Κυριακή στην Plaza Independencia

Κυριακή στην Plaza Independencia

Ψυχρός Pampeiro στην Plaza Independencia.
Σφιγμένα παλτά και χέρια στις τσέπες.
Ένα άσπρο χαρτί κοιτάζει από ψηλά τον Artigas.
Μια χούφτα μαλλιά ακροβατεί στην άκρη του κεφαλιού.

Άχρωμη συντροφιά στο γριζόλευκο ντουβάρι -
ένα παραμορφωμένο κεφάλι σπουδή της Guernika.
Ο Pablo, καθισμένος στο σκαμνί, ζωγραφίζει.
Ζωγραφίζει αλλήθωρες γυμνές φορώντας ένα βρακί.

Η καφεκόκκινη είσοδος του Plata μοιάζει με γερασμένο αιδοίο.
Πάνω του χορεύουν κονκισταδόρικες ματωμένες ερινύες.
Θλιμμένα ξεπροβάλουν τα απομεινάρια του Graf Spe.
Γιατί δεν γεμίζουν οι ώρες με τα ποταμίσια κύματα;

Άστοχες κουβέντες και στοχασμοί για μεγάλα σχέδια.
Νίκες, ήττες, ξεπούλημα της ψυχής, μικροδολοπλοκίες.
Αλλοτρίωση στο βωμό της αποδοχής. Αχ! Νίκο Καββαδία:
«Σιχαίνομαι το ναυτικό που άφησε τη θάλασσα και τηνε κατουρεί».

Μοντεβίδεο