Ζωντανεύουν οι σκέψεις
Δεν είναι η συννεφιά ούτε ο πόνος
στα κόκαλα που με τρομάζει.
Είναι πιο πολύ η ιδέα του άδειου
κόσμου που με μουδιάζει.
Συντροφική βροχή γεμίζει τις ώρες
και χωρίζει την μέρα νοητά.
Ώρες υγρές, έντονες κυλούν γρήγορα.
Μένει μετά κενό – αναβροχιά.
Κλεισμένες είναι οι σκέψεις ως να βρέξει,
να κυλίσουν στο χώρο νωχελικές.
Να νοτίσουν οι τοίχοι μνήμες,
σκιές, εικόνες όλες ζωντανές.
Μούσκεψαν πάλι όλα γύρω!
Ευλογημένη βροχή - καίει το είναι μου,
αγάλλιασε η ψυχή μου, γέμισε το
χαρτί με το ξεχείλισμά σου.
Abdulah
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment