Ο Τεμπέλης Ξυλοκόπος

Ο Τεμπέλης Ξυλοκόπος

Πολλά χρόνια πριν σε ένα φτωχικό σπίτι το ανδρόγυνο μάλωνε. Οι καβγάδες τους ήταν καθημερινοί και είχαν πάντα σαν αιτία ένα λόγο. Τον ίδιο που βασανίζει πολλά ζευγάρια ακόμα και σήμερα. Τα χρήματα που είχαν ήταν λίγα.

Ο άνδρας πήγαινε στο δάσος κάθε μέρα για να κόψει ξύλα που μετά τα πούλαγε στην αγορά. Η γυναίκα έμενε στο σπίτι και ασχολιόταν με τις εκεί δουλείες.

Ο άνδρας έφευγε πρωί για το δάσος, μα κατέληγε πάντα να φθάσει στην αγορά τελευταίος και με κακής ποιότητας ξύλα και αυτό γιατί ήταν αργοκίνητος, οκνηρός και μάλλον δεν γνώριζε την δουλεία του ξυλοκόπου όσο έπρεπε, άσε που δεν του πολυάρεσε κιόλας. Φυσικό ήταν λοιπόν να μην έχει το απαιτούμενο εισόδημα από την εργασία του σε σχέση με τους άλλους ξυλοκόπους.

Οκνηρός και κουτούτσικος μπορεί να ήταν, αλλά από την άλλη πλευρά ήταν και αρκετά πονηρός, ώστε να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί ένα τρόπο να γλιτώσει από την γκρίνια της γυναίκας του.

Με πρόφαση ένα δήθεν πόνο στην μέση του που τον εμπόδιζε να δουλέψει, και λέγοντας ότι θέλει να σκεφτεί τι άλλο να κάνει αφού η δουλεία του ξυλοκόπου δεν είχε πια μέλλον, έψαξε λοιπόν και βρήκε ένα εργάτη και του είπε.
«Θα σε πληρώνω να πηγαίνεις για ξύλα στην θέση μου». Στην γυναίκα του ανακοίνωσε πως θα γίνει έμπορος ξυλείας.

Ο εργάτης πήγαινε για ξύλα εκεί που το έλεγε ο ξυλοκόπος εργοδότης του, έπαιρνε το μεροκάματο και έδινε στον ξυλοκόπο τα ξύλα που έκοβε. Αυτός με την σειρά του τα πούλαγε. Αφού όμως ο εργάτης δεν ήταν ξυλοκόπος και απλά πήγαινε να κόψει ξύλα όπου του έλεγαν, ούτε καλή ποιότητα έφερνε ούτε ποσότητα – παρ’ όλο που δούλευε σκληρά, άσε που ποτέ δεν είχε και ακονισμένα τσεκούρια. Έτσι λοιπόν το πρόβλημα παρέμενε, αφού τα έσοδα δεν αυξάνονταν και η γκρίνια συνεχίζονταν.
Όμως τώρα ο ξυλοκόπος είχε κάποιον να κατηγορεί. Έλεγε στην γυναίκα του.

«Δεν φταίω εγώ! Ο εργάτης είναι κακός και άτιμος» Έτσι με αυτή την δικαιολογία η γυναίκα του δεν του γκρίνιαζε και τόσο πολύ. Ο ίδιος βρήκε την ησυχία του και απέκτησε χωρίς προσπάθεια σεβασμό και υπόσταση, αφού μπορούσε να πηγαίνει στα καφενεία και να συζητά με τους άλλους εμπόρους τα προβλήματα της δουλειάς τους, για όλα τα κακά της οποίας φυσικά πάντα φταίγανε κάποιοι άμοιροι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι και οι επιλογές τους.

ioannispk-son of a pirate