Πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στη Μπατάβια

Στον Ατλαντικό Ωκεανό, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα πλοίο δέχεται πυρά και βυθίζεται από ένα γερμανικό υποβρύχιο, το οποίο με τη σειρά του τορπιλίζεται και χάνεται για πάντα στο βάθος της θάλασσας. Οι διάφοροι (και διαφορετικοί) επιζώντες του πλοίου προσπαθούν να επιβιώσουν με αρμονία σε μια μικρή σωσίβια λέμβο, μέχρι τη στιγμή που επιβιβάζεται και ο μοναδικός Γερμανός επιζών, ο καπετάνιος του υποβρυχίου.
Στην αρχή το κουμάντο της βάρκας το αναλαμβάνει με πρωτοβουλία ένας εργοστασιάρχης που έχει μάθει να διοικεί κόσμο. Μετά μέρος του πληρώματος της λέμβου εξεγείρεται και βάζει επικεφαλής ένα αριστερό συνδικαλιστή από το μηχανοστάσιο.
Στο τέλος το πηδάλιο το παίρνει ο Γερμανός, γιατί είναι ο μόνος που ξέρει να προσανατολίζεται. (Προσοχη στην σημειολογία).

Aπό την κινηματογραφική ταινία "Σωσίβια Λέμβος" (Lifeboat, 1944) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, με σενάριο Τζων Στάϊνμπεκ, Τζο Σουέρλινγκ και Μπεν Χεκτ, βασισμένο σε μία ιδέα του σκηνοθέτη.





Οι ομοιότητες με την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακές.
Πως τελειώνει όμως το σενάριο ? Μόλις εμφανίζεται η σωτηρία (στην συγκεκριμένη περίπτωση με την μορφή ενος πλοίου), οι ισοροπίες που στο μεταξύ είχαν επέλθει στην βάρκα πάνε περίπατο - όλοι ξεχνάνε τις δυσκολείες και αυτούς που πραγματικά δούλεψαν για αυτές και τα πράγματα επανέρχονται στη πρότερή τους κατάσταση.


Κάποιοι κριτικοί κινηματογράφου μετά τις πρώτες θριαμβευτικές κριτικές, άρχισαν να επικρίνουν την ταινία για τη δήθεν "θετική" απεικόνιση του γερμανικού χαρακτήρα. Σήμερα η άποψη που επικρατεί είναι η ακριβώς αντίθετη αφού η ταινία χαρακτηρίζεται σχεδόν σαν Αμερικάνικη προπαγάνδα !
Κατα το γύρισμα της ταινείας ...

• Όταν η ηθοποιός Μαίρη Άντερσον ρώτησε το σκηνοθέτη ποια ήταν η καλύτερη πλευρά της (για τη κινηματογραφική λήψη) έλαβε από το σκηνοθέτη την απάντηση: "Αγαπητή, μου κάθεσαι ήδη πάνω της".
• Η Ταλούλα Μπάνκχεντ δεν φορούσε εσώρουχα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, κάτι που παρατήρησαν οι συμπρωταγωνιστές της ανεβαίνοντας τη σκάλα για τη δεξαμενή όπου γίνονταν τα γυρίσματα. Όταν το ανέφεραν στο Χίτσκοκ εκείνος απάντησε ότι ναι μεν είναι ένα σοβαρό θέμα, "αλλά δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να απασχολεί τον ενδυματολόγο, το μακιγιάζ η τον κομμωτή".
• Ο Χίτσκοκ όντας δυσαρεστημένος από την μουσική που έγραψε ο συνθέτης για την ταινία προσπάθησε να αποτρέψει τη χρήση μουσικής θέτοντας στον συνθέτη το ερώτημα "Μα από που ακούγεται η μουσική στην μέση του ωκεανού;" για να λάβει την ακόλουθη απάντηση από το συνθέτη: "Ας μας εξηγήσει ο κύριος Χίτσκοκ που ακριβώς στέκεται η κάμερα στη μέση του ωκεανού και θα του πω από που ακούγεται η μουσική!".

Απο τα ποιό πάνω συμπεραίνουμε οτι ακόμα και για ένα επαγκελματία της οργάνωσης και μεθοδικότητας όπως ο Χιτσκοκ, το να πείσεις τον περίγυρο να μοιραστεί το πάθος και το όνειρό σου είναι ένα πρόβλημα. "Ενα πρόβλημα τόσο σοβαρό που αν το αντιμεωπίσεις με οτιδήποτε άλλο απο στωικότητα και ψυχραιμία οι στόχοι και το ίδιο το όνειρο κινδυνεύουν.


Εχω την αίσθηση οτι στην Ελλάδα το όνειρο εχει παθάνει ! Αχολούμαστε με τα οπίσθια της Μαίρη Άντερσον και τα εσώρουχα (η την έλειψή τους) της Ταλούλα Μπάνκχεντ και συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε ήδη στο κατάστρωμα του πλοίου της σωτηρίας, ενω ο Γερμανός κρατούσε το πηδάλιο "ΠΗΔΗΞΕ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ"  μαζί με την γοργόνα της πλώρης του Καββαδία.


Τελειώνω τις σκέψεις μιας ακόμα μέρας που θέλω να ξεχάσω με ένα απο τα αγαπημένα μου - ποιού άλλου - του Μαρκόνι Ν Καββαδία - που τόσο με εκφράζει.


Ενας δόκιμος στη γέφυρα σε ώρα κινδύνου
Στο ημερολόγιο γράψαμε: <<Κυκλών και καταιγίς>>.
Εστείλαμε το S.O.S μακριά σε άλλα καράβια,
κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριον Ινδικό
πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στη Μπατάβια.


Μπατάβια - η Τζακάρτα της Ινδονησίας.


ioannispk - son of a long lost pirate