Ηλεκτρολογικές ... μνήμες

Ηλεκτρολογικές ... μνήμες

Είναι μερικές φορές που τυχαίες εικόνες από το παρελθόν ξεπηδούν στο σήμερα, παίρνουν σάρκα και οστά, μορφές και οσμές και παύουν να είναι τυχαίες. Μοιάζουν να θέλουν να μας πουν κάτι. Κάτι που δεν αποτελείωσαν χρόνια πριν.

Θυμάμαι μικρός προσπαθώντας να φτιάξω ένα φωτορυθμικό (της μόδας στην δεκαετία του 70), έκανα μια ζημιά στην εγκατάσταση του σπιτιού μας, μην γνωρίζοντας πως να συνδέσω ένα διακόπτη. Η μάνα μου κάλεσε τότε τον ηλεκτρολόγο της γειτονιάς μας, ένα ψηλό μεσήλικα με την σιγουριά της τέχνης του στην τσέπη μπερδεμένη με το πολύμετρο και τα δοκιμαστικά κατσαβίδια, για να αποκαταστήσει την βλάβη. Ενώ διόρθωνε τον καμένο πίνακα, δεν έχασε ευκαιρία να μου αφήσει παρακαταθήκη την σοφία της ζωής του συνοψισμένη σε αράδες από λέξεις με τραβηγμένα φωνήεντα και στολισμένες από τις κινήσεις των χεριών του.

Χρόνια μετά (τουλάχιστον 30), γύρω από ένα τραπέζι είδα απέναντί μου τον ίδιο μάστορα να χειρονομεί με τον ίδιο τρόπο και να λεει παιχνιδιάρικα, μεταξύ άλλων, τραβώντας πάντα τα φωνήεντα πως η παλιά Αθήνα είχε κάτι. Κάτι ακαθόριστα ευγενικό που έμενε σαν λούστρο στους κάτοικους της. Δεν συμφώνησα ούτε διαφώνησα με αυτό, άλλωστε το θέμα το έχει εξαντληθεί επαρκώς και δεν χρειάζεται η συμβολή μου. Έμεινα όμως να κοιτάζω τον κλώνο του μάστορα άλαλος αφού δεν μπορούσα να εξηγήσω την τόση ομοιότητα του με τον πατέρα του.

Τελικά ποτέ δεν θα μπορέσω να καταλάβω αν είναι το DNA που μεταφέρει μια πληθώρα πληροφοριών η είναι το παρελθόν που στέλλει αδιόρατα μηνύματα στο μέλλον με το βιολογικό αυτό βιβλίο διαθήκη.

Δεν θα πάψω να είμαι αθεράπευτος θιασώτης και λάτρης της τεχνολογίας από την μια, αλλά ταυτόχρονα από την άλλη, το κομμάτι του εαυτού μου που διαφεντεύεται από τον Δόκτορα Χάιντ, θα θέλει πάντα να ερωτοτροπεί με το φυσικά ανεξήγητο.

Έτσι προτίμησα να αφήσω στην άκρη τις γενετικές εξηγήσεις και προσπάθησα να αποκρυπτογραφήσω αυτό το μήνυμα που ήλθε από το παρελθόν. Τι μου έμαθε η επίσκεψη του ηλεκτρολόγου στο σπίτι τότε? Τι μπορώ να συμπεράνω από το απόσταγμα της ζωής του κλώνου του?

Αυτόματα θυμήθηκα το βιβλικό «Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι» (Ματθ.5,17). Φαντάστηκα λοιπόν να είναι κρυμμένο μέσα στο DNA του γιου το ατελείωτο μήνυμα του πατέρα, που κάποια κοσμική δύναμη φρόντισε να μας φέρει κοντά έτσι ώστε να μου παραδώσει την συνέχειά του. Ίσως και εγώ να έκανα το ίδιο για αυτόν και ακόμα ίσως αύριο τα παιδία μας να συνεχίσουν την βιολογική σκυταλοδρομία μηνυμάτων. Δεν ξέρω και ίσως να μην θέλω να μάθω αφού μερικές φορές η αναζήτηση από μόνη της είναι γλυκιά.

Είναι περιπτώσεις σαν και αυτή που κάνουν το κόσμο να μοιάζει με τεράστια χύτρα που μέσα της σιγοβράζει μια αιώνια κακαβιά. Ένα μέρος της εξατμίζεται για να υγροποιηθεί στο καπάκι και μερικές σταγόνες του ξανακυλούν πάλι μέσα στην σούπα. Ξέρω δεν είναι και πολύ Χριστιανική / πολιτικά ορθή η σκέψη αυτή, αλλά ίσως η μερική ανακύκλωση της πληροφορίας (έστω) να είναι αναπόφευκτη, αφού κομμάτι της αναλαμβάνει να διατηρήσει το σώμα των παιδιών μας.

Οι κοσμικοί νόμοι που μας διέπουν είναι αφάνταστα περίπλοκοι και φαντάζουν τόσο πιο περίπλοκοι όσο κανείς προσπαθεί να χαρτογραφήσει το δέντρο των αλληλεπιδράσεων που δέχεται στην πορεία της ζωής του, όχι μόνο από του ανθρώπους που συναντά, αλλά και από τις βιολογικές τους συνέχειες που η τύχη φέρνει ξανά μπροστά του, για συνεχίσουν το αλληλεπιδραστικό έργο των προγόνων τους.

ioannispk – son of a pirate

ΥΓ
Ματθ. 5,18 "Γιατί αλήθεια σας λέω: ωσότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μια κεραία δε θα παρέλθει από το νόμο, ωσότου όλα γίνουν. "