιβάλλοντος δύσκολα γίνονται κατανοητές. Ο πιο κάτω διάλογος μεταξύ δημοσιογράφου και ενός ναυτεργάτη είναι χαρακτηριστικός.

- Τι συνέβη κατά την γνώμη σας?
- Πήγαν να βγάλουν ένα «βάλφ» και … (η δημοσιογράφος διακόπτει)
- Τι είναι «βάλφ»?
- … Ας πούμε είναι κάτι που συνδέει και απομονώνει δυο σωλήνες και βρίσκετε ανάμεσα σε δύο «φλάντζες».
- Τι είναι «φλάντζες»?
- …
Πάλι καλά που η δημοσιογράφος είχε το θάρρος να ρωτήσει στον αέρα. Τελικά αφού δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν ο ναυτεργάτης έφυγε και η δημοσιογράφος έβγαλε τα δικά της συμπεράσματα, με το γνώριμο ύφος του επαΐοντος που διακρίνει αρκετούς από τους εκπροσώπους αυτού του επαγγέλματος.

Μήπως ήλθε η ώρα να διδαχτούμε κάτι από τα ρομπότ?

ioannispk – son of a pirate

Ένας καλός πειρατής

Ένας καλός πειρατής

Ένας πειρατής που σέβεται την παράδοσή του δεν αρκεί να κουρσεύει μόνο τους άλλους. Αν είναι πραγματικός κουρσάρος μέχρι το κόκαλο ούτε το εαυτό του δεν πρέπει να αφήνει σε ησυχία.

Για τούτο λοιπόν και αποφάσισα να κουρσέψω τις ίδιες μου τις ιδέες και να τις πουλήσω (ακριβά η φτηνά δεν έχει σημασία), όχι στο παζάρι της ALTAMIRA αλλά σε μια άλλη ιντερνετική γωνιά, με άλλους κανόνες.

Γεννήθηκε λοιπό το “A Pirate’s Mobile Bloghttp://sonofapirate.blogspot.com/

Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλά εικόνες που κατά καιρούς βλέπω στα ταξίδια και τις περιπλανήσεις μου, την ώρα που τις βλέπω τις περισσότερες φορές, με την βοήθεια της τεχνολογίας της κινητής τηλεφωνίας.

ioannispk – son of a pirate

Wednesday, July 04, 2007

Βάρκα στο βουνό?

Posted by Picasa

Πέντε Λεπτά Ακόμα


Πέντε λεπτά

Είναι μερικές μέρες που τις ζούμε σαν να ‘ναι οι τελευταίες. Σα να μην έχουμε άλλες ίδιες πια και να! τώρα θα τελειώσει το όνειρο. Είναι σαν τότε που παίζαμε στο δρόμο ολημερίς και μας φώναζε η μάνα στο σπίτι. Πέντε λεπτά – πέντε ακόμα ! Λες και φτάνουν να χορτάσεις ζωή.

Πέντε λεπτά ήλιο ακόμα – ξεγνοιασιά. Ούτε που το κατάλαβα πως πέρασε η μέρα.
Αύριο? Αύριο δεν ξέρω αν θα ΄χει ήλιο. Αύριο πάλι θα γίνουμε καύσιμο υλικό – αναλώσιμο να γυρίζει το κοσμικό γρανάζι, να γεμίζει ο μπεζαχτάς (όχι πάντως ο δικός μας).

Στο κοράνι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αν κλέψεις σου κόβουν το χέρι. Αν το επαναλάβεις τότε θα χάσεις και το άλλο. Δεν πρόβλεψε όμως ο προφήτης τιμωρία για αυτούς που κλέβουν την χαρά, την ελπίδα, την δίψα και την όρεξη για δημιουργία.
Αυτούς που μας κάνουν να ζούμε κάθε μέρα σαν να ναι η τελευταία, σαν να μην έχει αύριο να γευτούμε την χαρά της ζωής.

ioannispk – son of a pirate

Moon




Από την πρόσφατη φωτιά της Πάρνηθας !
Posted by Picasa

Sunday, July 01, 2007

Μεταφορικά μέσα


Posted by Picasa

Saturday, June 30, 2007

Επίσκεψη στους Άγιους Τόπους

Επίσκεψη στους Άγιους Τόπους

Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά την επίσκεψή μου στους Άγιους Τόπους έφυγα από την Ιερή πόλη πολύ μπερδεμένος. Ίσως να φταίει το συνονθύλευμα των πολιτισμών και των θρησκειών που διαγκωνίζονται για την σωτηρία των ψυχών μας, ίσως ακόμα και να μην ήμουνα κατάλληλα προετοιμασμένος για μια τέτοια επίσκεψη.

Η ουσία παραμένει ότι έφυγα γεμάτος σκέψεις και με μια πικρή γεύση στο στόμα. Αν με ρωτήσει κάποιος τι θα προτιμούσα – τι θα ήθελα να αλλάξω, δεν νομίζω ότι θα έβρισκα εύκολη απάντηση.

Ανεξάρτητα όμως από όλα, γεγονός παραμένει ότι η συνύπαρξη τόσων διαφορετικών ανθρώπων σε ένα τόσο μικρό μέρος και για τόσα πολλά χρόνια είναι από μόνη της εντυπωσιακή. Φεύγοντας μου ήλθε στο μυαλό ένα παλιό ποίημα του Ορέστη Λάσκου, το Παρίσι, που παραθέτω αυτούσιο, περισσότερο γιατί μου αρέσει το αδιέξοδο που δημιουργεί με την πρότασή του, παρά γιατί ταιριάζει με την περίπτωσή μου .

Δικός μου σκοπός ζωής δεν υπήρξε ακριβώς αυτή η επίσκεψη, αφού πιστεύω ότι αν θέλει κανείς να βρει την ηρεμία της ψυχής του δεν είναι ανάγκη να ανατρέξει στην γενέτειρα μήτρα του. Μπορεί να « μηδενίσει » την ζωή του και να ξαναγεννηθεί όπου και να βρίσκεται, αρκεί να αναζωπυρώσει τις γενεσιουργές δυνάμεις που κρύβονται μέσα του.

Ένα κατάλαβα πάντως, ότι ο Θεός πρέπει να είναι μια πολύ μα πολύ ανεκτική οντότητα, αφού δέχεται το χάος που επικρατεί – πάντα δήθεν στο Όνομά Του και δεν πατάει το γνωστό «RESET».

ioannispk – son of a pirate

Παρίσι – Ορέστης Λάσκος

"Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ
που λόγια πάντα αλλόκοτα μιλεί
για το Παρίσι
στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.
Λένε γι' αυτόν
πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι.
Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε
τ' ονειρεμένο αυτό ταξίδι
που ποθούσε.
Παντού για 'κείνο συζητούσε
μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε
τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό
του 'γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι
λαμπερό.

Να πάει στο Παρίσι...
Για το ταξίδι αυτό σκότωνε φευγαλέες επιθυμίες
και έκανε αιματηρές οικονομίες
για να το πραγματοποιήσει.
Να πάει στο Παρίσι...

Και να,
που κάποια μέρα στα στερνά
το κατορθώνει.
Κι ένα πρωί μέσα στου τρένου ένα βαγόνι
για το Παρίσι μεθυσμένος ξεκινά.
Μα,
μόλις αντίκρισε μακριά τον πύργο του ’ιφελ
ν' αχνοδιαγράφεται στο φόντο τ' ουρανού,
φριχτή μια σκέψη εισόρμησε στην κάμαρα
του νου.
Κι ύστερα; Κι ύστερα τι θα γινόταν;
Πώς θα μπορούσε πια να ζήσει
με δίχως τη λαχτάρα αυτή για το Παρίσι;
Γιατί ένιωθε τώρα καλά πως όταν
σε λίγο στο Παρίσι θα βρισκόταν
μέσα σ' ελάχιστο διάστημα ασφαλώς,
θα το βαριόταν.
Και τότε;

Και τότε
πήρε μια τεράστια απόφαση
που ως τώρα δεν ευρέθηκε να του τη συγχωρέσει
κανείς.

Αντί να προχωρήσει στο Παρίσι
κατέβηκε σ' ένα προάστιο
στο Σαιν Ντενίς.
Και το πρωί από την ίδια οδό
ξανάρθε εδώ.
Και τώρα, σαν και τότε προτού φύγει πάλι.
με μια λαχτάρα σαν και πριν μεγάλη,
μιλάει και λέει παντού, πως έχει ορίσει
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι"