TZIBAERI
Αχ, η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου
το μοσχολούλουδό μου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, πατώ στη γη (και ταπεινά)
Αχ, εγώ ήμουνα που το στειλα, τζιβαέρι μου
με θέλημα δικό μου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, πατώ στη γη (και ταπεινά)
Αχ, πανάθεμα σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου
εσέ και το καλό σου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, και ταπεινά
Αχ, που πήρες το παιδάκι σου, τζιβαέρι μου
και το κανες δικό σου
Σιγανά, σιγανά, σιγανά, πατώ στη γη
Ο Μακρυγιάννης έγραψε κάποτε. «Το τζιβαερικό πάνω απ όλα. Αν το χάσουμε χαθήκαμε για πάντα».
Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και στη σελίδα 1783 στη λέξη διαβάζω: «Τζιβαέρι, προέρχεται από τη λέξη τζοβαίρι, που σημαίνει πολύτιμη πέτρα το στολίδι μας».
Με λίγα λόγια ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του μας προτρέπει να μη χάσουμε το πιο πολύτιμο, το αγαπημένο, το πιο ακριβό πράγμα της ζωής μας. Στην παραπάνω φράση η λέξη τζιβαέρι του Μακρυγιάννη έχει την έννοια του να είναι κάτι αντίστοιχο με τη φράση «τα ιερά και τα όσια».
Τόσο πολύτιμο λοιπόν τίμημα (σπονδή) πλήρωναν οι νησιώτισσες στην θάλασσα στέλνοντας της τα καλύτερα παιδιά τους, τα ιερά και όσιά τους, να την υπηρετήσουν. Έχαναν λοιπόν για πάντα το τζιβαερικό τους αφού όποιος γνωρίσει την θάλασσα δύσκολα την ξεχνάει και ακόμα πιο δύσκολα ξαναγίνεται στεριανός. Κέρδιζαν όμως εκτός από πλούτη, φρέσκιες ιδέες και μια άλλη αντίληψη για την ζωή.
Τι συνέβη τα τελευταία χρόνια δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ακριβώς, όμως νομίζω ότι για κάποιο λόγο σταματήσαμε να πληρώνουμε αυτό το τίμημα. Ο Ποσειδώνας όπως είναι φυσικό μας θύμωσε για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν όταν δώσαμε το όνομα στην πρωτεύουσά μας και την είπαμε Αθήνα) και ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΕΡΙΑΝΟΙ!
Όχι πως είναι κακό να είσαι στεριανός, αλλά με 3.000 και βάλε νησιά, περιτριγυρισμένοι από θάλασσα, είναι λίγο δύσκολο να πείσουνε. Προσπαθούμε όμως φιλότιμα και παράγουνε σωρό μούχλιες και αναχρονιστικές ιδέες που μόνο με στεριανές ανήλιαγες σπηλιές μοιάζουνε και καθόλου με τον αλέγρο αέρα της θάλασσας.
Μήπως είναι καιρός να αναπληρώσουμε το τίμημα της ξενιτιάς και να υποδεχθούμε τους καρπούς που φέρνει η επαφή με άλλους ανθρώπους και ιδέες?
Μήπως είναι καιρός να ξανακερδίσουμε το χαμένο τζιβαερικό?
Μήπως είναι καιρός να σκύψουμε πάνω από τα παιδιά μας και να τα ρωτήσουμε τι πραγματικά θέλουν, αντί να το σκεφτόμαστε για αυτά?
Ο Μακρυγιάννης έγραψε κάποτε. «Το τζιβαερικό πάνω απ όλα. Αν το χάσουμε χαθήκαμε για πάντα».
Και το τζιβαερικό σε αυτήν την περίπτωση είναι τα ΝΙΑΤΑ! Παρακολουθώντας την εξέλιξη στην δημόσια και ιδιωτική παιδία, φοβάμαι μήπως τα χάσουμε και τότε χαθήκαμε για πάντα…
Ioannispk – son of a pirate
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Ειναι πολυ υγρο το μαντηλι του αποχωρισμου,ισως πιο πολυ και απο την ιδια τη θαλασσα....
Το τζιβαερι των ναυτικων ειναι δισυποστατο,κατι σαν το φωτονιο.Ποτε το βρισκεις στον ατελειωτο ωκεανο και ποτε στη ζεστη αμμουδια.Εχω αναρωτηθει πολλες φορες αν ξαναγενιωμουνα τι θα ηθελα να ημουνα,Ναυτικος η Στεριανος...
Την θαλασσα την αγαπησα πολυ μα δεν ξεχνω και τις στιγμες που βλαστημησα τη μοιρα μου.Ειδα λιμανια και δακρυσα τη μια απο χαρα την αλλη απο λυπη.Ακουγα την μπουρου και φτερουγιζε η καρδια μου την μια απο νοσταλγια και την αλλη απο βιασινη να βγω στον ντοκο να προλαβω το πρωτο αεροπλανο.Κοιταζα το χαρτη και η Κινα φανταζε τοσα μακρυα...Το μονο που την εφερνε κοντα ηταν ενα ποτηρι ουσκι.Ενιωσα δεος οταν ανεβηκα στο Σινικο τοιχος μα ξερναγα σαν το γατι μεχρι να φτασω στη Quingdao.
Ακραιες καταστασεις για δυνατα νευρα και αστυνομευση των αισθηματων σου.
Το Τζιβαερι δεν ειναι απλο πραγμα βλεπεις .Εχει κατι απο τα λογια της πλωρης και τις βλαστημιες της πρυμης.........
Τελικα ειναι ωραιο να βλεπεις τη πλωρη να σκιζει την θαλασσα και η πρυμη να ακολουθα αφριζοντας ειτε απο θυμο ειτε απο απεραντη ικανοποιηση.
"FULL AHEAD" the engines great sailors.
Μ' άρεσε πολύ το ...
"Εχει κατι απο τα λογια της πλωρης και τις βλαστημιες της πρυμης........."
Μου έδωσε και μια καινούργια ιδέα, ίσως την συζητήσουμε εν καιρό.
Έχει δίκιο το Τζιβαερι δεν ειναι απλο πραγμα, αλλά ούτε και η γνώση είναι και όμως θυσιαζόμαστε για αυτήν.
Ioannispk - son of a pirate
Post a Comment