- Άντε γεια σας και αν Θέλει ο Αη Νικόλας θα ξαναβρεθούμε.
Κάτι τέτοιο θα είπαν όταν τα δέσανε προσωρινά - μέχρι να ανοίξει πάλι η αγορά. Φυσικά το προσωρινό έγινε μόνιμο και οι οικονομικές συνθήκες τα καταδίκασαν να σαπίζουν στην ντάνα.
Δεν θα αναφερθώ ούτε στα καμένα ούτε στο όνειρο του Ομπάμα για καθαρή ενέργεια. Το μέλλον, τουλάχιστον όσο απομένει στα πλαίσια του βιολογικού μου προσδόκιμου, φαντάζει συννεφιασμένο.
Ο κόσμος μοιάζει με καράβι που κάνει τα τελευταία ταξίδια του, λίγο πριν το δέσουν "προσωρινά" όσο να κοπάσει η κρίση. Φυσικά για τους ναυτικούς που ξέρουν καλά αυτή την διαδικασία, η ντάνα είναι ισοδύναμη με την βαριά σκουριά - το θάνατο.
Είχα την τύχη να ζήσω τις "καλές" εποχές, όταν τα βαπόρια αρμένιζαν περήφανα και τα ματσακόνια αντηχούσαν στην κουβέρτα. Τα κολολαδωμένα ποδάρια γύριζαν το στρόφαλο και η προπέλα σκάλιζε την πορεία μαστορικά.
Ταυτόχρονα ζω τον εφιάλτη του κάθε ανθρώπου που αγαπά την θάλασσα και το θαλασσινό επάγγελμα. Στη κουβέρτα ησυχία και μόνο γλάροι κάθονται στα ρέλια. Στον μηχανοστάσιο νεκρική σιγή. Ακούς μονάχα σταγόνες νερού να πέφτουν από τα μπούνια στην σεντίνα και να αντηχούν μέχρι ψηλά τα σπειράγια.
Ας μου σβήσει κάποιος την δίψα για ζωή. Ας ξεριζωθούν οι ναυτικές μνήμες από την ψυχή μου. Δεν θέλω να σβήσω άπραγος στην ντάνα. Θέλω να με καταπιεί το κύμα μάχιμο.
ioannispk - son of a pirate
Κάτι τέτοιο θα είπαν όταν τα δέσανε προσωρινά - μέχρι να ανοίξει πάλι η αγορά. Φυσικά το προσωρινό έγινε μόνιμο και οι οικονομικές συνθήκες τα καταδίκασαν να σαπίζουν στην ντάνα.
Δεν θα αναφερθώ ούτε στα καμένα ούτε στο όνειρο του Ομπάμα για καθαρή ενέργεια. Το μέλλον, τουλάχιστον όσο απομένει στα πλαίσια του βιολογικού μου προσδόκιμου, φαντάζει συννεφιασμένο.
Ο κόσμος μοιάζει με καράβι που κάνει τα τελευταία ταξίδια του, λίγο πριν το δέσουν "προσωρινά" όσο να κοπάσει η κρίση. Φυσικά για τους ναυτικούς που ξέρουν καλά αυτή την διαδικασία, η ντάνα είναι ισοδύναμη με την βαριά σκουριά - το θάνατο.
Είχα την τύχη να ζήσω τις "καλές" εποχές, όταν τα βαπόρια αρμένιζαν περήφανα και τα ματσακόνια αντηχούσαν στην κουβέρτα. Τα κολολαδωμένα ποδάρια γύριζαν το στρόφαλο και η προπέλα σκάλιζε την πορεία μαστορικά.
Ταυτόχρονα ζω τον εφιάλτη του κάθε ανθρώπου που αγαπά την θάλασσα και το θαλασσινό επάγγελμα. Στη κουβέρτα ησυχία και μόνο γλάροι κάθονται στα ρέλια. Στον μηχανοστάσιο νεκρική σιγή. Ακούς μονάχα σταγόνες νερού να πέφτουν από τα μπούνια στην σεντίνα και να αντηχούν μέχρι ψηλά τα σπειράγια.
Ας μου σβήσει κάποιος την δίψα για ζωή. Ας ξεριζωθούν οι ναυτικές μνήμες από την ψυχή μου. Δεν θέλω να σβήσω άπραγος στην ντάνα. Θέλω να με καταπιεί το κύμα μάχιμο.
ioannispk - son of a pirate
2 comments:
Γειά χαρά συνάδελφε. Ωραίο το άρθρο σου. Αλλά, απ' ότι βλέπω και από τα άλλα άρθρα σου, έχεις το χάρισμα του λόγου. Θα σε επισκέπτομαι τακτικά (ελπίζω να μην σε ενοχλεί !!!)
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Post a Comment