Την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή ηγεσία πανικοβλήθηκε - πολύ αργά κατά την γνώμη μου- όταν συνειδητοποίησε ότι η ζώνη του ευρώ, η ίδια, ήταν σε κίνδυνο κατάρρευσης.
Αν η ζώνη του ευρώ αποδεικνύεται απρόθυμη να προστατεύσει ένα μέλος όπως η Ελλάδα, τότε οι επενδυτές ομολόγων θα στέψουν την προσοχή τους και σε άλλα μέλη όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία για να κάνουν ότι ακριβώς έκαναν και στην Ελλάδα. Νομίζω ότι ο λόγος είναι προφανής από το ποιο πάνω γράφημα.
Λαμβάνοντας υπ' όψιν αυτό το όχι ευχάριστο σενάριο της κατάρρευσης του Ευρώ, οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να κάνουν τα πάντα, συνεπικουρούμενοι από το ΔΝΤ ώστε να προσφέρουν μία διέξοδο στην Ελλάδα (και άρα την ευρωζώνη), ενδεδυμένοι τον μανδύα της αλληλεγγύης, εξαιρουμένων ελαχίστων που τόλμησαν να πουν την αλήθεια.
Το πρόγραμμα, όπως ανακοινώθηκε έχει μάλλον μικρές πιθανότητες επιτυχίας για την αποφυγή ενδεχόμενης Ελληνικής χρεοκοπίας, αλλά μπορεί να επιβραδύνει ή ακόμα και να αποτρέψει μια επικίνδυνη κλιμάκωση της κρίσης στην υπόλοιπη Ευρώπη, γεγονός που θα είχε τεράστιες παράπλευρες ζημίες . Στο μεταξύ και μέχρι να χρεοκοπήσει η Ελλάδα (αν τελικά συμβεί αυτό) κερδίζεται τουλάχιστον χρόνος, ώστε να προετοιμαστούν οι κατάλληλοι Ευρωπαϊκοί μηχανισμοί.
Άρα το λεγόμενο πρόγραμμα σταθερότητας, δεν έχει να κάνει καθόλου με την Ελλάδα. Έχει να κάνει με την Ευρωζώνη και το νόμισμά της. Ακόμα έχει να κάνει με την έλλειψη μηχανισμών αποφάσεων μέσα στην Ευρώπη. Φοβάμαι ότι σύντομα θα πρέπει να αποφασιστεί ποιός πρέπει (αξίζει) να σωθεί και ποιός όχι. Φοβάμαι ακόμα ότι όταν θα παίρνονται αυτές οι αποφάσεις εμείς θα είμαστε απόντες, όπως απόντες είμαστε και σε άλλες ιστορικές στιγμές - πλην αυτών της αρχαιότητας.
Πολλοί θα πουν πως οι τράπεζες με τα υπερκέρδη τους πρέπει να πληρώσουν τουλάχιστον μέρος της ζημιάς και άρα δεν υπάρχει λόγος για προγράμματα σταθερότητας και Ευρωπαϊκή παρέμβαση. Φοβάμαι ότι αυτό πιο εύκολα το λέει κανείς παρά το κάνει.
Οι τράπεζες είναι ισχυρές για έναν βασικό λόγο - θεμελίωσαν ζωτικής σημασίας δομές στο επίκεντρο των οικονομιών μας και πλέον τις ορίζουν. Οι δομές αυτές όμως παραμένουν εξ ορισμού εύθραυστες και ευάλωτες. Η αφαίρεση τους λοιπόν από τις οικονομίες χρειάζεται προσοχή αλλιώς κυνδυνεύει να καταστραφεί η ίδια η κοινωνία. Γι' αυτό και πρέπει να προσέχει κανείς τι ζητά, από ποιόν το ζητά και τέλος τι εύχεται να συμβεί.
ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ....
ioannispk - son of a pirate
2 comments:
ΔΕΝ ΕΛΕΓΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ !!!!
Τα σχέδιά της για τη δημιουργία ενός μόνιμου ταμείου διάσωσης για τις χώρες της ευρωζώνης θα παρουσιάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την επόμενη Τετάρτη, σύμφωνα με την εκπρόσωπο της Κομισιόν Πία Άρενκιλντε Χάνσεν.
Συγκεκριμένα, η Επιτροπή θα προτείνει τη δημιουργία ενός «μηχανισμού επίλυσης κρίσεων», ο οποίος θα είναι σχεδιασμένος για να διασώζει κράτη της ευρωζώνης που απειλούνται με χρεοκοπία.
Η ΕΕ έχει ήδη ένα τέτοιο σύστημα για τις χώρες της που δεν ανήκουν στο ευρώ, όμως θεωρούσε πως κανένα κράτος της ευρωζώνης δεν θα χρειαζόταν ποτέ διάσωση.
Η πρόταση αποτελεί μέρος ενός πακέτου μέτρων σχεδιασμένων με στόχο τη βελτίωση του οικονομικού συντονισμού και της επιτήρησης μεταξύ των κρατών του ευρώ. Θα πρέπει να εγκριθεί από τα κράτη μέλη της ΕΕ και από το Ευρωκοινοβούλιο και θα είναι δυνατό να τροποποιηθεί κατά τη διαδικασία.
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γερμ. Πρακτορείο
Aναλυση
Ελλάδα και Ευρωζώνη αγόρασαν χρόνο
Tου Βασιλη Zηρα / vziras@kathimerini. gr
Εστω και υπό την πίεση των αγορών, έστω και με καθυστέρηση πολλών μηνών, η Ευρωζώνη έκανε το Σαββατοκύριακο ένα αναγκαστικό -μικρό- βήμα προς την ωριμότητα. Οχι για να διασώσει την Ελλάδα ή κάποιον άλλο άτακτο του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά για να περισώσει την ίδια της την ύπαρξη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχαν έτοιμες παραλλαγές αυτού του σχεδίου, που εγκρίθηκε χθες, ήδη από τον Νοέμβριο του 2008. Ελειπε η πολιτική βούληση για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντίδραση. Το πολιτικό προσωπικό της Ευρωζώνης αντιμετώπισε με τον συνήθη τρόπο και τις συνήθεις διαδικασίες μια εξαιρετική κατάσταση. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και κυρίως οι κεντρικοί τραπεζίτες της Φρανκφούρτης αποδείχθηκαν πιο ευέλικτοι από τις κυβερνήσεις των «16».
Εν πάση περιπτώσει, ύστερα από πολύμηνες ωδίνες, αποφασίστηκε και τέθηκε σε εφαρμογή ένας μηχανισμός στήριξης, που εξαιτίας και μόνο των διατεθέντων κεφαλαίων είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί αρκετός για να ξεπεράσει το ευρώ την παρούσα δυσμενή συγκυρία. Οχι ωστόσο για να διασφαλίσει το μέλλον του. Αυτό εξαρτάται από την ικανότητα των κρατών - μελών να αντιμετωπίσουν τις δυσλειτουργίες και τις εσωτερικές ανισορροπίες της Ευρωζώνης, να προχωρήσουν αποφασιστικότερα σε μια πιο συντονισμένη οικονομική διακυβέρνηση, να αμβλύνουν το πολιτικό έλλειμμα της Ενωσης.
Τι κέρδισε η Ελλάδα με τις αποφάσεις του Σαββατοκύριακου; Κατ’ αρχάς απομακρύνεται ακόμη περισσότερο ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, εξαιτίας εξωτερικών εξελίξεων. Αν για παράδειγμα κατέρρεε η Πορτογαλία, θα παρασυρόταν και η Ελλάδα. Επιπλέον, διασφαλίζεται ακόμη περισσότερο η σταθερότητα του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τέλος, σε πολιτικό επίπεδο ακούγεται πιο πειστικό το επιχείρημα ότι η Ελλάδα στοχοποιήθηκε από τις αγορές επειδή ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, αλλά ο βασικός στόχος ήταν το ευρώ. Αυτό το επιχείρημα υιοθετείται και από άλλους. Πέραν τούτου ουδέν.
Και την επομένη της απόφασης, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο θα συνεχίσει να αυξάνεται τα επόμενα χρόνια. Αντιμετωπίζει τον κίνδυνο μιας βαθιάς ύφεσης εξαιτίας της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής. Κινδυνεύει να γονατίσει υπό το βάρος των χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών της και του τεράστιου ελλείμματος ανταγωνιστικότητας. Η υλοποίηση της συμφωνίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωζώνη εξακολουθεί να είναι το ίδιο επώδυνη όσο και πριν. Μπορεί οι συνθήκες να είναι ευνοϊκότερες από ό, τι την προηγούμενη Παρασκευή, αλλά το στοίχημα απέχει πολύ από το να θεωρείται κερδισμένο.
Post a Comment