Δεν ξέρω τι με τραβά στους φάρους. Όμοιος νυχτερινό έντομο έλκομαι να παρακολουθώ την συνεχή τους ξιφομαχία με το σκότος.Το πρωί μοιάζουνε να αναπαύονται νικημένοι από τον γεννήτορα ήλιο που διαφεντεύει την πλάση.
Τούτος ο φάρος στέκει χρόνια τώρα στο έμπα του λιμανιού της Πανγκάλιας (Μαγκάλια την λένε τώρα) στις εκβολές του Δούναβη. Σίγουρα σπάθιζε το σκοτάδι και έδινε ελπίδα τους προγόνους μου που με βοηθό μια μαγνητική και την εικόνα του Άι Νικόλα προσπαθούσαν να βρουν το στόμιο του μεγάλου ποταμού στο δρόμο για το Γαλάτσι.
ioannispk - son of a pirate
No comments:
Post a Comment